Alle inzendingen over mensenleven

De mens, geboren uit de golven van de mystieke levenszee, drijft hulp'loos als een eendagsvliegje op het getij der eeuwen mee. Hij komt om snel weer te verdwijnen en is slechts als een korrel zand, die -eens ontstaan uit Moeder Aarde- verloren opgaat in het strand. Wie kan de diepte ooit doorgronden van het onmetelijk heelal, dat ondanks…

Hoe lang duurt een leven een mensenleven niemand zal dat ooit weten ook al ga je er naar streven Het ene leven is kort, soms té kort het andere leven is lang, vaak té lang kort of lang het is een leven soms maakt het je bang Heerlijk rondhuppelen is het mooiste wat er is genieten van al wat er komt niets is hier aan mis Je vraagt er…

Herinner je, elk mensenkind de vreugde waarmee je op deze wereld belandde de blijdschap bij het eerste zicht op jouw verschijning jouw wonderlijk gezicht; hoe uniek en enig jij bent zo heeft nooit iemand een ander gekend.…

Het hart als trommel en de mond als een trompet: een mensenleven.…

Even was je hier Een mensenleven lang Een seconde In de eeuwigheid Even was je hier In het voorbijgaan Een indruk Van menselijkheid…

De darmen zomaar ongedwongen en vrijuit leeg laten lopen: de eerste en laatste werken van een lang mensenleven.…

Waarom komen er zoveel veranderingen, In een mensenleven? Waardoor niets, hetzelfde blijkt te zijn. Juist daar waar men wou, Dat alles hetzelfde bleef?…

Het kleine verloren ogenblik daarin even stil zitten denken aan God _ tot Hem bidden dat is een krachtpilletje ofwel vitaminedruppel voor heel het mensenleven.…

Uiteindelijk gaat elk mensenleven over een goddelijk kind dat te vondeling is gelegd en op reis is naar zijn ware zelf. Uiteindelijk ga ik verder; op zoek een leven lang naar bewijzen Ik - in gesprek- voel me warm. Dan voel ik het is God Het voelt vanwaar ik kwam en allang heb ik bekeken en gevonden.…

Zo anders vergaat een mensenleven. Het kent wel een lange volle bloei, maar daarmee is het ook gedaan. Het sterven is het einde, zo is het ieder mens gegeven.…

blijvend schrijven de woorden hun weg naar jou in mij naar mij in jou de handen gespreid gereikt en gevouwen genomen en gegeven gezwaaid en gebleven gedacht en gedaan een mensenleven knielen in opstaan om te zien elk misschien in waarde te weten elke twijfel uit hoop…

wat in een mensenleven is er mooier dan de liefde die onzichtbaar voor het oog als één ziel onweerstaanbaar in twee lichamen huist die onuitgesproken dat zegt wat zich niet spreken laat omdat er geen woorden zijn die in stilte de ander aangeraakt hem of er-dicht voor Valentijnsdag | 14 februari 2019 weet te intenderen ik heb je nodig…

De dag begint met zon belooft zo veel een azuren blauwe lucht met melkwitte wolken een zachte bries door kleurrijk lover de dag eindigt in purpergloed beïnvloedt mensenleven.…

Het kost tweehonderdzeventig miljoen, een mensenleven en een massa schade... En niks concreets bereikt? Goeie genade, wil men dat straks in Brussel overdoen? Nee, zoveel arrogantie van de macht getuigt meer van S5 dan van G8.…

Maar wat is een minuut, Op een mensenleven? En hadden we die minuut, Niet eerder moeten geven?…

je zo te zien doet me verdriet ik troost me: één zo’n mensenleven opgeofferd. Dat is ook een streven maar je kennen? Nee, dat niet…

maar ach wat is volmaakt geluk nog in een mensenleven…

de nieuwe tsaar speelt deksels graag met vuur bedreigt ons onomwonden met geweld omdat bij hem geen mensenleven telt en hij wil Oekraïne op den duur hij spiegelt zich dus zelf-verheerlijkt, fel, aan Jozef Stalin’s smidse in de hel…

In ons hectische bestaan kan het wel eens te luidruchtig gaan Daarom je dan eens aan te leren wat tijd te nemen om in jezelf te keren een mensenleven gaat al zo snel en bedenk dat altijd wel daarom een periode stil te zijn dat vind men dan heel fijn...…

Een mensenleven wordt zo snel geleefd. Voor je het weet lijkt het bijna voorbij. Bijna te laat voor de onrustige verlangens. Een gevoel bekruipt je, waarom was ik er niet eerder bij. Een mensenleven dat ook al weer zoveel had willen zeggen. Voor je het weet had je er ooit eens aan gedacht.…

(234 slachtoffers op één dag) vandaag zag ik wat ik gisteren voelde de ledigheid van verlaten straten in een ongewisse tijd nu een mensenleven sneller verstrijkt dan de tijd weet ik de zwaartekracht van 't leven zeer nabij…

aan de verste rand van mensenleven aan aarde en tijd onttogen als de droom zijn diepte bereikt vliegt in de pracht van zijn vlucht een zwaluw tegen het raam ingenesteld in weke aarde een korte siddering pijn en poëzie in het kleine vogellijf…

Je leeft, je leeft, een mensenleven-lang, mag je het beleven... Ik wil leven, net zolang... ja, voor hoelang...?…

Een mensenleven leeft, zoals het zich ontrolt, als golven in de branding. Een golf sterft, wanneer die tegen rotsen, te pletter slaat. Water blijft eeuwig stromen. Precies zo stromen mensen, zoals rivieren stromen, als stromend water naar de zee.…

Een robot staat een mensenleven lang Dag in dag uit in huiskamers te spelen Geen eenzaam mens hoeft zich nog te vervelen Met drama's, quizzen, nieuws, geweld en zang Zeventig jaar TV in Nederland Zo nam de beeldcultuur de overhand…

Geschiedenis herhaalt zich ook binnen een mensenleven En, net als daarbuiten wanneer leren we ervan?…

Er is weer een dag voorbij gegaan Weer een dag in een mensenleven Leven Hoeveel dagen zal het leven hem of haar nog geven Het is maar goed dat men dat niet weet Leef bij de dag dat je dat niet vergeet Het leven is voor je het weet zo voorbij Voor jou, voor hem en haar en voor mij Dus geniet van het leven Want op de eeuwigheid…

de oude schrijver heeft niet gefaald een mensenleven schreef hij zo levendig in zijn taalgebruik zodat hij altijd zijn woorden kwijt kon de voorwerpen op zijn schrijftafel zijn de zijne geworden wat geweest is, heeft hij voortgebracht hij heeft het schrijven genomen in de lichtval van zijn moedertaal de tijd heeft zich kenbaar gemaakt…

Het oude volk presteert meer dan de held voor wie geen enkel mensenleven telt!…

Nog gebogen door de druk Van het mensenleven, Vind ik menselijk geluk, Waar geen mensen streven. Uit het troosteloze zwart En uit donkre hoeken Daalt de vrede in mijn hart, Dat moe is van zoeken.…