inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 51.367):

Thuis

ik ben onder aan de berg
thuisgekomen na jaren van
omzwerven in belichte duis
ternis, helder zie ik de blauwe
lucht, nog verder dan tranen
die verdampen aan wimpers;
de rietvelden van de ziel in
het gevoel vastgeprikt als
spelden die glinsteren in het
aangezicht van mijn volle maan
nog eenmaal demp ik het vocht
en tel in mijn hart de som van
dalen en stijgen van doeken
in het toneelspel van beelden
en ik mijn vingertop in 't zand
begraaf naast twee dove oren


Zie ook: http://blog.seniorennet.be/julius_dreyfsandt_zu_schlamm

Schrijver: julius dreyfsandt zu schlamm, 25 maart 2014


Geplaatst in de categorie: filosofie

4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 161

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Pama
Datum:
26 maart 2014
Ieder dient zijn eigen odyssee te gaan> Het thuiskomen is slechts een streepje aan de horizon die op gepaste afstand blijft. Mooi gedicht.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)