Alle inzendingen over opfleuren

ze fleurt me op met één madeliefje en zelf nog in de knop…

het zijn die mensen die je leven kleuren hen heden te kennen zal je nooit betreuren het zijn die mensen die je opbeuren je laten lachen je leven opfleuren het zijn die mensen die van je houden…

ik wil met je schreeuwen een felle ruzie voor je koken in discussie ik wil met je praten me aan je ergeren je nooit verlaten het bed met je delen ik wil met je knuffelen je horen zeuren je verrassen weer opfleuren ik wil je troosten zoveel dingen met je doen met je proosten en onze eerste zoen…

Het zijn die kleine gebaartjes die je dag opfleuren, het zonnescherm kan ingeklapt blijven. Het zijn die hele kleine vraagjes, die worden gesteld: hoe gaat het met je? En mijn dag is zonnig en gekleurd. Heb U dat nou ook? Dan zijn we bevoorrecht!…

soms is poëzie de juiste mix van schilderkunst en hemelse muziek verrijkt met zorgvuldig afgewogen woorden die de dichter toevoegt zoals sommige woorden in zinnen het vers doen opfleuren zo'n moment beredeneren met het besef dat 't wellicht morgen tot iets zal leiden…

in het aanschijn van een reeds te vroege geboorte groeien tussen nagelaten generfde blaren van een voorgaand najaarssterven knoppen aan mijn bomen en zie ogen naar een gemiste winter staren niet dat mijn gemoed eerder zal opfleuren in dromen of dat ik eerder het licht zal erven de schaduw lijkt dat nog te bewaren wat niet is zal…

ik kleur je even uit de saaiheid vandaag je lach in de klas was vol dromen hun stemmen ze gaan je niet aan je plukt hun gedachten praat als ze komen ik streel je met woorden laat kleuren je donkere ogen opfleuren met leven dat nooit zal bestaan we hebben samen een wereld gemaakt zonder angst we wonen voor nu heel even in dromen…

je aanraking vloeit mij aan als een tsunami van geluk pluk de wierook uit mijn kelk zodat de geuren opfleuren voor het raam van je heerlijke naam je vloeit mij aan, mijn god, als een elixir van leven beven de schaduwen van de wereld niet van angst hun vangst is onherroepelijk –geboeid tot de dood maar rood loopt je bloed mijn slagaders in…

Dichten is even stilstaan bij wat er echt toe doet je terugtrekken van de waan dat alles alleen maar moet en met een opgeruimde lach bemerken dat het ook anders mag elk moment heeft genoeg aan een traan een overstromend gemoed dat zwijgen doet of de opfleurende warmte van een glimlach.…

Joop verfde zijn schuurdak in twee kleuren Voor hen die uren in de file staan Onderweg naar hun godvergeten baan Hij wil zo hun werkdag iets opfleuren Hij kreeg toen de gemeente op zijn dak Maar heeft aan het vonnis toch echt tabak ...Joop van Ooijen moet de tekst 'Jezus redt' van zijn dak verwijderen omdat deze in strijd zou zijn met de…

Op deze aardbol zijn vele mooie kleuren de mooie kleuren doen de mensen opfleuren. Kleuren geven mensen warmte en troost in de lente zie je moedereend vrolijk zwemmen met haar kroost. De zon geeft jou weer een enorme kracht zo lijkt ineens de wereld liefdevol en zacht.…

jij hebt vandaag boeketjes dag groene vingers in de slag met linten en versierpapier blikken stralen tussen kleuren die het groen opfleuren na de onverwachte regenbui je bloemenwinkelt zonder kassa zet de bossen in een rieten mand schrijft de kaartjes vlotjes met de hand geen virtuele stickers maar met woorden rechtstreeks…

de herfst lokt met koperen kleuren rode appelen in de boomgaard geuren met tussen de wolken wat zonneschijn een bos of parkwandeling kan zalig zijn de wisseling in de natuur zien gebeuren als de zomer weer voorbij zal zijn en de herfst lokt met koperen kleuren knalrode geraniums langs het raamkozijn de droogboeketten die het buffet opfleuren…

Mijn enige houvast is dat de zomer eens zal wederkeren en dat mijn gedachten dan zullen opfleuren tot zover droom ik en vlieg ik in mijn onbegrensde fantasie als een vlinder in de lente.…

als ik over de galerijen loop en bij de mensen binnenkijk lijkt het even op de uitverkoop in deze grote nieuwbouwwijk bloempotten in alle kleuren souvenirs uit verre landen bloemen die de boel opfleuren echt alles is hier voorhanden ik zie plastic rode rozen in een aardewerken vaas gordijnen van viscose een hondje zonder baas enorme…

