Alle inzendingen over losse zeden

zijn woeste en losse zeden Missen 't kenmerk van de deugd! Waarom zoude ik toch beminnen? Is de Liefde dan zo zoet? Daphnis zal mij niet verwinnen, Schoon hij zo veel moeite doet! Daphnis is zo braaf als schrander....! Dit is immers 't merk der deugd? - Hij heeft, boven menig ander, Grijze wijsheid in zijn jeugd! Ach!…

Wees welkom dus in 't koninkrijk het laagland van de minderheden het groene hart achter de dijk bekneld tussen twee havensteden het land van bartje in het noorden van ome loeks op 't witte peerd de spaanse brabander en geert het laagland van de losse zeden maar dat is net als rob de nijs vergane glorie, lang vergeten de tijd maakt zelden…

Wat baazlen zij van zede en wet en recht. Die zijn zo grillig als een vrouwenvlecht, Dan glanzend en dan streng, los en stijf saamgebonden, Altijd verwarrend en maar zelden echt.…

afscheid nemen van de oude pijnboom doet zijn bast rillen naalden op het klinkerpad steken hem, weg moet hij, ver weg van de opgefokte straten in een zieke stad waar dood normaal schijnt bloed en blauw door aders razen vogels met een scalpel de nacht opereren weg moet hij, ver weg, op zoek naar die plek waar witte windveren wedijveren…

Het avondrood vloeit neer langs tak en twijgen. Een purperschemer koomt in rozengloed Het bloesemblanke bladerdak doorzijgen, En bloost op elke rimpel van de vloed. Uit haar violen, waar in geur zij rustte, Verheft ze zich...wat haar dus rijzen doet? Haar wildzang in d'akanth* heur droom ook suste Haar 't zongegloei zacht-koestrend overtoog…

dubbelparkeerders - niets dan zottigheid hun lol puur legitiem, van norm bevrijd waar meesters zeden niets meer zijn dan nijd en haat die hen van 'yolo' nimfen scheidt - hypocrisie waar ons volk onder lijdt…

Het leven op zichzelf uit te kunnen dagen schijnt in het reine onder straffeloze zeden; men het gemak ervan neemt zonder lastige vragen, de lijn die op handen gedragen naar dwarse breking gemeden.…

ze had eenvoudige verlangens de vraag was nu hoe die ongeremd door goede zeden en manieren onbevreesd voor maatschappelijke verdoeming bevredigend tot uitvoering te brengen voordat ze toch nog onverwacht zou overlijden…

leer uw hart te plooien, Dat ge zo te minnen zijt; Rap van leden, Vroom van zeden, Dat zij Hollands, ook op heden!…

Men weet het niet maar het werkt wel door Wat bedoel je nou gemankeerde digibeet?…

Inspiratie...Eindeloos. Motivatie....Bodemloos. Onderwerpen..Roekeloos. Gedachten....Mateloos. Liefde voor schrijven.. Oeverloos. Háng naar méér... Grénzeloos. De lust naar méér is niet te stillen, maar vraag ik me af, zou 'k dat nog wel willen?…

Gedachten, spinsels van grijze kronkels waarmee voortdurend jouw beeld geweven wordt ... ... in volle kleur.…

Je bent wat je bent Laat het los Precies....die blauwe bomen In jouw mooiste bos…

Wanneer rook jou inhaalt en de laatste bloem aarzelend in dichte mist verdwijnt zal de aarde nooit meer zijn adem schenken aan die ene dag welke beperkt de laatste zal zijn…

de lucht het licht de liefde het kind 'n pluisje of jij en wij zijn ontelbare keren ontembaar vrij...…

troosteloos zinloos eindeloos dit verdriet niet echt zonder schijn moedeloos mateloos spoorloos bij zoveel leed blijft zelfs de dichter woordeloos…

heeft de kracht het wordt van je verwacht het woord verkracht maar de runen is men vergeten op het tablet ooit in steen geschreven door doorzettingsvermogen observeer met ogen oprecht en trouw moedig en rauw een boek valt niet zomaar uit de lucht het papier beschermt door kaft en binding positief en herinnering dan zijn wij vergeven los…

snerpende snaren vol blaren uithoeken in de wereld wij moeten maar jagen geen wereld nog ingebeeld lucht heeft vrij spel in mist tussen aarde lang geleden een bel die mij niet spaarde snijdt een reddingsboei in vel en been snij 'm los en bloei…

