Alle inzendingen over luisteren naar eigen

Telkens weer moe van het strijden zoekend naar een stimulans Telkens weer proberen te begrijpen waarom is hier de grens Telkens weer de spiegel blinkend zonlicht door de wolken heen Telkens weer opstaan na het vallen gáán voor een volgende kans Telkens weer luisteren naar eigen aardigheden slechts verpakt in die ene wens Telkens…

verder verdwaald van mijn stek, zo tekent de wereld zich pijnlijk af toch fluistert de stem van het lot "ik tik jou gaandeweg verder met mijn staf" meestal voorkomt het raam dat mijn zicht helder ziet ik handel dan vaak onder eigen naam het lijkt een blindheid die luisteren met eigen oren verbiedt overweldigend zijn soms geluiden als scherpe…

ze stamelt geluiden en klanken waarnaar geen sterveling met aandacht wil luisteren haar eigen woord vertelt van pijn omdat haar hart verscheurd is en haar ziel voor eeuwig gewond alles wat zij heeft verloren brandt gaten in haar wezen, de taal heeft haar verlaten ik zie haar dwalen door deze tuin der dwazen, gelijk de Pythia spreekt…

Wanneer men luistert naar zijn ziel dan begint taal zowaar te leven...…

Luister naar het ruisen van bomen. Naar hoe vogels pratend fluiten. Naar hoe regen vallen moet. Luister naar het verlangen, naar ons aller moeder, in het snikken, van een kind.…

wat met dood en verderf zovelen verdrietig maakt de strijden doen staken dan wat zou ik graag mensen een zetje geven door het slechte te toveren tot wat ons gelukkig maakt wat zou ik graag met oog voor de details die uniek toch ieder maken de mensen vriendelijk maken wat zou ik graag de wereld aanpakken dan met volle aandacht luisterend…

De stilte werd in mij gewekt om te luisteren naar het ruisen van de luwe wind haar verhaal waarvan ik vind die luister van de natuur bij mezelf te zoeken rust op mijn oude dag om te genieten van dat vleugje schoonheid en adem het zuurstof in dat verwondering wekt wanneer vertrouwen gaat bloeien die een open wond nodig heeft om dicht…

Zoek de stilte luister naar je eigen ik. Geef een klopje op het deurtje van je hart. Ga binnen in het innerlijke laat gedachten gaan. In deze stilte zijn geen woorden nodig. Luister naar het gevoel van je eigen ziel.…

Merels trokken van de bossen naar de steden. In parken en in onze tuinen wilden ze leven. Daar waar mensen veilig wonen. Dicht leefden we met elkaar. Wanneer merels prachtig zingen schreeuwen ze van onze daken. Houd afstand. Respecteer elkaar. Het mocht niet baten. Het Usutuvirus sprak. Usutu is een roepende in de woestijn. Merels verdwenen…

luister naar jezelf vaar op je eigen kompas de juiste richting…

van het lantaren licht vochtig als koude kerkers voelt tussen muren de lucht die eenzaam en alleen steeds mij rillend kraagt tot dwars doorheen dat alles jouw geluid van stilte mij oorverdovend schreeuwt rustig mij koesterend als dragen mij armen zoals nooit eerder iemand neem jij mijn eenzaamheid veelzeggend zonder praten door luisterend…

Ik hoef niet langer te vluchten voor mijn eigen schaduw verstop mij niet meer voor het donker luister niet naar personen die hun eigen ik niet eens meer herkennen worstel niet langer met het verleden neem nu mijn eigen beslissingen volg nu mijn eigen hart dat ik veel te lang op een zijspoor heb laten staan…

het ging niet echt soepel leek op hink-stap-sprong honderd meter in de loop dan weer aan de wandel gevangen door de ademnood ondanks zwak gestel na twee uur negenenvijftig minuten vierenveertig tel kwam deze kruk juist op tijd door het finishlint strijd tegen de elementen de zee het strand het duin het zand het was weer zwaar ik was…

