Alle inzendingen over mens. aarde

het eerste huis is mijn gemoed daar woon ik met mijn dromen het tweede daar staat mijn bed de tafel en een kast vol herinneringen mijn derde huis is de planeet een mooiere woning is er niet…

Welke plek op deze boze aard is me een paar zere voeten waard? Waar is er een bedevaartsoord voor mensen zoals ik, mijn soort?…

De mens – de kroon – heet wel ‘het zout der aarde’. Maar is die wel van toegevoegde waarde?…

Kunst, ontstaan vanuit het niets De mens die wil, blijven geloven in iets Met angst om het hart Dat we allemaal verdwijnen Terwijl vragen onbeantwoord blijven, niet zichtbaar worden tijdens het aardse leven en ieder mens zich uiteindelijk aan zijn eigen lot moet overgeven Blijft de kunst, ontstaan vanuit het niets zichtbaar…

Woorden vallen uit monden geven naam aan de dingen die zijn en gebeuren zoals klok en kompas de handen en voeten van menselijk leven in een aards bestaan. Buiten deze wereld niet van toepassing. De cirkel ontsloten connectie verbroken.…

De pieken waren zeer heftig, De dalen ontzettend diep, Nooit meer zal ik met jou op een recht pad lopen!…

verguisd en vereerd moeder aarde is een kei want was zij een mens was zij allang geëxplodeerd…

Herinneringen het voorbije leven en daarvoor ijl als hoge lucht azuur en de vlucht het stuwen en het dragen flinterdun denkbeeld van bijna niets sierlijke zwaan boven alle verdenking van de wolken en de bakstenen mens de nek krommen om de vergissing het zware trekken van verheven verzuchtingen de mens is wel degelijk daar…

Toch is de mens diep afhankelijk van U, o God U die de aarde en de mens geschapen heeft En U die nog steeds om Uw schepselen geeft U, Heer onze God, blijft bewogen met ons lot.…

Gij, domme mens, gij homo sapiens, gij die al eeuwenlang met alle geweld uzelf ongegeneerd boven alles stelt. Gij, wier hoogmoed ik verwens. Wie zijt gij mens, die oorlogen voert, die onze planeet respectloos verpest en natuur verwoest die ons nog rest. Gij mens, nimmer door deemoed beroerd.…

De mens is het slijk dat uit zijn handen gleed toen hij nietsvermoedend de maan verplaatste de grote beer verwekte en water bij de vissen deed terwijl een moddersculptuur zijn armen strekte.…

wie weet hoeveel de aarde torst op de aangestampte hei palen met mokerslagen geïmplanteerd in haar uitgemolken borst wie weet hoeveel gewapend beton de hoogte in geschoten haar grond verduisterend waarop handel in drijfzand floreert wie weet hoeveel schotsen schuren boven laaiende vlammen die aan haar longen likken, er stervuren zaaiend…

De saamhorigheid die het schenkt kan geen mens ons schenken. Het is de angst voor de dood die ons een beter leven geeft. Miljarden die verborgen leken worden vrijgevig herverdeeld. Zie! Nieuw evenwicht ontstaat tussen ontvangen en geven, tussen blinde haat en liefde. Liefde, die zichzelf herstelt.…

voor haar creatie……de mens…

Europa, Azië, Afrika - ik verzamel continenten werkgewijs - ik wijs toerisme af en waan me werker in een wereld die naar rotting stinkt ach, hoe mooi de sterren, hoe onbedorven de planeten waar nooit mensen waren met machines die aarde vraten, wateren ontvisten en vergiftigen, ja voordien 'k zou me moeten schamen, 'k zou zoveel excuses…

Toch is de mens diep afhankelijk van U, o God U die de aarde en de mens geschapen heeft En U die nog steeds om Uw schepselen geeft U, Heer onze God, blijft bewogen met ons lot.…

