Alle inzendingen over litteken

Niet meer dan een lange witte streep op een bruingekleurde huid een litteken niet meer dan een schram op de ziel een litteken niet meer dan een weerspiegeling van pijn…

Geen lelijk overblijfsel Van een grote operatie Maar het bewijs Van een meegemaakte situatie Het doet me niet denken Aan een moeilijke tijd Maar het is een tastbare herinnering Aan een gewonnen strijd Het hoort gewoon bij mij Het kan me niet deren Maar zal ik altijd Die blikken moeten blijven negeren?…

Als ik als lid teken Van de club Der litteken Dan hoop ik wel Dat ik bid Met louter leken…

Jouw strepen waren diep Jouw geschreeuw kwam in mijn oor Jouw haat kwam in mijn hart Zo onschuldig dat het leek Was een schijn van wat ik voelde, Want het was een scheur in mijn boek Lange mooie tijden Leken zware donkere nachten, Want jij deed mij pijn En gedachten deden zeer Bij het kwetsen van mijn gevoel En angst bleef in mijn hoofd…

Jij bent de persoon die zijn naam naast het litteken heeft geplaatst.…

zo kortzichtig kan ik zijn en geweld is onzichtbaar maar het blijft hangen de pijn te laat wij namen het niet waar wie het laatst lacht, lacht het beste en het gaat je goed zo zoet op versleten knieën wie goed doet wie goed ontmoet? je moet omdraaien de angst en je moed tongen draaien het is te laat het spijt me voor wie ik ooit…

Je blijft in mij, Ik draag het litteken mee. Fysiek en mentaal, Al klinkt dat cliché. Al zijn mijn tranen opgelost, Mijn verdriet is gebleven Ik geef je een glimlach Want ik moet door met mijn leven. Het is nu allemaal over, sluit het met een laatste gil. Vergeet het vanaf hier, Ik volg mijn eigen wil.…

Zeker van jou, Stomme jongen, Zei je toen je Op school in de klas Het 5 december cadeautje Had uitgepakt waarvan je Het ondefinieerbaar gevoel Had dat het van mij afkomstig Moest zijn Het was het eerste geschenk Dat ik met Sint ooit gegeven had, Alle jaren daarvoor was het er Niet eens van gekomen, mijn ouders Vonden dat volstrekt…

Een jaar geleden Verliet je ons Jij wist het Dat de tijd gekomen was Wij beseften het niet Of zagen het niet Het was de hoop Die ons verblindde Het blijft steken Als veel te fel licht Je hebt niet gewacht En dat doet verdomd pijn Men zegt wel eens "De tijd heelt alle wonden" Maar het litteken is er nog En zal steeds zichtbaar blijven…

In de hand een grove streep stelt dat macht vervloeit hoe krampachtig in haar greep de hand het touw voelt schrijnen waar het de handpalm schroeit Het touw onthult vult zacht onderliggend weefsel met zeer bijtende pijnen waar eigenwaarde is ontveld en wordt geplaagd door vlijmend kwijnen En als de huid zich heeft hersteld merkt een…

blijft: koning, keizer, admiraal in een wereld van ontiegelijk veel wetten Ledigheid is des duivels oor- kussen; leidt dus tot allerlei kwaad Ook al is er ruzie op velerlei gebied; 'n geslagen wond onmiddellijk betten Hoe het uiteindelijk ook wordt gewend of gekeerd; wonden helen ten langen leste, ooit weer structureel Hoewel een lelijk litteken…

Vergetelheid rest voor weten, Litteken in geweten, In gedachtegang gesleten, Tergend traag wordt vergeten.…

heb ik er nu weer bij Een litteken, Het doet pijn, Want dat litteken dat ben jij...…

Een litteken De pijn Zo zal het zijn Maar liefde ook, zal er zijn? Zo zal het zijn Die verbergt het zelfs, de eindeloze pijn Niet meer, niet minder Ooit, Ooit, zal je daar zijn Zo zal het zijn…

pijnlijk verleden herinnering gebonden weefsel verleden litteken een momentenspoor onderbroken door gave momenten.... wordt bindweefsel.…

