Alle inzendingen over nooit los laten

U die nooit los laat Wat Uw hand aan ons begon Voor U is loslaten Een onmogelijkheid Toch vraagt U ons Om U te volgen en Alles los te laten Dat ons vasthoudt in de tijd…

U die nooit los laat Wat Uw hand aan ons begon Voor U is ons loslaten Een onmogelijkheid Toch vraagt U ons Om U te volgen en Alles los te laten Dat ons vasthoudt in de tijd…

maar los en wees niet bang want ooit branden er kaarsjes in je boom mijn schat snik zacht…

Ga maar lieve schoonzus geef je maar over aan Hem neem Zijn uitgestoken hand en luister naar Zijn lieve stem Hij heeft voor jou een plaats bereid in Zijn hemels paradijs neem Zijn hand en volg Hem maar op het einde van je reis Hij zal je verenigen met hem je verlossen van pijn en zorgen laat maar los wat hier nog rest er wacht je daar…

tussen de heuvels nabij het land zo vlak als een gulden een middenweg die wij samen delen tussen muren van steen en paden van asfalt is het brein inmiddels in beton gegoten omdat het ze niet lukt deze observeerders te slopen langs tuinen van goud door velden van zout gegoten in spijt vergeven is tijd laat alles nog eens los wij vloeien…

Je was ooit van mij maar nooit echt helemaal Jij week maar niet van haar zij Je hield toch van mij maar toch niet genoeg Jij wilde haar en liet mij vrij She has you in her web just for fun Iets wat ik allang door heb Je laat je bespelen als een valse viool Zoals ze dat doet met velen Je zien niet wat echt is stekeblind En straks…

Vaak het hazenpad of vluchtweg genomen Verbaast me heden niet Erg gevoelige tevens zo sentimentele zieltjes Zo makkelijk te verpletteren vernederen vergruizen Harde tante nooit geweest Spijt me ook niet echt Verdriet en geluk zo puur intens Onrecht wacht op herstel Fraaie dichtenvrienden en mijn kinderen Eigenwaarde nam en neemt toe Fraai…

Opsporing verzocht: een klein jongetje is al jaren spoorloos verdwenen. Het ene moment was die zielsgelukkig, het andere nam die de benen. Voel me verlaten en alleen, weet niet of ik zonder hem kan leven. Vraag me dagelijks af, waar het kind in mij is gebleven.…

je eigenlijke kleuren worden steeds duidelijker zichtbaar nu je je eindelijk mag ontdoen van die jas die je al die jaren met je mee torste omdat…

gevaar tegenmoet Op mijn witte vleugels zonder jouw op m'n schouders maar altijd in mijn gedachten Jouw zal ik nooit vergeten Laat me gaan Zodat ik met een lach kan wegvliegen Mijn engel, dwing me niet tot een traan Laat me los…

te laten zwijgen, zonder opgeheven hand.…

Laat het los. Alles. Je leven, Je gedachten. Wat jij zou moeten denken, doe jij nu niet meer. Ook al heb je dat nooit gedaan. Het gevoel is weg, het leven is uit je gelopen. Nooit zal je terug komen Alsjeblieft laat het los.. Alles.…

Versjes, psalmen En gezangen zochten Hun weg naar jouw Synapsspleten, Werden levenslang In je hersens Ingesleten, Zijn in je ziel Ingeslagen als een bom - Je wilt er eigenlijk Wel weer van af Maar het gaat niet meer, En vraag me niet waarom…

Neem mijn hand en laat ze nooit meer los. Pak me vast knijp eens goed door, en zeg dat je van me houdt. Vraag me niets, want je hebt me al helemaal. Fluister me niets, maar zeg me alleen maar het nodige, zoals, dat je van me houdt. Neem mijn hand, en laat ze nooit meer los.…

Alsof het nooit anders had bestaan. Liefde blijft over als sterkste herinnering. Er was en er is altijd wel iets om voor te leven. Telkens een nieuw gegeven in beleven en geven. Ik laat mijn hart hier, voor een deel, achter dat was het laatste wat ik mocht vergeten, van mezelf. Er resteert enkel nog een dieper weten!…

Er is geen hoop meer voor ons de tijd voorbij Blijf maar weg, ga maar heen zwelg maar in wat niet is Nooit zal zijn laat mij los, laat mij gaan zwelg dan opnieuw In wat wel was maar nooit weer zal zijn…

Ik heb je begraven in m'n hart Bedekt met een laagje mos Dan doet het minder pijn Zo laat ik je nooit los Vandaag is het drie jaar geleden dat mijn lieve moeder naar de andere kant van het bestaan is gegaan.…

Kan ik jouw hart van bevroren tranen laten smelten door je in m'n armen te nemen en je beloven nooit meer los te laten…

laat niet los, nee nooit wat je was en bent draag de wonderen van de wereld mee ze tillen jou een stukje over grenzen heen die moeilijke stappen van eenzaam, alleen zoek de woorden gestrooid langs de oever een schat in de bedding de rivier van de tijd verdicht de dromen met een waakzaamheid laat niet los, nee nooit raak jezelf…

de versleten schoenzolen van drie straatjongens hun blote voeten half zichtbaar dik onder vuil en eelt leer, ijzer en mensenhuid verwikkeld in elkaar stank damp en duisternis tientallen soorten smog zwart als de nacht flessengroen eenvoudig grijs geelgroen als erwtensoep armoede in 1850 of 2019 laat nooit los…

Je moet alles Los kunnen laten, Zei ik tegen je Ik zag Dat je me begreep Pas toen ik viel, Besefte ik Dat het jouw hand Was geweest Die mij had weggehouden Van de rand Van mijn ravijn…

Loop nog een klein stukje mee Ik kan haast niet meer Nee, je hoeft mij niet te dragen Tijdens deze allerlaatste wandeling Ik voel mij intens gelukkig Nu je hier vlak bij mij bent Laat mij nu maar los Ik ga nu naar het onbekende Nee, je hoeft niet te huilen Dat hebben we samen al gedaan Ik voel mij rustig wegglijden In de stilte van de dood…

Laat me een weg banen, voor de dood die wacht. Laat je armen zakken. Ik moet nu gaan. Je mag mij niet vastpakken. Ik moet dit doorstaan. Ga hier vandaan. En pak je leven op. God zal je bijstaan, wanneer mijn leven stopt.…

Je bent wat je bent Laat het los Precies....die blauwe bomen In jouw mooiste bos…

los maar Breek mijn illusie Keer op keer…

Nu laat jij mij hier achter in de kou, lieverd, je weet maar half hoeveel ik nog van je hou.…

Laat haar los geef het helen een kans Laat haar gaan zoek een nieuwe balans Vind jezelf weer...…

Laat mijn handen nu maar los, ik verbreek oude banden het deurtje van mijn hart laat ik nu wijd open gaan. Het verleden laat ik vrij wat zolang verborgen zat, waar niemand iets van mocht weten. Alleen de mooie herinneringen mogen binnen in mij wonen zodat er nieuwe levenskracht in mij naar binnen kan stromen.…

Laat je los, denk niet dat het makkelijk is omdat ik nog steeds in je wil blijven geloven. Maar je loslaten voelt als een herkennen, niet diep in mij alles blijven ontkennen. Wil me niet langer onzeker blijven voelen omdat we elkaar toch nooit zullen bereiken.…

ik laat gewoon niets los, neem me voor dat ik gewoon mijn eigen weg ga met jou in mijn gedachten mijn soulmate en dat is en voelt zo goed...…