Alle inzendingen over maarten

Maart, Maart, Roer vrij je staart: Nog maar een poos kan je ons kwellen en plagen; Dra zijn je vlagen Weg met het vuur, dat je houdt aan de haard, Lastige Maart!…

de zon schijnt helder in een blauwe lucht hoopvol huppelen de eerste zeilplanken over de stevige golven ze vriezen echter snel het water uit de koude heeft immers nog steeds geen schipbreuk geleden er zijn ook optimistische wandelaars met roodblauwe handen en snelle tred om niet te hoeven klappertanden op zoek naar wat warmte stranden…

ten tijde van dit uur terwijl de harde wind zijn kou door kieren drukt lukt mijn lied niet, want ik zing slechts schrale tonen op weg naar morgen blijft de klank verborgen in de vensterbank ze huilt er slechts en laat me zoeken oh moment, je wendt je naar mijn hart maar elders leef ik in gevaar mijn lippen dun, de wangen koud diep doorwaaid…

iedereen is maart eenentwintig maart alles wordt nieuw geboorte en dood zijn niet nieuw maar mensenlang nieuw ervaren opnieuw geboren opnieuw de dood opnieuw het leven geboren uit de dood de dood wuift ons toe een schuifelend levenspartner fluisterend in het oor maart eenentwintig maart een vriend maar niet nieuw soms zien wij de doden…

Hij gaf niet zomaar op de levensgeest Liep tegen verpleegsters uit te varen Leek wel een viswijf dat een reus moest baren Een importante man was hij geweest Maar zoals hij kwam raakte hij er vandaan Een naakte dame gehuld in bontjas Bezag de ellende die hem eens was En is met het heerschap aan de slag gegaan Schoof de stervende wijdbeens…

Van 11-17 maart ga ik voor de Brain Awareness Week overstag De Week van de Hoogbegaafdheid Loopt van 9 tot 17 maart Van 11 tot 16 maart is de Week van Zorg en Welzijn een feit Wat roert maart zijn staart!…

Zacht licht in maart Valt op het land, Elke dag groeiend In herboren kracht. Zacht licht in maart Brengt de belofte Van komende lente, Ontluikende natuur. Zacht licht in maart Omhult de schijn, Aarzelend begin Van klare zomerzon.…

Maart, de maand van het ontbloeien De natuur gaat uit de slaap ontwaken En wil zich van de winter losmaken Het blijft mij altijd bijzonder boeien. Maart, de maand waarin de lente begint Ook de tijd van het frisse groene gras Dat in de winter niet zo mooi meer was Maar nu verandert in een zomerse tint.…

In den diepe afgrond is nabij Een bodem van verlangen Daar waar ik te kritisch ben Te slank, te lief, te rode wangen Mijn werk is leuk en niet nabij Nee echt, ik hoef geen man Want de verveling is de troef die ik steeds gebruiken kan Ik ben lief maar ik ben hard Hard op weg om rijk te zijn Maar ook mijn hart is van vlees Maar ja ook ik…

Als drank tegen mij praten zou dan zou het tegen me zeggen vol berouw wees eens lief en schenk me in bemin me zacht als een godin ik staar al uren naar mijn glas die daarnet nog voller was en denk dan aan vergane tijden in de kerk, mijn geloof belijden toen was het leven nog onbevangen in de kroeg vol lofgezangen want voorwaar, de rode…

Ik drink weer hop en gerst verveel me, dus ik dicht is dat dan nu de kerst die ik me heb verplicht Ik ken ze nog frapanter een meisje veel charmanter Is twee dagen alleen met niemand om zich heen Eindelijk eens tijd voor zich alleen Geen debiteurenlijsten om haar heen Is dat allicht de kerstgedachte Waar elk mens ooit eens naar smachte…

Ik heb nooit echt van iemand gehouden Nooit echt om iemand gegeven Maar jouw verschijning Bracht een ommekeer in mijn leven Door jou weet ik nu Dat echt verliefd zijn bestaat…

