Alle inzendingen over over het graf heen

voor eeuwig met elkaar verklonken jong mens je wordt er niet goed van zo vroeg over je graf heen de boel te vernaggelen niet alleen de nagel van je eigen doodskist te willen zijn…

ik vroeg of je m ’n dromen wilde en je zei, ja ik wil wanneer de wind zuid is en ik alle woorden hoor wanneer niets wordt gedood wat jij bemint ik zal tot tien tellen en na honderd tot het heelal ik zal de zon over het water laten gaan, in lange bogen en over hen die wonen in jouw graf heen en weer, dieper en dieper tot…

Wisten al deze lieden, wanneer het graf hen slikt, dat ze ergens gaan komen, daar waar geen klok meer tikt. Ik zie maar weinig zerken, waar hoop nog wordt verwoord, en uitzicht op een toekomst of een welzalig oord. Zo lopen over `t kerkhof geeft mij een naar gevoel, zonder een hoop op beter, is het een dooie boel.…

Eens plakte Ernest Pignon-Ernest talloze posters van een schilderij van Arthur Rimbaud op de straatmuren, over het graf heen stond hij er weer met een blik, zo gedrogeerd, zo funest, en een plunjezak langs zijn zij, een levenslot haast niet te verduren, getergd door een schizofreen onweer.…

Een sprintje in de Sprinter moeten trekken Dat kun je nou wel doen, maar ja; waarheen? Er is geen plee, dat zie je al meteen Zo’n blunder is gewoonweg van de gekken Het is geen hoax, geen misverstand, geen nep De plaszak komt er. Gloedjenieuw. Als app.…

De kind'ren dansten om 't graf heen, En de oudste van zeven jaar Die wilde er volstrekt van maken: "De Tentoonstelling van Parijs." Elk kind uit het straatje mocht kijken, De toegangsprijs was een knoop, Want die had toch iedere jongen Van boven aan zijn broek.…

In vers gras vrijen om later veel later in de dood nog even na te geuren als hooi ------------------------------------------ uit: 'Werkboek, bloemlezing 1983-2010'.…

Een meisje staart over het water Lijkt gelukkig Van binnen alleen Niemand die het ziet Een harde wind Vertekend gezicht Golven van verdriet…

verdwijnen een kus in de wind zo ook mijn dag jou voor het laatst bemind ik wil spreken over liefde maar nee, denk ik ik zwijg leugens willen niets achtergebleven kijkt de nacht naar buiten doorzichtig net aan de rand van de dood vertwijfeld zwaai ik naar je lippen woorden vallen niet meer rood je schaamt je armen om me heen…

hoef ik niks uit te leggen Voor geen goud wil ik deze momenten missen geluk van vier kleinkinderen, me allen zo lief door hen blijft het in mijn hart zomeren en voel me door hen weer heerlijk actief.…

Aan hen die vielen wordt gedacht, aan hen die sneuvelden een dag gewijd, ze worden herdacht Aan hen die in ’t oorlogsgeweld ’t leven lieten op barbaarse wijze, voor hen die vielen, voor hen die sneuvelden Er staan monumenten er worden kransen gelegd, er worden stiltes gehouden voor hen die sneuvelden voor hen die vielen…

Een goudfazant schrijdt heel statig met een blik van - zijn hen al in het koren - hé heb je mij gezien…

Jim ik stapte in bij Port d'Orléans Alles was anders ik was ouder geworden met jouw woorden onder m'n schouders verbergen nog steeds vleugels in wording Le père Lachaise een zonnige dag tot de volgende regen valt Lieve Jimmi rust zacht…

Hoewel de aarde mij bedekt is er geen graf dat mij kan begraven Ik ben vrijheid En er is geen graf dat mij kan begraven Ik ben liefde in de meest pure vorm Geen graf kan mij begraven Ik ben leven over de dood heen. Ik ben het leven zelf. Voor mij is er geen graf. Ik breng je thuis. Ik kom je tegemoet.…

