Alle inzendingen over plein schreeuw

Over een plein klinkt een schreeuw. Dat de eeuwigheid lijkt te verstoren. Mensen staan voor even stil bij het leven dat voorgoed lijkt te hebben verloren. Voeten gaan in rijen vooruit. Maar soms schuiven er twee voeten tussen uit. Over het plein klinkt een gekrijs. Dat de eeuwigheid lijkt te verstoren.…

peking 4 juni 1989 het plein der hemelse vrede is geen plaats voor vrijheid duizenden schreeuwen hun onmacht ten hemel tonnen staal rollen in beeld om het woord te vermorzelen een chinees blijft pal staan en de moordmachines stoppen zijn schreeuw om vrijheid wordt overal nog gehoord de onsterflijke stem van het geweten…

Hoe kan ik bij de gedachte aan het schreeuwen van meeuwen genieten door jouw raam 's morgens ze schreeuwen niet voor patat, of de korst, noch de worst nee `t zijn ook niet die meeuwen op strand of op 't plein, in een straat Nee, die vlak bij jouw raam die schreeuwen tesaam dat daar achter dat raam in dat houten bed op hen wordt…

fluisteren de stenen van het Rode Plein; Revolutie, Revolutie, Revolutie! twitteren de mezen, de merels en de mussen elkaar, ze pikken kruimeltjes van de drommen toeristen die rusteloos dwalen langs de oude glorie van het plein. Het is stil en het gromt in het hart van de Beer.…

In deze immense stilte de grote oneindige schreeuw van de natuur. De ontreddering.…

Jij mag getuige zijn van verdriet groot of klein vriendschap huilen ruzie vallen op een zere knie Drukke kinderen en stille roepen schreeuwen gillen verstoppen hollen vliegen lachen luieren liegen Pootje haken pret maken potje knikkeren of schaken voetbal op het plein vechten is maar schijn Drie is teveel vier is beter struikelen…

Ik sprak die taal vroeger ook De taal die ze op dat plein spreken, De taal van al die pleinen De pleinen overal ter wereld Waar we spraken in de taal van het verzet, de stenen, de opstand de revolutie, de vrijheid, Die sprak ik ook, die taal Dat sprak ik, vroeger de taal van het plein Nu spreek ik de taal van de angst De taal van het…

Ik sta hier nu als joker op het plein het standbeeld "Jan gips van Stavoren" ja hoor, de mensen lachen en hebben gein had ik alles maar geweten van te voren.…

Op het plein zijn vier mannenbillen Uit een lawaaiige nacht In het onstuimige licht van De dageraad gevallen Scheepstoeters vanaf de Maas Schetteren in dolgedraaide oorschelpen Hun twee blote torso's detoneren Bij het zondagochtend klokkengelui Bierblikkend turen de nachtbrakers Een nieuwe dag tegemoet krakkemikkige knikkebollers Op…

Hier in de ruimte om ons heen in lege stilte van gebarentaal een prullenbak met conversatie de vogel met een oud verhaal en kale kruimels voor de natie in laatste regen van de dag een druppel die om aandacht vraagt gedachten aan een serene brief een plein om even alleen te zijn wat doemgedachten voor de variatie.…

Je hoeft er het plein niet te vrezen Alleen de klinkers klinken onder schoenen De ochtend valt er af te lezen aan de huiver van muren De mensen schuchter morgen haalt met hen adem niemand en niets nog echt op dreef Muzikant met z'n muziek is er tweemaal te geef Echo van accordeon tegen muren van kerk en paleizen…

IN THE SQUARE In the square, she came running I was lucky to be there In her hair, she wore flowers The scent it filled the air She must leave, not returning I was sadness standing there A silent square, bus of silver With my vision disappears OP HET PLEIN Ze kwam met een vaart aangerend op het plein Ik had geluk - magic time…

mijn ogen je krijgt een plaatsje op de schouw, je wordt een foto, ik kan je niet meer horen elke dag sterf je nog steeds in mijn bijzijn, in elke stilte maak ik ruimte voor jouw herinnering, ik ben je verloren ik glijd af in een leegte en dreig te stikken in dat onbestemde, lege gevoel, een gemis, dat ik niet kan doorbreken, een schreeuw…

Verdwijnt mijn schreeuw, zeker maar zacht…

Ik schreeuw……. luister hoor geen enkel geluid Slechts een stil gefluister borrelt zacht mijn ziel uit…

