Alle inzendingen over overweging

de maan schijnt boven de rand van een zwart bomenlandschap aan het einde van de tuin een ring van schijnbare nevel draagt het weerkaatsend licht tot aan flarden van pluizige wolken de slaap wil niet vlotten en zie in het hoge gewelf een engel van vreugde dansen ik lijk de vrijheid te vieren aan geketende gedachten en in mijn rieten…

ik ben onder aan de berg thuisgekomen na jaren van omzwerven in belichte duis ternis, helder zie ik de blauwe lucht, nog verder dan tranen die verdampen aan wimpers; de rietvelden van de ziel in het gevoel vastgeprikt als spelden die glinsteren in het aangezicht van mijn volle maan nog eenmaal demp ik het vocht en tel in mijn hart de som…

neem mij mee kleine engel in het doen en laten hier ben ik voltooid mijn vleugels zijn sterk genoeg om te vliegen van het tijdelijke nu naar eeuwig zijn hier ben ik mijn koffers gepakt dankbaar en tevreden klaar in het nu neem mij mee maar naar de overkant waar ik plaatsneem in eeuwige herinnering neem mij engel op je vleugels…

wit dekt wat grauw is, dat moet te denken geven, de wereld leeft door…

Geef die seriemoordenaar toch geen oorkonde maar immers Voor een oorkonde moet men niet dralen en toch zeker twintig moorden halen En hij had er slechts tien meer iets voor mijn tante Mien…

omdat het onmogelijk is de hemel te bestormen met windbewogen wolken vluchtig te worden overwegen zij blootsvoets af te dalen naar zand en water of ademloos te blijven bij helmgras en vogels dan wel eigenmachtig in het midden te vol-staan waar alle schaduwen tenslotte samensmelten in een paringsdans…

Toen ik dit begon te schrijven, wist ik dat ik zelf weg zou gaan. Doch deze woorden zouden blijven en mij op paper deels doen voortbestaan. levend in de wijze wetenschap van mijn eigen eindigheid, is het dat ik telkens woorden schrap en niet lukraak maar wat inkt neer smijt. Niemand echter zou ooit weten, welke woorden zijn vervangen en…

Laat het er nooit van komen Nooit gebeuren Dat ik geen licht meer zie Op mijn pad Verdwaald ben in het duister Zonder kleuren Het zoeken meer dan zat Mijn bed blijft kleven Aan mijn rug Dag in, dag uit Hetzelfde blijkt Een lijf dat hapert Stram en stug Mijn energie niet verder rijkt Laat het niet komen Niet gebeuren Dat de toekomst…

Het oude jaar heeft iedereen geraakt voor groot en klein werd alles anders en wereldwijd valt nog een traan. Daarom de wens dat in het Nieuwe Jaar Corona wordt verslagen. Voor u heb ik een aantal letters toegevoegd en schrijf daarmee naar hartenlust uw wensen en uw dromen ga met wat u zelf geschreven heeft, voor 't mooiste wat het nieuwe…

op het unieke moment dat - eigenschap van tijd - nooit weer zal komen voel jij de drang - emotie zo je wilt - tot het geven van uiting aan dát, wat jóu bezielt en je geeft jouw eigen vorm aan dát, wat jij - met woorden anders misschien - wilt zeggen tegen jezelf of - die het zien, horen of voelen wil - ieder ander ze zijn deel van…

Wanneer ik dan besluit van hoofd te ruilen En men mij na de operatie ziet, Ben ik dan nog Wim Overweg of niet, Of is het resultaat ook om te huilen ? Ik denk, dit overwegend: “Laat eerst maar, Voorlopig staat mijn kop er ook niet naar.”…

Zelfs voor niet één rijksovervalmethode, Zoals die blauwe envelop in maart (Een muisje met een hele dure staart) Zijn Overweg excuses aangeboden. Laat staan – wat al zijn klachten overkoepelt – Dat er bij Overweg iets wordt versoepeld.…

vrijheid vraagt herinnering aan wat mensen geven het kostbaarste zelf in strijd en opoffering om van vrij zijn van generatie op generatie het erfgoed door te geven vrijheid vraagt werken met en op het spoor van gisteren naar morgen aan respect en ruimte voor geluk van een ander opdat die zijn mag wie en wat hij is vrijheid vraagt verzoening…

terwijl vroeger dan hiervoor fris van groen en bloemen de nieuwe lente zich kondigt spint zich een nieuw virus wereldwijd een eigen web dat overal alles en iedereen verlamt in het doen en laten dat ons altijd vanzelf spreekt geen kruid is nog gewassen dat weerstand bieden kan aan wat onzichtbaar nestelt in de haarvaten van ons zijn dat…

