Alle inzendingen over ommetje

Grolsch in Groenlo een ommetje om de kerk en ik vind een kies: midden in het leven zijn we door de dood omgeven…

Oude dame gaat naar buiten met haar dikke bontjas aan ze gaat een avond uit, zegt dat ze fijn gaat stappen Joost mag weten waar, maar ze wacht wel tot het donker anders zien we haar misschien Heel voldaan keert ze 's ochtends huiswaarts om daar bij te komen van een lange ontspannen nacht Overdag ligt ze zacht te dromen en te wachten…

De PVV-leider zou graag een keer een ommetje maken. “Zonder dat je dat een dag van te voren hoeft af te spreken.”…

de nacht zo stil de maan zo vol van haar ‘n schijn van kans dat uit te lichten haar voeten gaan aan haar voorbij ze volgt het niet maar blijft klaarwakker naast zich lopen ze wekt de indruk maar die slaapt en wandelt verder…

Ik zag, toen ik een ommetje ging maken Hoe een natuurbeschermer in de wei Een vogelnestje met een kievitsei Gewapend met een buks stond te bewaken. Maar moeder kievit was natuurlijk weg. Die was door alle aandacht van de leg.…

Zij houdt van paarden soms doe ik een ommetje om ze haar te laten zien ze had een grootonkel in Hamburg die paarden had o wat voor paarden die onkel had zij houdt van paarden ze steelt ze met haar ogen maar jammer Hamburg is veraf…

Voortaan maken we een ommetje, oke? Dan kunnen we dat optrekje van jou tenminste mijden.…

En maakte hij een ommetje, dan groette hij ermee. Nu hij allang er niet meer is. Terwijl ik soms eens aan hem denk.... dan zie ik nog alleen die pet. Volgens mij heeft 'ie hem “nooit” afgezet.…

is elke morgen wandelaar,loper Loopt uit puur plezier z'n ommetje Hult zich in nipt zonlicht grondmist, ochtenddauw Neemt het blauw van luchten waar Eindeloze luchten ook in naderend voorjaar.…

De zon schijnt volop, het waait, zeg maar stormt, Zullen we een ommetje, al is het zonder hond? Schoenen, jas aan wind wordt getrotseerd Net uit de zon, pakt de wind ons stevig beet De wind op de voorkant en net als met de hond Hebben we een natte neus, nou weet ik wat die ervan vond!…

een rondje zachtheid wandelen met het gevoel van de zachte kracht lopen in zachtheid behoed je voor bitterheid in barre tijden weet dat je niets weet neem het kind in jezelf mee leer net als een kind schouder aan schouder een mars tegen de hardheid of een ommetje wandel met zachtheid het zachte zal je troosten vermijd bitterheid…

met jou zou ik zo graag vandaag nog eens een ommetje maken om opnieuw dat zalig geluk te smaken van samen te likken aan ' t zelfde ijsje en nadien met koude tong aan je warme lippen en diep in je mond hetzelfde te beleven dat ik toen zo enig-innig vond. oh, als zulke kussessie na twintig jaar eindelijk nog eens kon!…

Ga je mee een ommetje doen, want het is zo gezond!…

ze zwaaide uit haar heupen so soepel mechanisch en galant strak gespierd in een vleesgeworden hoepel, met een uitstraling ver boven mijn stand waar treft je nog zo'n passante waar haar lucht blijft hangen tot ver om de hoek bij het lanterfante(n) en haar vlokken mijn toonbalken vulden met mytische gezangen het was gewoon een straatje om…

en de wind zegt mij ga over dit pad luister hoe het veld zingt voel de boom en zie, ze wuift met een blad zelfs gestorven hout, ginds, kent de mooiste droom ook als gij de vlonders betreedt die in kunstige lijnen u boven de aarde heffen zullen waterspiegelende bochten die weet hebben van komen en gaan u in het ommetje weer treffen.…

een ommetje maken we niet meer, we droomden planmatig in termen van rollen, empowerment, strategie en kregen gerichte feedback we trotseerden, vereerden en walgden we gingen ons vlees braden zodra de zon weer even scheen we vlochten het landschap in knopen, hoeken en lijnen we duwden een schaftkeet in het afwateringskanaal toen…

ze is een lopend voet-stuk en kletst al maar door ik zie haar wel, maar niet dat ik haar hoor ze is een engel uit het maagdenkoor haar blonde , wilde haren winden mij erg op en al dat ander haar borsten met name ach alles te samen maar ja, ik blijf koen ik zou nimmer wat doen o ja , het ging om de honden die laten we uit een ommetje…

Uithuizig staarden we naar het raam verder dan de barst in de ruit kwamen we niet de schouders als kapstok voor onze dichtgeknoopte jassen de schuld van de tochtdeur hielden we onszelf voor want die klemde zullen we nog een ommetje doen zei jij toen je zag dat je benen overhoop lagen met die van mij en dat op de bank die ons vroeger…

Een ommetje, voor een teckel die traag de tijd meet in plassen en geuren van gisteren. Een vrouw, laverend tussen dozen en herinneringen, ademt de avondlucht alsof het hoop is. En dan— een glimp, een gezicht dat niet meer in haar heden hoort. De psychiater. Zijn naam, een sleutel naar een deur die nooit dichtviel.…

Wederom ging ik een ommetje maken gewoon omdat 't nog kan hoorde in de sloot de eenden kwaken en raad eens wie ik tegenkwam? Wederom die debiel van afgelopen week eerst twijfelde ik nog maar de manier waarop ie naar me keek dacht ik: verrek 't is hem toch.…

thuis zo nu en dan eten klaar te willen maken al bak je toch wel liever taart gebak en zoete koek ook jouw eerste echte stage die jij dit jaar lopen mocht in voor ouderen een thuis regelde jij zomaar even zelf met ogen die stil glinsteren blijf jij door de jaren heen ook gewoon wie jij bent een warme en vrolijke meid die liefst een ommetje…

Gisteravond liep ik even over straat begin van de avond, dus nee, niet laat gewoon een ommetje om de benen te strekken er liepen er wel meer, net als ik ' van die gekken" 't Was nog net niet droog maar scheelde niet veel en ach een druppel meer of minder, ik ben toch nog heel?…

De teckel zucht zacht op mijn borst, troost aan een zijde zachte kop, de roffel in mijn borst bedaart, ik til het diertje—laatste ommetje— de avond valt, de deur dicht en even voel ik hoe dichtbij troost soms kan zijn tussen wat blijft en wat moet verdwijnen.…

Na een uurtje, kan ook iets korter zijn Liep de lift weer, kon naar buiten afijn De hond deed zijn best zoals het betaamd En ik had de ochtend iets anders beraamd Kwam boven na dat gezellige ommetje Was het me binnen toch een rommeltje De vogels ontsnapt de kat was gevlogen Dus weer over de stofzuiger mezelf maar gebogen De koffie was ik…

Na Grolsch in Groenlo een ommetje om de kerk en ik vind een tand. Midden in dit mijn leven raak ik aan de strenge dood. Ik verstijf met dit stoffelijk overschot van misschien wel een middeleeuwer in mijn hand. Bedoelde Huizinga dit met zijn historische sensatie?…