Ik leg wel mooie bloemen op je graf en kom ook regelmatig bij je zitten Ik kom niet om je te begraven: "Wat een vrienden heb jij zeg, nu je dood bent wat een verdriet, geween, nu je dood bent wat een gedoe, geduw, getrek, nu je dood bent" Daar hielden wij niet van wij hielden van elkaar maatjes van elkaar naasten van elkaar Ik kom…

Toen de geleerde diep onder het gras Een graf ontdekt had bij Jerusalem Was het meteen al duidelijk voor hem Dat dit de rustplaats van Herodes was. Dat leidde hij als bijbelkenner af Uit het nabije kindermassagraf.…

Ik wil geen steen op mijn graf dat voelt te koud aan Ik wil mos, mooi groen mos dat neigt naar warmte Ik wil ook niet te diep ik wil zo hoog mogelijk liggen in mijn geliefde 'lepeltjesstandje' Zodat jij mijn lieve lief zacht op het mos kan gaan liggen in ons geliefde 'lepeltjesstandje' Onze lijven, ons zijn blijven voelen…

Na het begraven komen de problemen, Een vers gedolven graf ligt er slecht bij. Een uitvaartondernemer tipte mij Voorlopig maar een opklapgraf te nemen. En ik ga blind op zijn adviezen af, Zo ’n man die kent het klappen van het graf.…

Maar tussen wieg en graf, zullen we verdriet ervaren. Angst en pijn zal een deel, van onze blijdschap zijn. Tussen wieg en graf, moeten we leren leven. Tussen wieg en graf, moeten we leren geven. Tussen wieg en graf, en zullen velen vragen, waarom ze hebben gehaat, en wie hen liefde gaf.…

Wie ik liefheb wil ik niet verliezen liefde is mijn levens grootste schat daarom ging ik voor zij die mij verlieten kamers bouwen vele kamers en geen graf. vele kamers en geen graf daar wou ik niet voor kiezen omdat ik zoveel om hen gaf. wie ik liefheb bestaat niet in de dood.…

Maria weende aan Jezus graf zij die zoveel om haar Meester gaf weggerold de steen waar was Hij toch heen Hij stond zo dichtbij en toch veraf……

onbewust droeg ik mensen naar hun graf ik hielp hen nog te leven, maar dat leven was een straf met de dood op de hielen draag ik zwart en ik maak het af…

Ik vecht mij door het leven Ik vecht mij door de mensen Ik mep om me heen Als was ik een beer Moord en doodslag Verwoesting en vernieling Richt ik aan Aangenaam, mijn naam is Urs Graf…

er zit geen merel in de top van de boom de ijsbreker schuift jou mee over de dansvloer zijn smoking hangt aan het plafond terwijl jij het sherryglas vult met schreeuwen om hulp Woorden kunnen jou redden dans opnieuw die wals…

heen maar niemand kan mijn naam ontnemen die is van mij alleen er groeit een rode roos op mijn graf zonder dat ik hem ooit water gaf zou er dan toch iets zijn wat ik niet zie en mij laat leven ondanks mijn vroege pijn…

Denk ik aan jou dan lig je niet in de natte klei Van een kerkhof in Monaghan; ik zie hoe jij In een laan tussen de populieren loopt Op weg naar het station, of blij Naar de tweede mis op een zomerse zondag – Je komt me tegen en je zegt: ‘Vergeet niet voor het vee te zorgen !!!…

me over mijn rug Vele rusten hier hun laatste plaats Toch merkte ik hier en daar één graf verlaten Met onkruid achtergelaten Ga er morgen weer heen En zet bij deze mensen een bloempje neer.…

gewapend met hark gaat hij de strijd aan met een dennenappel langzaam ademt tijd aan hen voorbij of toch achter de vrouw in de rolstoel pronkt het graf van een meisje zij werd slechts twee jaar…

begraaf me in gedichten in een kist die spijkerhard is voor gezichten die het beter wisten mijn oogopslag aan hen hun laatste hamerklappen jatten ook mijn licht woorden tafelen mijn graf ik herrijs niet in oordelen dat doen er al zo velen…

Het gegeven zijn kans in alle hevigheid doet gelden zonder het ego te doen schaden; al je weergeeft ook de ruimte om heen bevrijdt, schone zaken binnen het concept immers te raden.…