Ze blijven altijd spreken Soms ver terug in de tijd Bevestigen het herbeginnen Herhalen de leugen Versterken de waarheid Herinneringen Nooit zullen ze sporen ontginnen Vermoedens doen dat vermoedelijk wel…

Vandaag ontwaak ik met ontbijt op bed, Want het is feest, exact één jaar geleden Heeft Overweg zijn allereerste schreden Schoorvoetend op dit dichterspad gezet. Light verse is zo verslavend als een drug, Maar Overweg neemt even gas terug.…

Ongebruikelijk, overwegende zelfliefde leidt tot gemeengoed.…

Wim Overweg zit nooit in zo’n benarde En zwaar verkrampte houding aan het stuur. Wim Overweg rijdt nooit in nog geen uur Een splinternieuwe autoband aan flarden. Als Wim rijdt is er nooit een centje pijn, Hij zou voor elk een voorbeeld kunnen zijn…

In Friesland wil men wegens doodsgevaar De overweg die onbewaakt is sluiten. Straks kunt u naar mijn snelsonnetten fluiten, Maakt u daartegen s.v.p. bezwaar. Dat alle Friezen roepen: “It sil heve, Wim Overweg moet hier wel blijven leven!”…

wat zij in zich heeft alles geeft zij ons moeder aarde dat waarmee wij ons voeden waarmee wij ons kleden en warmen waarmee wij ons sieren en verrijken daarom koester haar moeder aarde haar en haar gaven neem ervan haal af wat nodig is met respect liefdevol proef en ruik die gaven voel en betast ze geniet ze intens maar…

’t Is vrijdagmorgen...nog geen snelsonnet Wim Overweg staat daar nog fraai te pronken Te laat...verzaakt...wat ben ik diep gezonken Uit schaamte kruip ik maar weer in m’n bed Ik droom...een onbewaakte overweg doemt op Te lang...daar komt Hans Mooi met in zijn hand een strop…

overdenken, zelfs het overwegen…

Wim Overweg behoorde niet bij de gedecoreerden. Er zijn de wereld lintjes weggegeven, Maar voor het zeventigste jaar op rij Was hij er - jammer, maar helaas - niet bij, Wat heeft Wim Overweg wel niet misdreven? Hij vindt die lintjes allemaal maar nep: "Wat hep Mien Dobbelsteen wat ik niet hep?"…

Ik kan met mijn mollig lijf vast stukken beter overweg als ik maar gedichten schrijf en gewicht in woorden leg.…

wat zij in zich heeft - alles - geeft zij ons moeder aarde waarmee wij ons voeden waarmee wij ons kleden en warmen waarmee wij ons sieren en verrijken koester haar moeder aarde haar én haar gaven. neem ervan haal af wat nodig is met respect liefdevol proef en ruik die gaven voel en betast ze geniet ze intens maar overvraag…

Een beginnend dichter uit Nuenen Die kon nog niet zo goed rijmen Toen dacht de slimmerik Ik maak een limerick Maar met het ritme kon hij ook niet zo goed overweg…

De wereld draait al miljoenen jaren in steeds dezelfde richting rond maar ik moet daarentegen bij elke stap mijn richting overwegen.…

werken aan hoogte laagte verschillen doet lange files ontstaan daar de overweg geblokkeerd is groeit ergernis gestaag de zon brandt…

(bij het passeren van een overweg) een meisje pakweg 7 jaar juist als ik denk dat ze gaat' zwaaien steekt ze haar middelvinger in de lucht... -ontgoocheling in vogelvlucht-…

nog niet van werkelijkheid ontdaan klonk onvervalst een nagelaten refrein voordat alles bestond koortsachtig en nachtelijk met ontwaken als overweging gewoon, omdat dit zo liep in ivoren ochtendstond…