Alle inzendingen over onwetendheid

voluit valt het doek de onwetenden verlaten de voorraadschuur handen bebloed zij krijgen wanhoopsplinters over zich heen sommigen keren op hun stappen terug vervloeken de vlag van het vaderland maar knielen voor de willekeur van meesters zij ontdoen zich van hun mantel ontbloten de borst toch zij zijn beschaamd al zij die onwetend zijn…

Wie onwetend is Verlaat de voorraadschuur met bebloede handen. Anderen keren op hun stappen terug En vervloeken de vlag van het vaderland Zij krijgen de splinters van de wanhoop over zich heen Knielen voor de willekeur van de meester Zij zijn verdoemd, Al zij die onwetend zijn.…

En met jou omarm ik de onwetendheid...…

Feodosia Grimia Ukraine òù 6 De waterleiding. Toen haar waterpijp modderig begaf Bedwelmde roes mijn hemels zijnde Verwensde zij krom de slang tot graf Verstoord dwaas hoorde ik het einde Gestaag gravend in vergane geheel Slovend van koude pril tot vorst laat Onbelegd en schraal valt hen ten deel Geen klacht van onbehagen die verlaat…

Wat noemt mijn mond mij aan woorden die bestraffend zijn en rozen laten sterven en jij, niet weet waar de zomer nog voor dient geknakt en overvleugeld zijn je schreden de weg staat haaks op de regenboog en in haar ontelbaarheid van kleuren spreekt ze boekdelen ze begrijpt de mensen niet met hun ontelbare redenen…

wat schuilt er toch in mijn gedachten wie stuurt de stilte in mijn hoofd hoe komt het, dat je blijft verwachten wanneer wellicht alle antwoorden reeds zijn verdoofd zwijg ik de stilte aldoor omdat mijn tong is verdroogd en schreeuwt een hemels koor, dat alleen mijn zwanenzang nog wordt gedoogd het is raden in een doolhof met steeds…

Blauwe ogen en een wolk met rood haar Zomaar voor mijn neus stond jij daar. Jij keek mij aan wat verlegen en bedeesd Mijn hartje maakte een sprongetje en vierde feest. Schoorvoetend stelde jij je voor aan mij Jij was verplicht verloofd dus niet vrij. Tijdens onze gesprekken bleek al snel Jij zat met jouw ouders en verloofde in de knel.…

Het gif gaat snel. Mijn lever kapot. Mijn neus licht open. Bloed met snot. Mijn hart slaat snel. Opeens niet meer. Ik lig in een kist. En ben er niet meer.…

Een zachte wind waait door de zinnen die ik lezen kan zonder het te weten, intens verdriet, eenzaamheid, liefde en geluk altijd zijn er zinnen die ik lees, zonder dat zij er staan. Ik leef niet op letters, punten, komma's en uitroeptekens maar voel de waanzin die de zinnen in zich hebben soms is het slechts een feitelijke weergave even vaak…

het is mij om het even of de dag een naam heeft alsof het minder schrijnt daardoor nee, dat je naar buiten kijkt een bordje op het aanrecht zet en denkt wat doet die duif daar dat dit gewoon ook op dezelfde dag gebeurt…

De inwoners van Onwetendheid. Ooit beseffend, wij zijn ook een volk. Vanaf dat moment gaat de poort open. Welkom in Realiteit.…

Op het moment ben ik wanhopig ik weet niet meer wat ik nu moet verder met mijn leven leven of gaan voor jou, heftig en zoet Het opgeven van mijn zekerheid laat mijn twijfel steeds bestaan maar steeds meer moet ik aan jou denken aan hoe het tussen ons zou gaan Je bent zo anders dan de anderen familie en vrienden om me heen maar je hebt…

In onwetend tasten en handelen trager nog dan immer voorheen probeert hij wegen te bewandelen en stoot zich aan dezelfde steen alleen het spel der ingewanden verteert het leven vol van pijn heeft hij in zijn lege handen een zoete drang tot zuinig zijn éénmaal nakend door de nacht eenzaam in zijn zaligheid omdat er niemand op hem wacht…

houdt van kleineren maar het kan hem niet deren hij moet immers nog zoveel leren…

Er zijn tijden Vraag mij niet wanneer Dan voelt het leven zwaar In die momenten Weet ik het niet meer Ben ik het fijne even kwijt Niet zo snel het antwoord klaar Twijfels in het heden en verleden Anders zo normaal normaal Onzeker over zekerheden Zaken die vanzelfsprekend leken Waar ik nu zomaar om maal Roepen zoveel vragen op Heb ik goed…

