Alle inzendingen over pergola

Door de pergola heen zie ik nog de bougainville zo lila bloeien je leek er mee vergroeid bijna in omarming de baai keek op de open zee vanavond dacht ik kleed ik je turkoois ik maak van je iets moois ik toon je weer het rimpelen van de zee…

hoe zou ik kunnen de duizeling weerstaan mij eindeloos te verliezen in de koelte van je diep ingesneden bestaan als je haast teugelloos ja uitdagend je charme evoceert onder een pergola in de schaduw van halfwilde rozen…

achter het schuttend scherm van haag en struik en boom en bloem en geurend gras weet ik in de brakgekapte dolgedraaide tuindergrond tussen hok en stal en pergola mijn wouden donker diep mijn zonbeschenen hoogtevlakten…

Je bent een pergola Zonder rozen zei ik; Maar in wording zelf uitgekozen op jouw tijd en methode. Dag meisje met de mandala.…

achter het schuttend scherm van haag en struik en boom van bloem en geurend gras weet ik in de brakgekapte dolgedraaide tuindergrond tussen hok en stal en pergola onze zonbeschenen hoogtevlakten onze wouden donker diep onze oeroude koele vijver de steen het stille water het rimpelen van onze tijd…

in de schaduw van je wimpers rust je blik op mij vroege vlinders boven onze hoofden door de pergola heen giet een blauwe hemel de dag in repen een teder spel van zon en schaduw valt uit onze handen op de grond uiteen langs okergele zuilen nippen jonge rozen met gave lippen aan het prille licht…

Geef me een tuin, waarin poliepentrossen hun zaden zwellen, en woekeren over benige pergola's. Bemest met levensleed wordt driemaaldaags het onkruit uitgebuit. Het is niet bloeien maar bloeden zei mijn moeder, maar nu bloeit ze en bloedt niet meer.…

Daar in het eikenbos van Mamre, ga mij niet voorbij, drie mannen, wees zo goed de loverrijke lommer waar ik sta nu te vereren met uw herenvoet, ach, zit wat neer onder mijn pergola, drie mannen, deel uw dienaar's overvloed.…

vrouw heeft weer d’r gele mantel uitgespreid over het tuinpad, waar 's avonds tuinfakkels op wacht staan bij de judaspenning vergeet-me-niet oogt vergeetachtig vandaag hortensia kent geen onderscheid tussen man en vrouw kleedt zich soms roze, veel vaker blauw zon ziet zich weerspiegeld in de verregende vijver een witte Pers bovenop de pergola…

ingang was moeilijk te vinden de houten deur klemde ik zag mijn toekomst staan aan de overkant van de vijver bij de zonnewijzer stond mijn verleden langs de paden bloeiden mooie gedachten ik had ze verloren maar hier groeiden ze weer het bloembed met angsten was bijna uitgebloeid er werden geen nieuwe angsten geplant bij de pergola…

De tuinkaarsen in de pergola zijn opgebrand, de laatste restjes wijn verschaald. Een zoele wind waait de hitte weg van ’n lome zomerdag. Het wordt koud en warm in mijn hart er rest alleen een vurig dankgebed voor hem die de sterren liet stralen, de maan liet lichten en morgen weer de zon stralend aan de hemel zet.…

Chalcidiae, met lange smalle tenen De montezumakwartel cyrtonyx Schijnt laatstelijk gespot, van heind en ver Gevlogen van de kust van Florida Familie der odontophoridae Haar kleed opaal als van een vreemde ster En 's nachts nog donkerder dan een onyx Maar montezuma oropendola Zwiert met zijn staart van psarocolius En zingt als Orfeus in de pergola…