Alle inzendingen over ononderbroken

had je niet gewoon nog even kunnen doorzetten? het begin hadden we al gevonden een ander woord is er niet na de oerknal gaat alles traag een eeuw is niets in de geologie traag maar gestaag, er is geen pauze in de wedstrijd, geen thee in de rust, ook geen peptalk het einde is nog onbetreden we handhaven ons bestaan volharden in adem…

dit was een dag van groot begeren die verzoop in ononderbroken regen zelfs de wind kon er zich niet tegen weren…

twee paarden wreven de hoofden tegen elkaar de wind liet rimpels achter op het water het was hier dat de melancholie stokte en ik jou ononderbroken missen kon…

Ik ben een nieuw transportbedrijf begonnen Waar u de files voortaan mee vermijdt: Kom bij mij langs op een bepaalde tijd En sluit u daarna aan in de colonne En met een lege lijkwagen voorop Bereikt u uw bestemming vast non-stop.…

Ononderbroken cyclus. Vluchtig als 't licht. Ongrijpbaar. Niet tastbaar. Verdampt. Weg. Voor altijd.…

Met elke strofe vangt aan een prelude In 't vingertoppenstrelen der beminden Die ook spiritueel elkaar lief vinden Ononderbroken spelend hun etude Hun woordeloze vrije minnekozen Wil 't liefste doorgaan tot in 't eindeloze...…

Jij vrijt legato Praat soms staccato Jouw vinger Langs het aaneengelast stalen bedhoofd Klinkt als ononderbroken strijkmuziek Je lichaam danst ritmisch sensueel Soms te tenuto Maar…… Blijft mijn gebonden legato.…

ik kan slechts traag verhalen over de vlaktes waar ik was over de grootsheid van het hemeldak over winden die ononderbroken aanrolden over eindeloze oceanen hoe de leegte me ruimhartig adem bood hoe het vlakke land het hart uit mijn lichaam tilde daarover kan ik slechts traag verhalen…

mijn ziel liet zich niet vinden op zolder en later, toen ik voor het eerst besefte dat het huis vele kamers had herhaalden mijn ogen de ononderbrokenheid van het kwaad uiteen gebogen door stilzwijgende schaduwen die mijn onbekend gezicht naar de wind droegen voorbij maanlicht en kindervertrouwen ik zweeg toen alles…

Op de zinsnede van zinloosheid trekken we een ononderbroken lijn rond enig ontbreken van ‘t zijn de eindeloosheid geflessenhalsd met dat beetje eigen leven en dan die triviale kwak de dood op de bodem van de fles elkéén gesmoord in eigen nat het afvragen afgesloten met een kurk…

jij en ik weten, wij spelen een spel wij spelen met elkaar jij en ik weten van de verwondering van de betovering jij en ik weten dat de glans in onze ogen gebroken kan worden door een enkel woord ononderbroken begrijpen wij het wel onverdroten spelen wij het spel…

dat jij mij zult weten dat jij mij zult horen dat jij mij zult zien in ononderbroken ruisen van regen en wind in de groene sporen tussen het grind in golvende lijnen van een satijnen lint maar bovenal mijn liefste mijn dat jij mij zult ruiken in de purperwitte bloesem van magnoliastruiken…

Liefde is een ondergaande zon verblindende schoonheid kleuren dieprood maar in lichtwazig wit aanwezigheid van een zalige koude rilling terwijl het lichaam zijn sappen koken ononderbroken autonoom hartgedrag Franse cancan dansende charlatan ‘verliefd, verliefd!’ schreeuwt het ongecontroleerd dansend lijf.…

Mooie boom Witgevelde Jouw huid strak gespannen Om je heen Gelijk De huid van een jonge vrouw Tijdens regenbuien glijdt de regen Vrij langs jouw gespannen Witzilveren huid Een Ononderbroken doorschijnend nat Witgevelde mooie boom Meer dan dat Je bent een schat.…

Paniek-getjiep klinkt het verderop Er sluipt een kat met een nestje in zijn kop Geruisloos verdwijnt hij de struiken in Moedermerel bekijkt het flink, tegen haar zin Tjiep – tjiep zo klinkt ononderbroken onmacht De lichte lucht verkleurt, verdraait, verzacht Horen doe ik haar al lang niet meer Ik denk:‘Morgen hopelijk warmer weer.’…

Naar mij luisterde ze niet tijdens haar monologen theatraal, egocentrisch, Katholiek ze moest haar verhaal kwijt ononderbroken, er was nooit tijd die kleine dingen waren belangrijk voor muren die mijn oren waren en ik heb haar nooit meer gebeld vanuit mijn isolement hadden buren geen ogen er was geen verklaring een ziekte, wanen van…

los van jou lees ik als een uitgescheurde bladzijde vol ononderbroken zinnen over vrijheid van leven geïllustreerd met foto’s, wolkenluchten boven zee al weet ik zeker dat ik dat ben, je weigert mij te kennen dichtbij jou zong ik notenbalken vol eenzaamheid toonladders van wanhoop met hoge tonen liefdevol de partituren op de vloer - bewijzen…