Een steels kusje, klein beetje tederheid ook wat vernuft Je geur vol van heftigheid, liefst liefdevol bezweet Ogen zoveel belovend, remmen totaal los Lichaam en geest; zuivere harmonie, puur Subtiel likje zomaar waar je dat zo fijn vindt Lijf en geest verenigd, ontmoet je zelden Bolero danst tergend traag wel meeslepend hitsig Tango, geheven…

Als een veulen draaf ik door de wei, Zowel los van geest als van zonden, plots zak ik weg in een grond van klei, Het leven was wat me vasthield, De klei was mijn zonden vergeten, De greep was sterk en zwaar, De zonden die mij trokken hadden zich vastgebeten, Zo ging het leven aan mij voorbij, Nu ben ik alleen op het allergrootste land,…

Het aan te zien dat je alle leed kunt dragen leef je min of meer jezelf tot het optreden; je vacante liefde dan komt aan diepe lagen, volgens de ziel zich aardend tot onbekende zeden.…

Als een morgenster Zo schitterend geweven In haar nachtkasteel Haar rode paradijs De warmte van haar hart Doet mij beseffen Er is een God En zij is het bewijs Als een koningin Haar troon van lichte zeden Haar lichaam naakt Zo lustelijk bemint Door lust gehaat Door jaloezie verstoten Zo lieflijk schoon Men noemt haar satanskind…

Daar moet veel strijds gestreden zijn, veel kruis en leeds geleden zijn, daar moeten heil’ge zeden zijn, een nauwe weg betreden zijn, en veel gebeds gebeden zijn, zolang wij hier beneden zijn: zo zal ’t hierna in vrede zijn.…

Hij is belastinginspecteur en haalt z'n hart op aan een vrouw van lichte zeden. 't Gerucht wordt echter niet door hem bestreden, dat hij d'r met gemeenschapsgeld betaalt. Hij zegt: 'Bij fraude ben ik niet betrokken; het is normaal, dat wij met met euro's dokken.'…

Men vindt dat deze paal de zeden schendt. Toch brengt het hele land met deze paal een eerbewijs aan onze prins-gemaal.…

overleden de 15 jan. 1605 Groot van geest en klein van leden, Groen van jaren, grijs van zeden, Lieflijk zonder lafferij, Goelijk zonder hovaardij, Rein van hart inzonderheid Was zij, die hieronder leit.…

Zij leent zich zeker niet voor ondergraving Van goede zeden, waarden, en moraal, Een voorbeeld moet zij zijn voor allemaal: Amalia, het toppunt van beschaving. De kroonprinses verkiest ‘Oranje Knor’ Wél boven het gewraakte ‘Dronken Tor’.…

Wanneer u ooit een versje van mij leest Dan moet u zich daar wel gepast op kleden Ook ruim van geest zijn en van goede zeden En zorg dat u niet langs de regels sjeest En achteraf applaus, geen lang gezicht Want dan stuur ik u weg uit dit gedicht.…

Op dit moment voel ik me doelloos, Moedeloos, En hopeloos, Ik ben zo boos Waarom je niet langer voor mij koos. Je was zo close, Maar jammer genoeg ook trouweloos, Het is zo liefdeloos, Het klikte niet feilloos En het werkte niet gevoelloos. Zonder jou voel ik me zo nutteloos, Maar dat is zo waardeloos, Dat komt allemaal omdat je voor…

I Zelfdruk, druk van de ziel. Ik hakte en hakte en hakte en ik had een vinger in de inkt, legde hem eruit, rolde met een vinger de druipende vinger over het papier, over de bleke vrede van het uitgeschepte vel. Verzwegen werd mij alsnog het geheim: de ring ontnam elk zicht daarop. Plaats, waar al het zwart belijnde eenvoud werd, en tijd…