Café 'De pelgrim'
Aan de toog, een flink beneveld
echtpaar. Een gepensioneerde
verver. Aan een tafeltje, een man
met een oude teckel. Hij lacht
zijn tanden bloot. Beweert dat
hij geen burgemeester is. En dat
zijn hond ziek is. Hij is de enige
die koffie drinkt. Niet bitter is.
Er is afstandelijke en vervreemdende genegenheid. Het is bijna te snijden.
IJler wordt de lucht en de centimeters
tussen ons, als de uren gaan vloeien.
De man heeft geen vrouw. Ik geen
idee waarom ik hier ben. Het is guur
buiten en we schuiven naar de
kachel. Gasvlammen doen de
nepstronken echt lijken. Creedence
Clearwater Revival zingt 'who'll stop
the rain.' Ik zie nu pas de schilderijen
aan de muur. Het zijn reproducties.
Ingekaderd in een oude lijst.
Van de vlooienmarkt. Alsof ze
de geschiedenis van de stad
willen ademen. Maar het niet
machtig zijn.
Geplaatst in de categorie: algemeen
Café met lage zoldering
En geen wc voor dames apart
Ach zo’n café
Café spoedige herinnering
Zonder tv
Een piano alleen
Verboden door de wet
Met z’n rommelig buffet
Z’n pilsjes en z’n pret
En z’n scheve biljart
Jouw café De Pelgrim herinnerde mij aan een (heel oud) liedje van Herman van Veen! Graag gelezen Bart.