Door het geopende venster hoor ik een motor voorbij ronken lieve Maas jouw doodgaan kerfde een litteken in mijn hart…

Tast met de loep af het geleefde leven en zie geen litteken gesloten wie heeft de onzin uitgevonden: de tijd heelt alle wonden --------------------------------------- uit: 'Het Depressionisme', 1988.…

nee natuurlijk heelt niet tijd mijn wonden van jouw verlies mij blijft het litteken trots jou dragen opdat nooit jij verdwijnt…

als een vlek kwaadaardig woekerend tussen huid en vlees drong je mijn leven binnen zonder te vragen of het wel paste koel en technisch precies werd je verwijderd maar het litteken dreigt…

het litteken waar eens mijn vrouw zijn was zal me vormen de rest van mijn leven. moge god het me geven ik wil deel zijn van de levensloop. ik noem het een litteken van de hoop!…

ik snij een stuk van mijn hart daar waar jij tot dusver vertoefde dat stuk zal langzaam afsterven daar er geen ruimte meer is voor jou er zit nu een litteken dat na verloop van tijd zal helen op de tonen van de wind…

Je kon toch zo goed mensen doorgronden Waarom je eigen meisje dan niet Mijn pijn wordt erger De liefde valt weg Met een glimlach leef ik verder Maar de pijn zit vast Het litteken op mijn ziel blijft Mijn lichaam blijft voor de rest van mijn leven verminkt En me hart verkleumd Wie zou me ooit nog kunnen helpen?…

van verdriet maakte hij de knieval voor het kille doodsbed toen zijn lichaam er ontheemd lag en zijn ziel werd ontkleed In verlatenheid ontfermde het licht zich over hem met de wassende tranen van zijn vriendin die de hemel rood schreide En waar hij nu nog voortleeft in zijn geesteskinderen woont hij in menig herinnering als een litteken…

Als ware de zin door regen minder zichtbaar dan strepen maakt bloed slechts herkenbaar daar waar was gevaar Geen litteken achterlatend toch pijn en hatend kippenvel op de huid en pijn, zonder geluid…

Rouw, het zusje van de liefde heeft een broertje, die heet tijd en 'die tijd heelt alle wonden' maar een litteken, dat blijft zelfs alleen maar daar naar kijken voedt de pijn en het verdriet slechts de dood kan dat verlichten want als dode voel je niet…

De wond is dicht gegaan, maar het litteken zal blijven. Het zal niet meer verdwijnen en blijven herinneren aan wat is gweest, gebeurd, gezegd, verzwegen, vergeten......... Nee, vergeten kan niet! En wil ik ook niet. Het verleden heeft me gerijpt tot wat ik ben, wie ik ben, hoe ik ben, waarom ik ben......... Ja, ik ben!…

Je staat voor me Getekend door de tijd Je littekens helder En overduidelijk In je armen gekrast - Was het de tijd Of toch je zielenpijn Die ze daarin heeft gekerfd, Zichtbaar bewijs van je lijdenslast? 'k Probeer je tekens Te ontcijferen - maar het Lezen lukt me niet, Zelfs in spiegelschrift Verbergen ze een geheim,…

Ik kijk naar m'n neus en zie het litteken van het ongeluk. Ik kijk naar m'n mond en zie lippen, die nooit meer iets zeggen zonder m'n masker. Ik kijk naar m'n oren, die zoveel troostende woorden hebben moeten aanhoren. Ik kijk naar mezelf en zie mij zonder masker mét een litteken in m'n hart.…

Je zachte babyhuidje raakt mijn ziel, waar pijn zich had verstopt in een litteken van verlies. Je kleine lijfje vlijt zich tegen het mijne, ongedwongen en welwillend. Je laat je koesteren in mijn warme armen, totdat je gevoel zegt dat het genoeg is en ik geef je terug aan je moeder.…

Zoals mijn litteken is zing ik. Mijn litteken is mijn sieraad. ---------------------------------------------------------- uit de bundel 'Lady Godiva op scooter' (1960)…