Hoe zal de aarde zijn als eens de vrede komt Geen onderlinge strijd zal woeden Ieder geluid van woede of jaloezie verstomt Elk mens zal de nooddruftige voeden Zal dan de aard gelijk zijn aan het paradijs Vol van liefde geluk en schoonheid Wordt dan ieder mens eindelijk eens wijs En verspreidt Gods gena en goedheid Ach zou ieder mens de vrede…

Vrees niet bewogen mens we laten geen sporen na tenslotte blijkt dat de mens deuken in water baarde Dat gevoel besluipt me als ik de mens bezig zie met zinloze zaken op de grote levende aarde Als de mens verdwenen is om welke reden ook schudt de aarde z'n vacht en vormt nieuw evenwicht Bevrijdt van de luizen in z'n schurftige pels…

Een Ruiter is een mens te paard, Omtrent drie voet hoger dan een mens op aard, En die zich somtijds vasthoudt aan de manen en somtijds aan de staart.…

Waarom zouden wij de mens niet kleiner maken? Klein, maar groot genoeg voor de wereld om hem heen. Een kleine mens op schaal gekozen, Die zijn weg gaat minder hoog te been. De kleine mens op een grotere aarde, Die zich op een morgen bewust zal zijn van zijn postuur.…

Fauna’s en Florianen Rest-aarde overname Mensenras gefaald Door de natuur ingehaald Ik adem heel zacht Benauwd Met kloppend hart Ik tril heel beheerst Onderdrukt Als een opgejaagd beest Ik sta in een rest-bos Voeten in boos mos Angstig en verdrietig Beschaamd en nietig……

ik ben geen engel des heren doch mens, kwetsbaar en klein geen adelaar met omvangrijke veren maar aan aard en aarde gebonden kan onmogelijk alleen het ontij keren kan mijzelf niet eens bezitten laat staan een mens, de ander ik tracht mijzelf wel te delen in wezen een binding aan elkander…

Er is nog nooit een mens geweest die een korrel aarde heeft bezeten. ------------------------------------------- uit: Lunchpauzegedichten (1974)…

een mens vervaagd door eeuwen heen een mens vandaag is zo veel anders dan duizend jaar in 't verleden mens wist niet veel van aarde en de onschatbare waarde mens ploegde en zwoegde en ontdekte....…

Op de klok van de eeuwigheid bedeeld met een seconde tijd hebben we het onmogelijke gepresteerd, de aarde volkomen verkwanseld en versjteerd, zodat er niet veel meer van ons resteert dan een proef van weinig waarde, een schimmelige laag, die het verdient door een brute vlaag te worden weggevaagd naar een verre ster om na nogmaals proberen weer…

de aarde verdoofd een mens verslagen, van zijn geest beroofd hoe moet ik het sterven verdragen als het na de nacht niet wil dagen…

Als wij mensen stil worden op deze aarde en met deze aarde zal ik kennen wat me beweegt, om mee te voelen met de stille, eenzame mens. Ik wil weten wat men overdacht in het stilste moment der afvragen en vertwijfelen: 'was ik geliefd?'…

Wat ik zal bewaren is slechts wat stof in mijn hand met wat aarde. Zo is voor ieder mens iets anders van belang. De één denkt aan het onstoffelijke, de ander een stukje lievelingsbehang. Wat ik bewaren zal hier op aarde is juist het stof en die terugkerende aarde. Dan blijft het duister over.…

Subtitel: Ik vraag bootvluchtelinge (II) Ik vraag wat haar heeft doen vluchten 'Na drie keer verkracht te zijn' (respectloos) 'En reeds daarvoor verlangde ik al naar een land met VREDE VRIJHEID (GELUK)' Leugens waarmee jij bent geconfronteerd Betreffen nimmer, echt nooit een waarheid Mijn God, waarom vieren wij straks feest'lijk…

Ik hoef mezelf Niet meer te Verbergen Nu ik mijn Scherven Heb gedeeld Onmerkbaar Verdwijnen Ze in de aarde En blijf ik Over, Het geheelde ik, Een mens Van wie zo Maar gehouden Wordt…