Er zijn mensen die zeggen "Wat ik NIET WEET, dat deert mij niet, gelukkig zijn de onwetenden". Laat U mij met de meeste nadruk verzekeren dat het enige op deze wereld dat U ooit kan schaden niet is, WAT U weet, maar wat U NIET WEET!…

op het kruispunt van gedachten hangen dromen in touwen de tijd ingaand als een klopgeest toegelaten in de zachte delen van onwetendheid op haar dooie gemak zeilend tussen duim en wijsvinger lonkend naar mijn geestgronden als voer voor mijn intellect…

Schaterlach, rode blos, piekerend haar lot. Gezagvoerder in chaos, humor en genot. Integer, warm en mooi, zwaarmoedig binnenin. In leven haar eigen prooi, nietsvermoedend niettemin.…

Ik kan er ook niks aan doen wie of wat ik ben geworden of zal zijn is de enige waarheid in hoofd, hart en ziel die ik ken en waarvoor ik alle dagen met mijn energie voor viel.…

Gewoon wat aan het leven, onwetend hoe dat moet. Wanneer doe je het goed? Gewoon wat aan het leven... De dood volgt op de voet. Geen aandacht eraan geven? Onwetend hoe dat moet, gewoon wat aan het leven.…

Eerst is er ‘onwetendheid’ dan is er het ‘weten’ maar na de ‘alwetendheid’ komt stilaan het ‘vergeten’. Wanneer ook ‘t niet meer weten in de vergetelheid is verdwenen weten we, dat waar ooit onwetendheid bestond alles nu vergeten is.…

Toen je klein was stond men al voor je in de rij Dringen,duwen,douwen eerst ik, dan jij pas-op de plaats voorbij Al dat wachten op onschuld en onwetendheid Brandend van verlangen tot jou keuze hen bevrijdt.…

Waarin hoop nog alle ruimte heeft regenbogen herkleuren de zon eindeloos niet onder gaat woorden stil ongesproken zinnen ongelezen nog denken voorlopig onoverdacht het zalig nog niet weten van een hoofd ver weg ergens in de wolken wie wil de kilte al voelen als de warmte er nog is…

Geleerden hebben ontdekt, wat nooit heeft bestaan. Tijd. Mensen kunnen niet ontdekken, wat altijd al bestond. Eeuwigheid. Vissen weten niet, wat water is. Vogels beseffen niet, wat leven is zonder lucht. Alleen kunstenaars weten. Alleen kunstenaars maken. Levensgenieters leven. Dichters dichten. Van niets maken zij iets.…

Wespennesten, slangenkuilen Oordeel, uitspraak, achterklap Heksenjacht, een foute grap Nergens schaduw om te schuilen Massa, maaiveld, grote muilen Buiten dat, behoorlijk slap Wespennesten, slangenkuilen Oordeel, uitspraak, achterklap Tal van dingen die ik schrap Vrede stichten, stap voor stap Leugens voor de waarheid ruilen Wespennesten,…

Aan Y. van Alphen Hoe onvoorstelbaar hard sommige mensen Zijn ze vergeten jullie te vergassen? Haar ogen puilden bijna uit hun kassen Het herbegon, het aloude verwensen Vaak kreeg zij 'vuile rotjodin' te horen Zij moest zonodig hier in Holland wonen Bracht vijf jaar oorlog, doodde vaders, zonen Totdat de Duitsers eindelijk verloren…

De monnik denkt na over de vele vormen -- van onwetendheid.…

Wij zijn onderweg door het leven onwetend waarheen onze reis gaat Wij zijn bijzonder, om in ons weten dat leven eindig is tóch het oneindige te kunnen ervaren We zijn onwetend van de onbegaanbare wegen waarheen die leiden maar vooral, hoe onze reis ten einde komt…

Onwetend ben ik ontstaan Onwetend geboren ook Zonder adem lig ik Hier blauw van de kou Op de geruïneerde Buik van jou Die me net Gekregen hebt En die zachtjes schreit Uit opluchting om het Einde van de doorstane pijn, Ik heb geen adem nog En zie er niet naar uit Ooit adem te halen - Wat zou het me baten?…

wie anders dan jij kan mij weten in het anders zijn als wij onwetend van ik en jij…