verder

ze stonden onder
het bladerdak
de koppen bij
elkaar gestoken
hun konten
naar de weg
gekeerd
moe
murw misschien
van het
ononderbroken
geraas op de weg

liever en
saamhorig
luisterden ze
naar het zachte
geruis van de wind
het suizelen van
de bladeren
zelfs de
kabbelende regen
kon de kudde
bekoren
ze wisten

ook van de
glinsterende
beek in
de verte
ik dacht
aan hen
de koeien tijdens
een eindeloze rit
de koeien onder
het bladerdak
zoveel verder
dan ik

dieren

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 1 stemmen 111