inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 82.437):

Café 'De pelgrim'

Aan de toog, een flink beneveld
echtpaar. Een gepensioneerde
verver. Aan een tafeltje, een man
met een oude teckel. Hij lacht

zijn tanden bloot. Beweert dat
hij geen burgemeester is. En dat
zijn hond ziek is. Hij is de enige
die koffie drinkt. Niet bitter is.

Er is afstandelijke en vervreemdende genegenheid. Het is bijna te snijden.
IJler wordt de lucht en de centimeters
tussen ons, als de uren gaan vloeien.

De man heeft geen vrouw. Ik geen
idee waarom ik hier ben. Het is guur
buiten en we schuiven naar de
kachel. Gasvlammen doen de

nepstronken echt lijken. Creedence
Clearwater Revival zingt 'who'll stop
the rain.' Ik zie nu pas de schilderijen
aan de muur. Het zijn reproducties.

Ingekaderd in een oude lijst.
Van de vlooienmarkt. Alsof ze
de geschiedenis van de stad
willen ademen. Maar het niet

machtig zijn.

Schrijver: Bart Boutelaer, 29 februari 2024


Geplaatst in de categorie: algemeen

3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 114

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Bart Boutelaer , 9 maand geleden
Heel sterk. Dit café waar ik de tekst schreef heeft inderdaad een lage zoldering. En slechts één ijskoude wc. Is gevuld met lieve mensen die het leven niet machtig zijn. Bedankt voor je scherpzinnige reactie!
J.Bakx, 9 maand geleden
Ach zo’n café
Café met lage zoldering
En geen wc voor dames apart
Ach zo’n café
Café spoedige herinnering
Zonder tv
Een piano alleen
Verboden door de wet
Met z’n rommelig buffet
Z’n pilsjes en z’n pret
En z’n scheve biljart

Jouw café De Pelgrim herinnerde mij aan een (heel oud) liedje van Herman van Veen! Graag gelezen Bart.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)