Verhit staat hij te praten de woorden zijn ongeremd De ogen gloeien koortsig gelig In zijn hand de plastic tas zoals men dat van hem kent Het is niet te geloven man zijn stem is laag noch hoog Wanhoop doet hem schreeuwen de lippen gesprongen Hoe angstig klinkt zijn betoog Ik ging voor een radiootje ruitje tikken zoals het moet stond…

een rauwe schreeuw breekt de prille nacht in stukken en ik schrik op uit vergeten mijmeringen een besef dat dit moet zijn wat anderen leven noemen dat dit - wat het ook is - van mij is en dat dit mij heeft wakkergemaakt uit een ver verleden…

Een schreeuw van woorden, teveel en ik val uit mijn graf vergruis de schelpen op mijn pad loop mij uit de kijker lach om waanzin en gemier spring van mijn balkon schenk een hengel aan een pier.…

morgen zal ik je haren vlechten mijn kind morgen wanneer ik de aarde ben rondgegaan en de zon heb aanschouwd ik zal ze door je haren strelen we zullen stoeien en spelen en hoog in de lucht met blauwe bloemen om ons heen zullen we de verte liefhebben en zachte woorden spreken morgen, ja morgen mijn kind zal ik je omhelzen…

hoe vaak heeft zonde haar naam al aangeraakt met wanhoop in ogen, klein en in de richting van de dood morgen zou hij laten en zij zou opstaan, zonder herkennen als hij boog over tafel, half man half vader ze gooide ruiten in, klom op het dak en in de hoogste bomen, deed alles om anders te klinken zij veranderde niet…

het lucht zo op het is geweldig even luidkeels schreeuwen maar dat doet een dame niet aan me hoela krijg de tering pukkels, luizen en een zweer maar dat zegt een dame niet ik heb zo'n putje waar ik alles in mik zand erover, klaar is Kees waar, dat zeg ik lekker niet…

Toen begon ze te schreeuwen, met haar armpjes over haar hoofd. "MET NIEMAND PRATEN, GEWOON WACHTEN". Zachtjes: Ik weet wel dat je me niet geloofd. Direct na deze zinnen Was de stilte terug op het grote plein. Tot ze zei:"Ik sta hier al 2 weken, iedere dag. Ik voelde mijn ogen en kreeg buikpijn.…

Het Rode Plein ademt nog in dezelfde sferen voor nieuwe leiders, boven, die nu iets anders beweren.…

Daar kwam een lelijk plein. Nu in 2004 mag ik kiezen uit twee ontwerpplannen, ´Bastion´ en ´Plein voor iedereen´.…

rumoerig voor een treurig schilderij misschien voorzag hij steeds al zijn vertrek vol zorgen om het veiligheidsgebrek de dader deed verstommen zijn geschrei zijn trotse roep, verloren, eropuit en nu al missen we zijn stemgeluid…

De roof die vorig jaar zo’n onrust baarde, heeft zich herhaald en toeval sluit men uit. Van Edvard Munch is wederom werk buit- gemaakt, maar deze keer van minder waarde. De rechercheur zei dat hij één ding wist: "Dit is het werk van een expressionist!"…

De Schreeuw van Verdriet Ontwikkelde zich Na de roof De Schreeuw van Angst Ontstond op hetzelfde Moment De Schreeuw van Pijn Verzonken in Zijn as Edvard Munch. Grootste Kunstenaar van Noorwegen. Zonder snobisme Beïnvloedde enorm De Moderne Kunst In 't bijzonder 't Expressionisme…

ze luistert naar de stilte van de nachten ze hoort het gefluister van haar gedachten plotseling schreeuwt binnen in haar van alles zich uit maar ze verbreekt niet haar stilte uit angst voor het onbegrepen geluid…

Ik schreeuw wit Ik schreeuw zwart De kleuren zijn vergeten Die waren er maar even Ik zou ze kunnen zoeken Maar dat deed ik al zo vaak Het enige wat ik vond Waren diverse tinten grijs Die kleuren nu mijn leven Maar vast niet voor altijd Want ooit zal ik dit vergeten En hopelijk zeg ik dan: Die kleurloze periode was er maar voor even…

Natte lippen Trillen vragen Heb mij lief Bemin mij Houdt van mij Slaaf mij Dring in mij Versmelt met mij Lustig gewild Hard gekromd Vol in staat van Beestachtige penetratie Ontladen schreeuwt zij…