Alle inzendingen over nostalgie in Café '

Iedere keer wanneer ik op station Assen kom, denk ik eraan hoe de ouders van Herman Brood daar ooit een café bestierden, waar je ook kon logeren, dus zeg maar een herberg. Station Assen is al geruime tijd op de schop en van dat café van Herman's ouders is echt niets meer over dan nostalgie en oude foto's.…

spelende kinderen laten me denken waar is die tijd, waar is mijn jeugd kan ik nog een bloemetje schenken zo voel ik liefde, zo voel ik deugd de jaren vliegen en staan soms stil ik denk dan aan plezier en pijn mijn hart voelt oud, mijn woorden kil waar is het leven vol zonneschijn mijn groot verlangen is nooit vertrokken bergen beklimmen…

dit zijn nu maar enkele kleine dingen maar weet heel goed het doet zo’n deugd van binnen elk afscheid is er een teveel nostalgie is zoveel meer ….…

Nostalgie is schuilen onder de paraplu van het verleden…

Nu menig bruin café niet meer naar rook ruikt Ruikt alles des te meer naar zweet of bier Of wat voor spoor dan ook van kroegvertier Dat normaliter onder in de smook duikt Hierdoor ruikt een café naar mijn idee Tevéél èn onvoldoende naar café…

Zou ik je moeder zijn dan maakte ik voor jou aardbeien met zure room. 'k Gaf je een dekentje voor de eerste kou, een passend vriendelijk woord, het is warempel niet erg veel maar het maakt je vast genoeglijk loom. Maar ik ben slechts je vriend, één die de weg soms moeilijk vindt maar ik leg mijn oor te luister, bij ’t eerste invallende duister…

Havencafe Benalmadena Hé ga je mee Naar het gezelligste café van Benalmadena Het Havencafé Een Artiesten café midden in de stad Lekker gezellig zitten in de zon Ik wilde dat het ook in Nederland kon Hé ga je mee Naar het gezelligste café van Benalmadena Het Artiesten Havencafé…

Nostalgie die prijkt.…

In café ~De Volle Borsten~ zal in plaats van dood te slaan schuim fris langs de lippen gaan en de schrale keel ontkorsten. In café ~De Volle Borsten~ spreekt de dwerg als een titaan.…

Een vloedgolf van nostalgie, mijn heerlijke kindertijd.…

Om de verveling te verdrijven hebben we de hond opgegeten en het cafe kort en klein geslagen.…

Allez vooruit was haar gezegde hoe dikwijls heb ik het niet gehoord zij was niet groot had ronde ogen courageus was ze te zien dan liep ze als porde iemand haar aan zij zelf zij groette keurig een woord een knikje kordaat plots was ze er niet meer stil de hoek leeg het trottoir café te huur allez vooruit…

Aan de toog, een flink beneveld echtpaar. Een gepensioneerde verver. Aan een tafeltje, een man met een oude teckel. Hij lacht zijn tanden bloot. Beweert dat hij geen burgemeester is. En dat zijn hond ziek is. Hij is de enige die koffie drinkt. Niet bitter is. Er is afstandelijke en vervreemdende genegenheid. Het is bijna te snijden.…

red me van de nostalgie ik ga eraan tenonder je bent nog slechts een allergie je te vergeten is gezonder ik zag je gister op je fiets je kwam en fietste uit het niets je fietste gezwind jouw leven in ik liet je gaan met tegenzin red me van de nostalgie ik vraag niet om een wonder jou vergeten is niet veelgevraagd maar wel een stuk gezonder…

