de nacht braakt schaduw
mijn ziel
liet zich niet vinden
op zolder
en later, toen ik voor
het eerst besefte dat het huis
vele kamers had
herhaalden mijn ogen
de ononderbrokenheid
van het kwaad
uiteen gebogen door
stilzwijgende schaduwen
die mijn onbekend gezicht
naar de wind droegen
voorbij maanlicht en
kindervertrouwen
ik zweeg toen alles
nog schuldig was
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 29 december 2007
Geplaatst in de categorie: psychologie