Wat dreigt en opeist en wat schreeuwt, dat alles gaat voorbij en wat gevangen is en roept: Laat mij los, ik wil vrij en wat verlamd is en geen woorden vinden kan van schrik of als je kracht krijgt door de liefde in haar blik en de boosdoener die kwaad verspreidt, of de held tijd van wie gepest wordt, of wie in vrijheid wordt gesteld. Het leven…

de stem die fluistert naar de stem die fluistert dat je leeft laat dan horen luidkeels horen hoe je aan die stem je eigen woorden geeft…

zonder 'luisteren' wat men hoort gaat het verder ongehoord onwetend gezegd zo wordt taal nooit uitgelegd worden woorden die nooit werden gezegd nooit het ware verhaal ... nooit écht…

stem die fluistert naar de stem die fluistert dat je leeft laat dan horen hardop horen hoe jij aan die stem je eigen woorden geeft…

Wat fijn, als iemand naar je luisteren wil Dat iemand een luisterend oor voor je heeft Zodat je voelt dat er met je mee wordt geleefd. Goed luisteren wat gezegd wordt is een kunst Liever wil men graag zelf het woord voeren Om eigen, belangrijkere zaken aan te roeren.…

Geluk binnen handbereik sluit men met eigen ogen de rijkdom vaak af Gevoelsinhoud het goede sleutelwoord van interpretatie is verstaanshorizon Flinterdun de lijn tussen goed en slecht, is soms flinterdun is maar relatief Luisteren door te luisteren leer je meer levenslessen dan door te spreken…

Stop, doe dat niet raak het niet geen denken aan zegt zij ik hoor niets ik wil niets behalve mijn eigen drang en voordat ik het besef heb ik pijn wat ik ook doe luisteren, dat moet ik…

Even wachten, niet reageren, diep ademen en glimlachen, ook om eigen stommiteiten. Dan maar weer luisteren, kijken en denken, voelen en beamen. Even wachten, toch blijven hopen en beminnen, diep ademen en glimlachen, ook om eigen stommiteiten.…

Zij zegt 'luister!' en mijn lippen wijken.…

Iedereen wil altijd maar praten, praten, praten maar men heeft niet in de gaten, dat als er niemand een oor te luisteren legt, er feitelijk nog steeds niets is gezegd.…

luister, luister dan en hoor hoe een godverlaten kind in een lijf vol liefde schuilt maar zijn onschuld toch verloor ik noem je 'lieve' keer op keer omdat ik geloven blijf in de warmte van het leven ondanks winter in mijn lijf niemand die ik paaien wil niemand die ik storen zal in een stad gevuld met leven is het ware leven stil…

in een aangetast luisteren hoor ik fluisterende stemmen in het voorbij gaan spreken in wanorde en waarheid van herhaling en doodse dingen wat met mij oud zal worden en het verleden zal bedekken zo ons zwijgen, zo ons zeggen. niets werd ons beloofd, alleen het leven dat wij kozen kan ons nemen of verlaten……

hij vertelde zij luisterde zijn tranen rolden over haar wangen…

zonlicht maakt haar sterrenlicht vol straalt in haar gezicht komt samen in haar ogen en straalt op ieder die haar ziet haar aankijkt in haar ogen onverstoord en het lied dat ze zingt echt hoort zo zuiver luister maar….. en huiver…

heel veel woorden onuitgesproken van hart tot hart van oog tot oog worden stilletjes gedragen op de vleugels van de wind…

Ik versta je niet, maar vergeet te luisteren, als ik aan de buis gekluisterd zit, toch is het geen misverstand, alleen, is mijn aandacht niet bij jou, maar bij dat, wat er in mijn hoofd zoemt.…

Laten we nu maar luisteren en lezen niets meer wissen dan zal de nieuwe morgen zijn begrip en kleur niet verliezen.…