Alle inzendingen over niemand weet iets

Niemand weet Dat ik het lang gezochte geluk bij jou vond En dacht dat je een engel was, die God me zond Niemand weet Hoe jij me met je groene ogen aankeek En dat je liefdevol langs mijn wang streek Niemand weet Dat jij me heel voorzichtig zoende En dat ik me dan als een hulpeloos kindje voelde Niemand weet Van de pijn die ik nu voel…

Niemand weet wat ik voel van binnen Niemand weet van mijn problemen Of de problemen die ik ooit heb gehad Niemand weet van mijn verdriet En alle verdriet die ik in het verleden had Niemand weet wat ik voel van binnen Niemand weet wat ik voel in mijn hart Bijna niemand weet hoe ik ben van binnen Ze zien alleen de buitenkant Niets is hoe…

niemand weet wie ik zal zijn wie ik was u overschat mij ik ben radeloos ik was een ander geef mij touwen bind mij vast dood mij niet ik ben onschuldig ik ben de vijand ---------------------------------- uit: 'Verzamelde gedichten', 1999.…

Niemand weet waarom de dag weer nacht wordt. Niemand weet waarom de zon nog schijnt. Niemand weet waarom de kille wind nog waaien zou, maar ik weet dat ik van je hou.…

Niemand weet waarom De tijd bestaat, Waarom alles in Haar verglijden moet Die ons daag'lijks knecht En onder een ontontkoombaar Juk gevangen houdt - Niemand weet immers Hoe laat het is…

de pasgeborenen de bijna doden niemand weet waar het heen gaat maar dat wij heen gaan staat buiten kijf uiteindelijk verliezen wij ons lijf…

het koren golfde nooit zo blond haar ogen lachten nooit zo rond de wind speelde behaaglijk om haar mond ze bekoorde hem heel prompt maar niemand weet of het sprookje ooit buiten het koren is voltooid.…

aan het begin van de taal staat het verlangen trage vragen wachten voor drempels van papier onze dwaalster tastbaar in de tijd is het heden een hobbelende stoet van losse eindjes ligt in ons besloten niemand weet hoe lang het duurt oneindigheid…

Er krassen kraaien op de nok van het dak maar niemand weet waarom…

Tranen staan in je ogen Gebogen is je hoofd Jouw liefde wordt niet beantwoord En je kan er niet mee omgaan Je moet verder zeggen ze Maar je weet niet hoe Je komt er overheen zeggen ze Maar niemand weet hoe diep het zit Je bent nog jong zeggen ze Maar niemand weet hoeveel pijn het doet Want hij is de ware voor jou Maar jij niet voor hem…

de vorm is weergaloos, de windtunnel krijgt er geen vat op en niemand weet wanneer het uitkomt…

Niemand weet hoe ik me voel Niemand snapt wat ik bedoel Ik ben alleen en heb niemand om me heen die mij echt begrijpt en om mij geeft Die voor MIJ vecht en voor MIJ leeft!!…

De zon zakt de nacht valt je moet alweer op pad De maan staat hoog de muziek roept je was al zolang je richting zoek Niemand weet waar wij heen gaan niemand weet waar wij zijn Maar wij behoren tot de stad Wij behoren tot de nacht lopen in het duister tot de zon weer naar ons lacht…

en nu is ze dood bevrijd uit de klauwen van angst en kamp niemand weet hoe vaak ze is gestorven nooit meer bang…

NIEMAND zo mooi om te zijn niemand die je kent niemand zal ooit weten wat ik denk niemand zal mij begrijpen niemand kan mij troosten niemand zo mooi om te zijn verdwijnen in het onbekende!! alleen over straat NIEMAND weet wie ik ben wat ik voel ik weet een ding ik ken niemand ben NIEMAND…

De zon die zakt de nacht hij valt je voelt het opkomen je moet weer op pad de maan staat hoog en de muziek roept je gaat naar de plek waar je haar weer ontmoet niemand weet waar je heen gaat niemand weet wie je bent want jij behoort tot de stad jij behoort tot de nacht leven in een rivier van duister tot de zon weer lacht.…

