Alle inzendingen over reanimatie

Ik bezing de stemmen maar kan niet zingen, ik beschrijf de schreeuw, die mij de mond moet snoeren, het bestijgt de keel, reanimeert eerdere uitspraken die van buiten naar binnen zijn gekeerd, ik onderga de aderlating die de stilte insemineert, belicht de kleuren van zwartgalligheid in een schater, berijd gestolde tranen van kleinschaligheid…

Je vraagt je af waarom een deel der natie Op tilt slaat bij het woord reanimatie.…

Ik bezing de stemmen maar kan niet zingen, ik beschrijf de schreeuw die mij de mond moet snoeren, het bestijgt de keel, reanimeert de eerdere teksten die van binnen weer naar buiten zijn gekeerd, Onderga de aderlating die het ademhalen insemineert, ik belicht de kleuren van zwartgalligheid in een schater, door tranen gestold in…

Te laat komt de reanimatie. Vlak na z'n crematie verstrooit men de as van het kwaad.…

Na de schok Was er acceptatie Je zei: als ik sterven ga Wil ik geen reanimatie De afspraak die we hadden Om waardig te kunnen gaan Niks geen kasplant Maar een menselijk bestaan We hebben als gezin Een tijdje intens geleefd Genoten van wat we hadden Alles in een roes beleefd En toen was de tijd op Je zei: nu wil ik dood Het is mooi…

Als u de zeventig bent gepasseerd en u ligt op de grond op apegapen, doen wij geen moeite om u op te rapen, want er wordt niet meer gereanimeerd. Maar als u dan per se wilt blijven leven, gelieve dit wel even door te geven.…

zonder zuurstof aan de vloedlijn laat ik ze los zo dood als de pier waar ik net nog liep levenslijnen tellend dwarrelen ze in het schuim waar ze zinken zonder zinnige verbondenheid ik staar ze na zonder spijt misschien vormen ze zich tot een onderwaterpoema met een drijvend trema als oplichtend baken dan pas zal ik talen naar reanimatie…

zonder zuurstof aan de kust laat ik ze los zo dood als de pier waar ik net nog liep om levenslijnen te tellen dwarrelen ze in het schuim waar ze zinken zonder zinnige verbondenheid onbewogen staar ik ze na misschien vormen ze zich tot een onderwaterpoema met een drijvend trema als oplichtend baken pas dan zal ik talen naar reanimatie…

zelf herlees ik het werk van mijn favoriete doch ook al bijna vergeten dichter Buddingh'regelmatig misschien wel als een vorm van reanimatie van zijn gedichten want waarachtig sommige van zijn werkjes zijn weer springlevend neem het gedicht "ARS POETICA" daarin wordt je tijdens het aardappelschillen aangezet tot het schrijven van een gedicht…

Waartoe is het al eens gebruikt een poging tot reanimatie of liefdeszucht, u weet wat ik bedoel een vissersvrouw, nog wachtend bij de duinen. Het kan ook van een werker zijn geweest dat lichte zuur, te laat gewassen een baby op een ochtenduur, die huilt om moedersmelk en ook, verschoning.…

mag ik voorzichtig je schaduw van de grond rapen om te proberen jou weer in reanimatie tot mens te maken we hebben gepraat de limieten bepaald die we elkaar in alle redelijkheid en na goed overleg op schrift hebben gegeven de werkelijkheid is echter heel anders gebleken natuurlijk paniekte haast tot chaos kon helder denken…

preventief Daar 'k van leven houd, heb het lief Tijd zal leren wie uiteind'lijk wint 't Maken van illusies 's zinloos ONGENEESLIJK maakt mij KANSLOOS >>><<< Daarom ben 'k boos op God die niet is Om wat niet meer is, ben ik kwaad 'k Kan het slechts ervaren als gemis Hierbij bent u noch ik gebaat 'k Ben psychisch veranderd, sinds ik weet Dat reanimatie…