Alle inzendingen over maansverduistering

Scheen vannacht de maan even, wonnen bloeddorstige mijmeringen van wetenschappers. Eerst was er niks en toen ontplofte dat ook nog eens. Aan voorspellingen gaat het universum langzaam dood. Waarom moeilijk doen als het ook in zeven dagen kan? Mislukt in het beschrijven van betekenis schuilt realiteit even, bloedmooi…

Ik stond reeds op de uitkijk met mijn kijker, Zo’n maansverduistering leek mij niet gek. Maar door de grillen van het wolkendek Ben ik sinds kort weer een illusie rijker. Ik zocht een maan die niet meer was te zien, Maar dat was weer onzichtbaar bovendien.…

Vannacht zag ik de maan verdwijnen de aarde stond op de juiste plek Was de maan echt even weg? tot ik een randje licht zag verschijnen Jouw splinter klopte pijnlijk geruststellend in mijn hart…

Aardse schaduw omhelst maan haar nog onschuldig bestaan luna zonder sluitend verweer vannacht kapoeres, soezige sfeer als roomkleurige lelie verwelkt. In het water geraakt zienderogen schudt witte vacht om te drogen gênant uitgetrokken zichzelf terug hangend aan hemelgewelf in wedergeboren schoonheid gedoopt. Luna volgt ingewijd…

Mijn donkere ogen zien de maansverduistering een deel van jouw lichaam vol rotsen van heuvelachtig wulps verlangend vlees jouw schaduw voelt jouw lippen door schaamte die doorkijkt, doortastend is jouw beweging als een bewegend licht met kleuren die op klanken lijken, we worden verliefd ik zie jouw hand langs mijn begeerte glijden…

soort bakfietsen langs het terras zoals onze eigen dochters, die we vierden We vroegen ons nog af wat Ajax deed en we keken naar de Hollandse hemel die weer eens regende zoals het hoorde Ook een paar asielzoekers liepen wat voorbij althans dachten we terwijl we daar zo stonden op weg naar de opvang in de Havenstraat en overmorgen een maansverduistering…

tijdens de nacht van 18 op 19 november 1975 Vannacht dringt een beschonken maan diep in mijn heelal wij drinken grote glazen witte wijn klinken ritmisch bijna op Gérard de Nerval die in de Hallen ging en zachtjes zong en danste in het schijnsel van duizend klanken die in de Hallen hing geborgen voor de hondse koude van een…

Als een koperdief een koper zoeken wil Dan doet hij dat het liefst bij weinig licht Een kikker smelt z’n fontanel gauw dicht En wordt volwassen zó vanuit de dril Zo doet elk diertje dus z’n eigen ding Op een droge nacht bij maansverduistering…

Ontwakend in de nacht der kale dwerg Schuift Barre Voets de winterslaapgordijnen Ziet zilverwit het maanlandschap verschijnen De sluier der eclips schuift langs een berg Een sprong in 't duister liet de avond kwijnen In 't zenit van de top van 't ruggemerg De maanvloed keerde terug in de getijden En sprong van stond af aan op tilt…

in jouw bloedrood zullen hanen kraaien het vileine geel waarmee je stilte schijnt is voor even verleden tijd ik voelde je krachten zag hoe licht verschoof van geel naar rood zich spreidde en jou oplichtte in duister blauw jij kon niet meer de spiegel zijn van het nachtelijk vergeten waarop jij eonen lang in koele rust hebt neergekeken…

Noorderlicht en maansverduistering, Feeën, met en zonder sproeten, ze nemen haar mee, de trollen en kabouters, jagen voort, voort.. Klauteren, klimmen, struikelen, een weg door berg en dal. Woest water, wilde wegen, warboel en wanhoop verlammen.…

Maansverduistering, bloedmaan, het weekend uitwuiven vrijheidsbeelden in bloed gedrenkt Oh God, we zijn elkaar aan 't vergeven nalaten te verweven onze voeten aan de tapijten te vegen niet met elkaar willen leven vergeven en genezen…