Wij lopen op een Weg Niemand weet waarheen hij leidt Er is geen Bord dat ons zegt Waar we ons bevinden in de Tijd…

niemand die vertellen kan hoeveel ik van je hou niemand die meer bij me is alleen hier in de kou niemand die weet hoe erg ik je mis niemand die ook weet hoe pijnlijk dat voor me is niemand die weet dat ik niet meer de enige voor je ben niemand weet dit niemand die ik ken niemand die weten kan hoe erg die pijn voor me is niemand…

Als niemand weet wat een menselijk oog echt ziet, dan is kleurenblindheid misschien wel juist?…

Dat niemand weet waar of we ons bevinden en waarom we hier gekomen zijn wordt angstvallig stilgezwegen voor de kinderen Die verklappen niets van ons geheim Er is een plek waar iemand zich ter aarde moet werpen voor één glas oorspronkelijk water en een kop vol stof is alles wat hem wacht Treurclowns murmeren 'dat hij eerst moet leren door…

Stiekem droom ik van je Stiekem zoen ik met je Noem je naam honderd keer per dag Niemand weet het, niemand snapt het Ben ik een keer gelukkig Mag ik het met niemand delen Zelfs niet met jou…

Als niemand begrijpt wat je bedoelt als niemand weet wat je werkelijk voelt als niemand ziet wat stilte met je doet als niemand kent hoe 't is als boosheid in je woedt als niemand snapt wat ik allemaal hoor als niemand wil weten waar ik me aan stoor dan voel ik me soms ellendig alleen...…

de Moloch van het Wirtschaftswunder duldt geen tegenspraak geen vertraging geen uitstel en beveelt de vernietiging van de aarde zoiets gaat vanzelf en niemand weet ergens van…

Niemand weet hier hoe. Niemand weet wanneer. Eeuwigheid wacht. Zojuist schreef ik dit gedicht. De meeste mensen slapen. Zelf waak ik wonderlijk. Lang leve contrasten. Gisteren was het licht. Vannacht is het donker. Wie kent de morgens? Wordt morgen grijs? Dichters vermoeden veel of iets. Ze willen er graag over schrijven.…

Ontkiemend zaad en niemand weet hoe: donker in 't duister van de aardeschoot, maar springlevend en groot in kiemkracht niet te stuiten. Dit leven een wonder, vanbinnen en buiten; de liefde een kracht die de dood zal trotseren, een hoop die niet sterft voor al wie wil horen: alles wordt weder geboren.…

ik was niemand in die oorlog niemand die mij zag niemand keek om naar een jongen die toch niks te zeggen had tenminste zo leek het van buiten van binnen was ik anders maar dat zou niemand weten omdat ik toch maar niemand was van binnen had ik een eigen mening iets te zeggen, iets te geven maar de enige die dat wist was ikzelf, als mijn…

hier ben ik dan tussen lotgenoten in een gesloten binnenring van daarbuiten mist nu woordelijk herinnering soms daagt het even maar geen ontstijgt ons bakervlak niemand weet noch zegt hoe het anders kan…

Niemand ziet, hoe ik steeds naar lucht moet happen... Niemand ziet, wat moeite het kost, alvoor ik kan stappen... Niemand ziet mijn dagelijkse strijd... Niemand weet...ik wil dat ding van binnen kwijt... Niemand weet ...hoe ik blijf hopen ... Om weer eens gewoon te kunnen lopen... Je ziet er goed uit ....wordt vaak gezegd...…

Het slachtoffer bezweek en niemand weet waarom de hersens de handen opdracht gaven. De dader wast zijn handen in onschuld!…

Mijn stappen door het leven Het kan jou misschien niets schelen Maar het zijn mijn stappen Over het lange pad van het leven En niemand weet waar dit pad eindigen zou En mocht ik aan het einde van dit levenspad zijn Dan hoop ik dat ik thuis zal zijn…