Alle inzendingen over prullenbak

weet zeker dat het net niet was omdat ik niet van rommel hou De prullenbak heeft de hik. Ik gooi het in de prullenbak nu is de grond weer schoon maar even later weer die troep dat is niet gewoon De prullenbak heeft de hik. Zijn het muizen zijn het katten?…

Tussen auto’s mensen winkelwagens vliegt de roek van prullenbak naar prullenbak op zoek naar zijn boodschappen van de dag…

Gemeenten moeten borden, prullenbakken beschikbaar stellen, en dat wel meteen! Ik heb hier mijn eigen prullenbak waar ik nu dit speedsonnet op plak.…

eva de hoedster van verworpen juwelen uit de prullenbak…

Gek toch, als ik een prullenbak was geweest had ik nooit geweten wie Plato, Aristoteles en Nietzsche waren.…

Tot ze te pletter zweven ongelezen gedeleted in de prullenbak van je mailprogramma…

Vormde om in zacht papier doordrenkt met hopeloze dagen nu verfomfaaid zonder vragen rechtstreeks in de prullenbak uit de tijd en schoon geweven nat werd meegedragen…

de fervente energiedrankgebruiker die het presteert door de kick na het leegslurpen al zijn lege blikjes zo ver als mogelijk bij elke prullenbak vandaan te gooien omdat hij toch ergens z'n energie kwijt moet…

Voor niets Kennis weg, volhouden weg, overleven niet nodig geweest Vechten leek nodig maar was al Verloren Postzegels in de prullenbak Foto’s in de prullenbak…

Als alle woorden zijn gesproken en alle dingen zijn gezegd Als alle letters weer verdwijnen en alle zinnen zijn verzet Zal jij me dan nog bellen of stuur je nog een sms of ga je me gewoon vergeten verplaatsen naar de prullenbak…

Thuis vind ik met het allergrootst gemak Voor een vermogen in mijn prullenbak.…

Zo valt haar boodschap in zijn prullenbak. Ach Maxim doe gewoon je ogen dicht, dan volg je zonder moeite elk bericht.…

heb je ook wel eens plotseling de aandrang om iets niet iets van persoonlijke waarde bedoel ik een boek of een foto van een dierbare maar iets onpersoonlijks zoals een prullenbak een bureaulamp een boekenplank zomaar ineens kapot te maken gewoon omdat het je anders misschien zou kunnen overleven?…

Het verdwijnt in de prullenbak ...want Ik weet je adres niet...…

Hier in de ruimte om ons heen in lege stilte van gebarentaal een prullenbak met conversatie de vogel met een oud verhaal en kale kruimels voor de natie in laatste regen van de dag een druppel die om aandacht vraagt gedachten aan een serene brief een plein om even alleen te zijn wat doemgedachten voor de variatie.…

Ik zet mijn zorgen op papier en vouw er een bootje van Zodat ik deze kan laten varen zover het maar kan Ik zet mijn zorgen op papier en vouw er een vliegtuig van Zodat ik deze kan laten vliegen met een onbekend bestemmingsplan Ik zet mijn zorgen op papier en verfrommel deze tot een prop Gooi het in de prullenbak en weg is al mijn getob…

Het afval uit de prullenbak maar in zijn weekdoos uitgezet. Hij zei: bedankt en nog een fijne dag.…

Het ene na het andere blad verdween in de prullenbak vol met geschreven woorden die weer werden herschreven. Ik wilde gaan verwoorden, emotie, warmte en verlangen. Als dat door de lezers gevoeld zou worden was mijn doel bereikt omdat ik graag Poëzie wilde schrijven met een hart.…

Een zwijnenstal de Werkkamer waarin Ik mijn leven op Orde krijgen zou - Prullenbakken al in Geen weken meer geleegd, Emmers en voormalige Plantenbakken puilen uit, Net als het gemoed waarin Ik mijzelf nog levend houd - Aangekoekte koffiemok, Op zijn vroegst weken geleden Door mij geleegd, met resten Van Mars-repen die ik in…

niet meer zulke berichtjes 'k heb ook daar een prullenbak zoals je weet.…

weergoden schuilen in portieken gooien handenvol gutsende regen op bewegende paraplu’s gekleurde en zwarte paraplu’s boven gezichtloze levens lopend van verleden naar toekomst waar paraplu’s verdwijnen in tassen en openbare prullenbakken gebruikt als loophulpmiddel vergeten in bussen en treinen zonder paraplu bescherming herkenbare…

met een theatraal gebaar werp ik mijn shirt en short in de prullenbak ga douchen tot er niets meer van me over is…

dag door de straten razen Overal zie je lelijke groene vazen gevuld met lompe stengels zonder blad Zielige zwarte stokken en treurige grijze hulpeloos bij elkaar gedoken Dikke kale stokken die onafgebroken de schuldige blijven aanwijzen Een najaarsstorm trekt door de stad en eist heel wat slachtoffers: paraplu’s begraven in een prullenbak…

We spreken steeds meer beeld- taal met digitale iconen van Thuis Hart (in de kleur van het moment) Envelop, Klok, Pijl en Prullenbak maar iconen van verf en bloed reizen in hun wereld van bladgoud met ons mee als portretten van het leven dat we graag willen leiden bedachtzaam en paraat als een rondborstige vogel die zijn veren laat zien…

Verdronken letters vinden geen rust op de bodem van de prullenbak of in het verstrooide hoofd van de schrijver. De schipper manoeuvreert zijn strofe door een zee van schuimend wit en schrijft zich een haven, een punt waar elke klinker zich veilig weet.…

tussen kerst en nieuwjaar bleven zijn telefoons oorverdovend stil spam en andere rommel vulden zijn prullenbak, maar zijn inbox bleef leeg zo is het nu altijd tussen kerst en nieuwjaar en tussen nieuwjaar en kerst hij gooit vruchteloos flessen in zee een schreeuwt zich schor in de woestijn alleen de galm antwoordt soms zou hem…

Wat is het toch weer een feest Wanneer het weekend is aangebroken En ik even mijn gedachten kan legen in de prullenbak Zodat mijn emotie en geweten de hoofdlijnen zijn Voor in het weekend, als ik weer eens lekker Uit mijn dak ga in de discotheek of als het weer Eens mooi weer wordt, want dat was het vandaag Toch wel redelijk en morgen is het…

beseft hij telkens hij zijn hoofd ter ruste legt dat de wereld die hij kent enkel ontkenning kan betekenen buiten, daar ligt alles klaar om op te rapen de kudde schapen nu waarin hij warmte vindt ze stelt niets voor noch achter, het is het altoos gevreesde niets en wat dan nog graast hij verder blatend en grijzend de wereld naar de prullenbak…

De natuurlijke knuffel Als een truffel fijn geknepen De hand pakte mij vast Hard dat al mijn botjes preekten Ik kan het niet aan Een ontsteking zal ontstaan Doorbreek de handgreep In zachtheid Hard is het bestaan Ze zullen breken Fijn heeft de knuffel voorgoed In de prullenbak gesmeten Door die bullebak geef ik natuurlijk geen hand meer…

Op de rug van mijn geest werd met zwarte pen geschreven als graffiti op een verouderd hart, op ongeduldig papier, ook wat de prullenbak niet vrat, blijft uiterst links of rechts een drammerig streven had in uitersten tot de draad versleten blad als onzin waarmee de wereld wordt volgeklad, feilbaarheid in een oceaan van inkt…