Netgedichten

netgedicht (nr. 70.329):

Corona , Usutu en merels...

Merels trokken van de bossen naar de steden.
In parken en in onze tuinen wilden ze leven.
Daar waar mensen veilig wonen.
Dicht leefden we met elkaar.

Wanneer merels prachtig zingen
schreeuwen ze van onze daken.
Houd afstand. Respecteer elkaar.
Het mocht niet baten.
Het Usutuvirus sprak.

Usutu is een roepende in de woestijn.
Merels verdwenen uit de drukke stad.
Mensen die toeristen werden ook.
Toeristen die consumenten zijn.

Vandaag verheft Corona zijn stille stem.
Gelukkig hoor ik kinderen buiten spelen.

Ook ik ben lekker buiten en vraag me af.
Waarom merels graag in bossen zingen.
Waarom mensen wel sneller slimmer,
maar trager wijs geworden zijn.

Het komt zoals het altijd ging en gaat.
Opnieuw is een dageraad aangebroken.
Weer hoor ik een bekend liedje zingen.
Merels keerden terug in onze straat.