Alle inzendingen over plichtsbesef

Ik stond gezellig op de lange latten, Een weekje welverdiende wintersport, Al is één week natuurlijk veel te kort, Maar ja, ik moet vandaag mijn werk hervatten. Er wachten mij als leerkracht tal van taken. Zo moet ik al meteen weer druk gaan staken.…

Wanneer je aan de vloed ontkomen bent Dool je nu half verdwaasd tussen de lijken En bukt je keer op keer om goed te kijken Of je misschien nog één van hen herkent. Want je moet weten waar je liefste ligt, Dat is jouw identificatieplicht.…

ik droomde door toen de dag allang geopend was in windbolle gordijnen zong de morgen zachte vogelschrijfsels warm verweven met het zonlicht, in mijn poëtische momenten van ontwakend plichtsbesef wolkenveren scholen nog langs de randen van de nacht, hun zwachtels klaarden goud ik had er niet op gewacht om wakkere beleving enigszins…

“Als korpschef heeft men, net als ik, gedacht Wat ze in Den Haag kunnen, kan ik ook En ze mogen denken wat ik uitspook Ik doe dát slechts wat van mij wordt verwacht” Dus ik betaal niets terug als korpschef Want ik handel naar norm- en plichtsbesef ------------------------------------------------------------ …Minister Ter Horst van Binnenlandse…

epiloog slechts feiten door de jaren je commentaar was kort en droog ieder heeft geschreven geboorte jeugd en vreugd maar jij bent in gevoel steeds buiten schot gebleven pas in het laatste boek vlekken de tranen trilt je handschrift door onzekerheid in kleine letters schrijf je over liefde in al die jaren had jij door plichtsbesef…

Ze maken week en zacht wat onder plichtsbesef en ernst begraven is maar wat zo nu en dan weer kiemen wil al is het herfst.…

Ik kende hem van je verhalen Een man van wanten en stavast Die nooit een rekening Gepresenteerd in ’t leven Heeft vergeten te betalen Een voorbeeld dat ons allen past Recht vooruit Zoals het spoor Met plichtsbesef nog Degelijk en groot te werk voor vrouw en kinderen voor dagelijks brood laat waardigheid en liefde van herinnering…

De bewaker van paleis of streng gebouw vecht somtijds tegen aansluipend slapen. Zijn hand omklemt het dienstbare wapen, onwrikbaar, gelijk een roofvogelklauw. Werken alle zintuigen van de krijgsman nauw? 't Is verdwaalde gedachte bijeen rapen als stilte en verveling hem doen gapen. Wat mag daarbij helpen? Een sprookjesdouw! 's Wachters…

Ik heb het overvaren opgegeven. Bij nacht en ontij regelde ik afspraakjes per boot. Al snel kwamen de tortelduifjes weer terug gedreven en moesten met de billen bloot. Ik lapte ze op in de kajuit. Door al die huiverende lijven zag het er menigmaal naar uit dat mijn scheepje niet stabiel zou blijven. Ze mompelden met holle ogen iets over…

Waar gaandeweg de zinnen stroken Met een vrolijk plichtsbesef Zal zijn roep weerklinken? Krachtig zwellend ochtendlef Elke dag die onvermoeid Een kreet slaakt die nog sterker groeit Zich aan een schimmig tijdstip schoeit Waar zinnen niet meer slinken Zal zijn roep weerklinken?…

Dat komt van de bitter En 't plichtsbesef.…

Hard om oprecht te wezen, wees maar zeker Trots dik overboord werpen - niemand is er happig om - plichtsbesef. Dit gegeven de ganse wereld insturen, prioritair Weet beslist dat ik hier lotgenootjes heb. Met de intense hoop der wanhoop Ik kan het niet alleen. Ergens een SOS. Wie duimt?…

misverstand, Met benepen besef Dat het zo wel zal horen Dat de vlucht in een droom Zonder afwerpen van schroom In de finale eindigt Als salto mortale Kunnen, willen geloven Dat de vlucht Geen route voor ontsnapping blijkt Geen boete Doof voor wat verder reikt Dan de horizon Die tot nu toe bepaalde Wat hoorde Wat door het plafond Van plichtsbesef…

keren afgetrokken, hoogst vermoeiend allemaal, maar ja, dat doen handen nu eenmaal en alle handelingen kan ik mijn handen echt niet kwalijk nemen, maar gelukkig heb ik nooit een pistool gehanteerd stel je voor, die artistieke handen van mij en dan zomaar een stengun daarin, belachelijk mijn handen waren vaak gevouwen en later niet uit plichtsbesef…