Voordat de dood intrad Had het leven alras leven voortgebracht Veranderd leven dat meer grip krijgt op zoveel doodgaan Meer dan ooit ervoor Een ononderbroken keten Dat de tijd trotseert De levensvonk die miljoenen jaren oud is brandt in het hedendaagse leven Die vonk is nimmer meer gedoofd Het verbindt ons met de levensstrijd die…

ze stonden onder het bladerdak de koppen bij elkaar gestoken hun konten naar de weg gekeerd moe murw misschien van het ononderbroken geraas op de weg liever en saamhorig luisterden ze naar het zachte geruis van de wind het suizelen van de bladeren zelfs de kabbelende regen kon de kudde bekoren ze wisten ook van…

Een ononderbroken lijn van leugens ontkent de waarde van jouw bestaan. Je hebt jouw leven uitgeleend, jouw ogen hebben al die jaren getraand.…

Slechts gewapend met de zekerheid dat door eeuwen en ijstijden, dwars doorheen het eindeloze strijdgewoel de ononderbroken draad van Ariadne loopt waarmee ik aan het begin van alle tijd zit vastgeknoopt. En onderweg is iets van mij ooit alles al geweest. In de duisternis van genen broeien al die vreemde levens.…

Een ononderbroken Stroom Schone woorden Voor het plezier Op een wit vel papier Zon in de krullen Licht als een veer Ik schrijf met rode inkt een Taal die van hart tot hart wordt verstaan Laat mij gedragen worden Door een groene zee vol met dolfijnen Laat mij dobberen op golven Onder bloedkoraal bedolven Wanneer de hemel boven…

Ben ik vanochtend in uw taal gevallen als een vlieg in uw woordensoep een walvis in uw letter oceaan het is met een waarom, een vragen naar hoe gaat het met u dezer dagen is uw leven alle moeite waard de verbintenis verbroken door een ononderbroken taal van zwijgende liefdesbrieven zonder antwoorden spiegel ik mijn vragen aan uw zielsverlangen…

Symbolische stippen Stippen Antwoordde de dichter Grote donkere stippen En allen op één lijn Als je goed kijkt worden ze steeds fijner en lichter De allerlaatste is zelfs nog maar heel klein Rond zijn ze Zonder begin en zonder een eind Symbolisch lijkt het Allen op één lijn Ononderbroken Net als de voortgang van ons bestaan…

muziek dat binnen kwam Voelde je ook hoe alles mee ging in die stroom Een bron om op te rijzen bij die klanken Rijk en arm wil daarvoor danken Zingen de vogels vanuit de luchten Tortelen de duiven in de dakgoot Totdat hemeltranen weer in daken huilen En rode slagvelden zich aan ons opdringen De zieken de hongerenden en de mishandelden Een ononderbroken…

Eergisteravond, na drie keer een volle maan ononderbroken continentaal, was de wind opeens gedraaid in zijn normale richting; de adem van de zee stoof over het land en ik snoof het zout dat ik gemist had en de geur van vuur in hout. Eindelijk tijd voor westerstormen brekende takken, krakende bomen, dwarrelsneeuw van blad.…

Je dood was slechts tijdelijk scheiden doch de liefde die jij in mijn leven gaf die zal ononderbroken blijven en niet sterven aan je graf. Moeder, jij bent vertrokken voor een verre reis en iedere dag kom ik je wat naderbij om samen in Gods Paradijs te zitten in dezelfde rij.…

het moederschip op volle, apathische zee is de geest alleen met de getijden het is niet nodig geniaal te zijn wanneer de dood om de hoek komt met nieuwe spelonken vraagt ratio geen leegte woeste golven bespelen het noodlot zonder geweten we deinzen niet terug door alles wat we al weten er zijn geen woorden voor het ononderbroken…

als d’ ogen voorgoed zijn gesloten en al ‘t aardse licht is uitgegaan de toekomstdromen zijn verbroken en wij zonder jou moeten verder gaan wie zal die donkere nacht verdrijven die zich pijnlijk over de dagen schuift wie zal ons van de tranen bevrijden wanneer ons hart ononderbroken huilt de leegte is zo diep, het gemis zo groot de stilte…

Na de klap schrikken we Van zijn ononderbroken gebrul En moeder die ogenblikkelijk toeschiet Met een kussen om haar kind te ondersteunen In de kreukels op het asfalt Ligt hij met geknakt been Kreunend voor de bumper Door een oplopende meute bekeken Wij gestald bij vrouw Kooi En de sireneschallende ambulance Die ons broertje per brancard…