Ik vind het zo moeilijk, volwassen te worden Ik vind het zo moeilijk, aan de toekomst te denken Ik vind het zo moeilijk, anderen liefde te schenken Het is allemaal zo moeilijk, zonder jou Ik vind het zo moeilijk, helder te denken Ik vind het zo moeilijk, weer vrolijk te zijn Ik vind het zo moeilijk, want het doet zoveel pijn Het is allemaal…

~~~ de maartse buien zijn poeslief vergeleken bij mijn maandstonden ~~~…

in maart zie je ze allemaal stekelbaasjes bij de hofvijver…

maart stel ons toch niet langer teleur met storm, stofhagel en regenvlagen beloof ons negen mooie zonnedagen dan houden mensen op met hun gezeur de natuur is zo desolaat, zonder kleur vermoeid van de sombere winterdagen maart stel ons toch niet langer teleur met storm, stofhagel en regenvlagen ons hart verlangt een beetje lentefleur van…

maart stelt ons toch niet langer teleur met vorst, stofhagel en regenvlagen belooft ons negen mooie zonnedagen dan houden mensen op met hun gezeur de natuur is zo desolaat, zonder kleur vermoeid van de sombere winterdagen maart stelt ons toch niet langer teleur met vorst, stofhagel en regenvlagen ons hart verlangt een beetje lentefleur…

“Ik vind de herfst een schitterend seizoen”, Zo sprak de peuter, lurkend aan een fles, “Eerst was Sint Maarten al een groot succes En nu vult de goedheiligman mijn schoen: Acht pilsjes heb ik van de Sint gehad En van Sint Maarten zelfs een volle krat!”…

Een ochtend in maart Het zonnetje wat door de wolken schijnt Het begin van een nieuwe dag kleine zorgen, grote gedachten Dan boem bam, knal een korte klap Een ochtend in maart Het zonnestraaltje wat door de knal verdwijnt grote zorgen, wereldwijd!…

Doof en hoogbejaard, toch gezwicht voor het maartse al dagen op stap…

het is of ik wals richting huis met mijn mandje maartse violen…

Je kroop wat dichter tegen mij op plooide je naar mijn houding Ik wist niet of je wakker was maar je zuchtte diep langdurig alsof je wakker geworden was alle triestigheid liet ontsnappen Misschien kwam het door je voeten op zoek naar warmte en gezelligheid Morgen is veraf in de koude nacht in de slaapkamer onder een dekbed met ogen open…

De maartse buien benemen koud en grillig lente de adem…

Kraaien om je hoofd barre winter nog in maart balsen in de zon…

Lonkende katten bevolken de straat, het is al april maar ze spelen nog maarts.…

Gelijke rechten Nog steeds niet vanzelfsprekend Het is weer 8 maart…

Egeltje kruip gauw in een aardse moederschoot, zie je weer in maart!…

Ooit was je een laaiend vuur Dat mijn ik bij tijd en wijle Verwoestte, of ik wilde of niet, Dan ging je weer liggen, En stopte ik je veilig weg In mijn onderbuik, Hoofd dat moe was Van het blussen van branden In de bovenkamer, enige woonkamer In dit onbehouden huis, Veertig jaar verder zijn we nu, En af en toe steek je de kop…

In het lome lover minnemeen ik mijne zoele Poezel; hij is wobbe, hij is leen, wuftig kozer en te koezel. Poezels krollig en in broei wijl wij minneweer; in galenzang en moenengloei stoeien Poezel en zijn heer. ’t Zwerk donkert, de kniepert loeit, een vale walm giert en woeit, de kim molmt tot waangetier, schuksels schokken elk liefdesdier…

Ik weet nog dat jij net als ik verdwaald in een pijnbomenbos verschrikt door het geblaf van een troep honden een jacht begonnen Mijn rug tegen de stam jou in mijn armen, voelen hoe de boom tegen mijn rug door de wind bewoog jouw angst verdwenen ontspannen onze handen Maanden later ruik ik nog steeds de geur van hars bij het dragen…