' niet dat-i dat per se wilde gewoon een schoone gedachte Nescio nam hier vaak zijn rust kwam bij van al de bedoening een praatje met versnapering zijn rekeningen zijn reeds betaald staan voldaan in het grote boek zo verzekerde mij de waardin van nog steeds Café 't Sluisje…

nostalgie op een speciale zomernacht met de radio op zacht speelde er muziek van de jaren tachtig… verwende mijn geest zo krachtig nostalgie kwam op de proppen spontaan stroomden vele tranen waren nog moeilijk te stoppen… en ogen creëerden zilte oceanen dus… alleen op mijn kamer op mijn vertrouwd gebied er vloeiden vele tranen…

Krokodillentranen als nostalgie in eigen nat.…

Met warme nostalgie starend naar de fotolijst voelt de dierendag met dierbaar geluk op schoot als luxueus souvenir.…

had hij de wil om zijn leven te sturen een rondtrekkend oeuvre zou hij dan zijn beschadigd wellicht door geestdrift of wijn maar in de kracht van een keihard verduren zijn pad zou voeren langs hetere vuren dan zwiepte hij klakkend vanaf een schrijn een middelomgorde striemende lijn opdat zij niet in hun speeksel verzuren Hexerex handhaaft…

stoomfluiten klinken daarbinnen herinnering er geurt nostalgie meegenomen door vroeger komt hij pas later terug…

Wanneer de zon in je pupillen vonkt en vreugdeboogjes je ogen buigen krult, tintellichtend om mijn stil-juichen een kus die naar je lippen lonkt. Die blik zal me altijd mogen fascineren sleept sporen in ‘t stof als een signatuur, etst zich in mijn geest, een wiegend figuur dat me als vanzelf doet aspireren, nee! jágend maakt naar die hitte…

De nacht is voorbij, ik dans nog in het café -- op de glasscherven.…

Ik ben onzichtbaar in het café, als een stoel – met een kop koffie.…

Delfts blauw nostalgie in Hollands polder verpakt stralen weer ogen bij het geven van de reep en koester de tinteling.…

met jouw hoofd tegen mijn schouder voel ik mij niet echt veel ouder dan toen met jouw hand in de mijne denk ik terug aan die fijne eerste zoen en mijn stem klinkt nogal hees als ik de woorden lees die ik toen dacht met de kinderen in bed heb ik ons plaatje opgezet volume zacht met onze voeten schuifelend rond zijn wij ogen…

Moeder was kruidenierster in die tijd een zware job de waren werden afgewogen gort, meel, groene zeep en drop erwten, stroop en koffiebonen suiker, zout en cichorei snoepjes in glazen stolpen stonden op de toonbank in de rij. Ging, om haar te helpen op de fiets door weer en wind bij klanten hun bestelling halen en als ik dan te horen kreeg…

In het cafe waar de artiesten binnenzwerven zit hij alleen als een die zich verveelt wacht op een vrouw, de waarheid of zijn sterven hij zucht en mompelt buigt zijn hoofd reeds naar de grond waarin hij straks terecht zal komen hij zit te staren naar een tijd die was hij is een oude man dicht bij de dood.…

10... Dat zijn je kinderjaren. 20... Ga je aan het sparen. 30... Ben je wel getrouwd. 40... Ben je daarvoor te oud. 50... Ga je aan het zakken. 60... Krijg je ongemakken. 70... Heb je 't niet meer zo druk. 80... Loop je misschien wel met een kruk. 90... Ben je niet meer zo kras. 100.. Draag je waarschijnlijk een houten jas!…

Zo goed meisje? Hij straalt met Vochtige plekken Zwarte handen Wat vind je ervan? Hartstikke mooi! We trekken ons terug in Nieuwe schaduw Openen een fles wijn Van de moeder van Gerard Reve De Avond duurt nog lang.…

Waar, vlam-rood, rozen in de rooie zalen Bloeien in kronen en 't goud rommedomt, In spiegel-wanden duizendvoud weerómt, Komen we, nachtvolk, op het licht aandwalen. Dan in geroes van vele talen, In spraak-gewar dat Babylonisch gromt, We hurken om tafels, naar elkaar gekromd, Als om een vuur, doende ónze…