Netgedichten

netgedicht (nr. 9.092):

een rode roos

er groeit
een rode roos
op mijn graf

ik ben al vroeg
gestorven
het geloof in mijzelf
is mij niet geschonken
heb mijn ziel ook
nooit gevonden :
is in mijn ontluikende
dageraad verdronken

er groeit
een rode roos
op mijn graf
zonder dat ik
hem ooit water gaf

ik zie de zon
door het zwarte raam
voel de kou
door hete vuren heen
maar niemand kan
mijn naam ontnemen
die is van mij alleen

er groeit
een rode roos
op mijn graf
zonder dat ik
hem ooit water gaf
zou er dan toch iets zijn
wat ik niet zie
en mij laat leven
ondanks mijn vroege pijn