Kan ik wat voor je doen, dat zinnetje opent vele deuren Een luisterend oor en een hart gaat opfleuren! Laat ons allen lief zijn voor elkaar Niet met Kerstmis... maar het ganse jaar!…

doorbreken keer op keer probeer zoals zij zo mooi kan mogelijk stralend ten onder te gaan laat de wereld nagloeiend in een prachtige zonsondergang staan probeer en hoop deze kunst tot het laatst toe te verstaan wees als een bloem toon je kleuren en verspreid je geuren ga glimmen als we dat met z’n allen proberen ja dan … dan zal iedereen opfleuren…

Dat overal allerlei mensen, verschillende talen, geloven, kleuren, samen spelen, werken, leven, samen de wereld opfleuren. Stel je voor … Een wereld waarin welzijn boven winst en welvaart gaat, waar de Natuur niet onder maar met de mensen staat.…

Het antwoord: een simpel bloemetje kan je dag zo opfleuren, ik dacht: dat moet dan maar gebeuren! En 'k moet je zeggen, het helpt oprecht een simpel bloemetje maakt dat ik opnieuw weer vecht, tegen de demonen die me moeten blijven achtervolgen!…

october kleedt zich aan met warme kleuren als de herfststorm door de bossen raast vieze regen langs de dorre takken vlaagt en de zieke zomerblaren gaan verscheuren een felle najaarszon doet ons opfleuren als het licht plots door 't wolkendek daagt october kleedt zich aan met warme kleuren als de herfststorm door de bossen raast 't afscheid…

stuntelden kon dat nog Het laatste WK eindigden allen ex aequo Wervelend als vleermuizen Fladderend als vlinders Zeilend als albatrossen Duikend als sperwers Ver weg en dichtbij schetsen ze hun luchtruim bevlogen Ze ontvluchten de Europese kou Gaan niet herfstig blijven treuren Genereus komen ze elk jaar trouw onze lentes weer zomers opfleuren…

golven voerden hem mee naar de oppervlakte van de zee Gelukkig is de hevige storm gaan liggen En hij dreef nu in het water kalm en rustig Reflecterend hoe hij zich meer kan laten zien Aan de oppervlakte van de zee Door de storm te ervaren wist hij dat hij niet meer bang hoefde te zijn persé De mooie kleuren van hem Zal de oceaan weer opfleuren…

woorden hebben kracht woorden hebben macht sommigen doen verlangen en anderen blijven maar even hangen bedoeld om de waarheid te laten ruiken soms echter laten woorden zich misbruiken we hopen op hen te mogen bouwen ze te kunnen vertrouwen soms schieten ze tekort soms kunnen ze je wel degelijk raken je hele ziel en zaligheid opfleuren of…

Maar wat of wie moeten ze nu eigenlijk opfleuren ? De wereld lijkt wel gestoord. Er valt niets op te beuren. Kijk eens Joanne, mensen die je nog nooit hebt gekend Ze brengen je bloemen en kaarsen, ja kaarsen die branden ze ook voor jou. Brieven schrijven ze je. Ze komen uit het hele land, deze mensen. Echt, van heinde en ver.…

Jouw kussen hebben een bijzondere en unieke smaak die stuk voor stuk mij opfleuren wanneer onze lippen elkaar raken zodat mijn zintuigen zijn verdoofd een poosje Hoe dan ook je heerlijk vol bos bloemen bezorgt mij elke keer weer geluk en vreugde.…

Onze draad is niet doorgesneden, want ik voel de aanwezigheid van jouw adem die als een frisse wind mij laat opfleuren en doorgaan. Hoe verschrikkelijk en onacceptabel dit leed wel is, ik huil alleen bij jou, mijn tranende ogen terwijl de kreten verdrinken in een bad van stilte.…

Strekken ze toch nog even hun nek, Maar vertonen ze gelukkig geen angst, zenuwachtig gekakel of ander gebrek, Als ik nader, blijven ze wat langer ter plaatse, Vooraleer zich met enkele snelle halen naar opzij te verplaatsen, De ene is flink opgeschoten, Mooie beestjes in lichte -en donkerbruine kleuren, Als ik hen zie scharrelen, het doet me opfleuren…