Alle inzendingen over madeliefje

water drupt, maakt geluid, dat ik niet kan verstaan, tikt verder, verder dan ik mezelf ken, het raakt. diep, alsof het wat vertellen wil, de wil om te stromen, om verder te gaan, verder dan ik mezelf ken.…

Madeliefje lief je bloempjes schitteren als sterren in het gras en zien er uit als was je blaadjes helderwit met hartjes in zonnegeel glans je in de stralende zon als een juweel madeliefje lief je bent een hartendief…

ze fleurt me op met één madeliefje en zelf nog in de knop…

Een madeliefje zien en er niet aan denken – ermee instemmen.…

Vergeten schoonheid van het weiland, miskende pracht van het gazon, liefste, lieve madeliefje, witgekroonde hartediefje, gouden hartje in de zon. Je lijkt nietig, onbeduidend naast de grote kerselaar maar ik geef je op een briefje, liefste, lieve madeliefje, jij bent net zo wonderbaar.…

Madeliefje lief al vele malen vertrapt steeds weer opgestaan.…

De dochter van de onbekende rots verdraagt vijftien graden vorst en steekt bij dooi de kop weer op Dit witte sterretje, dit eenzaam godsbewijs door vaders gele klomp elk voorjaar aangewezen ------------------------------------- uit: 'Binnen de wildroosters', 2012.…

De boterbloem was erg verliefd op een heel mooi madeliefje. Hij zei smachtend: ‘O, o, o, wat vind ik jou een liefje.’   Het madeliefje zei blozend: ‘Ik vind jou heel mooi geel. We passen goed bij elkaar, want mijn hartje is ook geel.’   De boterbloem en het madeliefje werden dikke vrindjes.…

Het madeliefje dat jij plukt, Op een zachte lente morgen. Zal uiteindelijk zijn laatste blaadje, Laten vallen uit het borrelglaasje waarin het staat. Zo ook zal langzaam het vlees, Verdwijnen van jouw botten. Al liggend in je kist, Met mensen erboven denkend aan jou. Een mens een madeliefje. Zij de blaadjes, wij het vlees.…

die schijnen van heel verre, maar madeliefje, altijd blij, die schijnt van heel dichtbij.…

met je mooie kleertjes aan lig je roerloos in een kistje want je bent op weg gegaan was jouw zijn hier veel te kort schijnt jouw zon voor altijd in ons midden waar jij hoort doen wij jou uitgeleide op eigen wijs voorgoed in ons hart gesloten wensen we jou een goede reis…

Rein en zuiver hart Als een onbeschreven blad Vreugdevol begin…

in tere tinten en gebogen lijnen groeien witte blaadjes in een krans om het gouden hartje van het madeliefje ze bloeit in het buiten schijnen het zonlicht schijnt op haar in zacht gebogen twijgen in het liefelijke ochtendlicht van blank goud golvend pronken kleinmoedig sluimer jij door de wind glimlachend in een woest spel onuitputbaar…

Ik wieg je als het vuur van de dageraad ik licht je kristal van mijn hart ik omarm je dank je aardevoeten voor je liefste lach ik droom je draag je tot de hemel en terug ooit druk ik mij uit onbeschreven verten en kus je lentegroene gezicht.…

lieve madeliefje wit kopje in de wei streelt het groene grasvlak oogverblindend blij zon warmt je gouden hart symboliserende maagdelijke schoonheid koningin van mei…

lieve madeliefje wit kopje in de wei streelt het groene grasvlak oogverblindend blij zon warmt je gouden hart symboliserende maagdelijke schoonheid koningin van mei…

klein madeliefje zo kwetsbaar en onschuldig verkracht in de knop ontluikende roos verlangend om te bloeien gesnoeid tot bloeden helende lotus vanuit de diepste modder groeit de mooiste bloem…

De kijkers thuis, dat geef ik op een briefje, zijn door zijn ode aan het madeliefje als broos symbool van de natuur, geraakt. Een bloempje herwaarderen, goed idee! Doe maar van plastic; gaat-ie langer mee.…

Ongemerkt vaak gekomen Zien we ze soms plots staan En net zo stilletjes Zullen ze weer gaan Met velen zijn de madeliefjes Kleurend de jonge voorjaarswei Och bekijk ze toch eens beter Van heel dichtbij Wat zijn ze in wezen In hun alledaagsheid Simpel wonderschoon Ze zijn de eerste tekenen Van de ware lente en maken Ons met hun fraaie…

In een grassprietje of iets groter het madeliefje zit al een poëzietje. In een blad de nerf of in de zon de glinstering van een glasscherf, ook daarbij is sprake van poëzie. En woorden veel of weinig gesproken of is er niets gezegd... een paar geschreven slechts, zelfs dan is er poëzie, echt!…

.' — Madeliefje: '’k Heb een plaatsje aan uw knoopsgat gekozen, waar ik stervend mijn bladertjes strooi.' -…

Ik plukte een madeliefje. Ik dacht aan onze liefde zo diep en waar. Ik huppelde blootvoets naar hem toe met een bloempje in mijn haar.…

komt voort uit de troosteloosheid van het Nederlandse weder dat reflecteert bij mij niet aan 't voortschrijden der dagen noch verandert het iets aan het vullen onzer magen slechts één zonnestraal maakt mijn zware gemoed misschien iets beter doch vandaag gloorde een beetje hoop toen de ochtend begon ik nam plotseling in 't gras een bloeiend madeliefje…

de fauteuil spant strak om haar frêle lijf hij draagt haar het liefst op een mooie dag over zijn rimpels doet ze geen beklag het raam bij de tuin is sinds kort zijn verblijf ze houdt van het panoramisch uitzicht het madeliefje die uit haar knop springt het voorjaar die haar liefdevol bezingt en inlijst in het opkomend ochtendlicht zijn strakke…

Ik pluk de bloemblaadjes van 't madeliefje. Hij houdt niet van mij, hij houdt wel van mij. Ik voel me weer als een verliefd meisje, huppelend door de wei. Ik voel de vlindertjes in mijn buik. Ze kriebelen onder mijn huid. Ik kan me even niet bedwingen en lach heel luid. Ik zie een vallende ster en ik heb mijn wens al gedaan.…

Fransje de cicade, die bracht een serenade, Aan zijn liefje, het hartendiefje, bracht haar een madeliefje, En viel over de ballustrade.…

ik heb je lief lief Madelief ik kan aan niets meer denken dan aan mijn mooie hartendief die liefheid staat te schenken je maakt me blij waanzinnig blij je laat je volop vinden maar laat me van nature vrij ik hoef me niet te binden…

De roos in de knop Verlangen om te bloeien Het hart gaat open Madeliefjes klein Lieflijk in het groene gras Vrij om te groeien Heilige Lotus Na lange tijd in modder Mooier dan ooit tevoren Gele paardebloem Witte elfjes met wensen Brengen ons geluk Het zomert bloemen Langs de weg en het water Natuur kleurenpracht…

Twijfelend de blaadjes uit een madeliefje trekken. Wil hij wel of wil hij niet. Lakenvelders loeien. Och, wat weten die van liefde. En een reiger haalt de schouders op. Een wandelsteiger slingert als een houten slang langs knisperend riet en over drassig waarin kikkers kwaken.…

Laat ons door malse weiden sompen voor 't wonder van de eerste paardenbloem, van 't eerste madeliefje. Kom mee, we vinden wel onze klompen weer, als de avond komt. Dan schrijf ik je op een briefje hoe mooi je was, hoe vol van lentegeuren en ik lees 't je voor als 't laatste licht verstomt. Ik wed, dan gaan je wangen kleuren.…