Maansverduistering
Aardse schaduw omhelst maan
haar nog onschuldig bestaan
luna zonder sluitend verweer
vannacht kapoeres, soezige sfeer
als roomkleurige lelie verwelkt.
In het water geraakt zienderogen
schudt witte vacht om te drogen
gênant uitgetrokken zichzelf
terug hangend aan hemelgewelf
in wedergeboren schoonheid gedoopt.
Luna volgt ingewijd wijs haar baan
in nachtelijk geheimzinnig bestaan
witte wolven met ogen omhoog gericht
haar kinderen, ons maan heeft gebiecht
huilen ijzig, roepen moeder natuur.
Geplaatst in de categorie: natuur
maan 4.4 met 28 stemmen 
876
876
Geef je reactie op deze inzending:
ik wil even laten weten dat ik je gedicht heel mooi vind.
Ik hou wel van de nacht als de mens niet nuttig hoeft te zijn, maar er wel van alles gebeurt.
ik heb het aan m'n vriend gegeven en die vond het heel mooi. en was er ook heel blij mee.
dit is een super gedicht