Alle inzendingen over residu

mijn besloten eiland had de reflectie van de roering van de elementen nodig met voldoende visie om die vertaalslag te maken tussen alle getijden door, als een handgeschreven residu achterbleef in het zand, misschien al bestond in alles wat ik na de laatste storm op de vloedlijn vond.…

Totdat de ziel van onze woorden wederkeert werp ik een baken in de zee van tijd dat uit de tal van tekens uit oneindigheid slechts jouw bewegen registreert. Wat komen moest en wat verloren ging, elk spreken kent zijn vastgesteld traject: het woord bepaalt de vorm van ieder ding - slechts dat, wat na het spreken overblijft, is echt.…

wat overblijft is veel een voorwerp, dat de grip verbergt op angst, op lijden en verzet de brokken in je keel het haastig schietgebed een klein gebaar na oorlogsjaren waar nog steeds ons bloed aan kleeft dit masker spreekt met glazen ogen en een weggesloten mond over weerloos onvermogen en de weerbaarheid van ondergronds…

ze was een vrouw met kapsones het residu van een dame de enige manier om haar zin door te drijven want wie luistert er naar een vrouw met goede manieren…

Het staat in Frankrijk weer op het menu Men noemt het wel: Erýtro-poëtine Seizoensgerecht dat via je urine Kan zorgen voor een beetje residu De renners doen zich aan het maal te goed En roepen: Winnen zit ons in het bloed…

De tijd is teken slechts, een residu, want eeuwigheid is nu, niet continu. Waarheid omarmt het als een warm gebeuren. Schoonheid zweet en danst in zang en geuren. Het is haar poort, van vrede het gebaar, het is de code van haar vele kleuren, het is het, het alles hier, het hare.…

Angel’s share ik ontsnap nog voor compostering uit het gesneuvelde blad en voel mij opgenomen korrels zand kriebelen schuren mij schoon ontdaan van alle opsmuk klaar voor de eeuwigheid tilt de wind mijn bladergeest op het Engelendeel voor de hemel residu voor de aarde zo ben ik in alles en overal ooit verwaaid en meegetroond…

nu donker al voor vieren binnensluipt het licht tot inkeer brengt en ruiten spiegelt naar mijn beeld kijkt eindelijk de laatste dag slechts onverdeeld naar nu het residu van afgelopen maanden moegespeeld door lief en leed zacht ingekleed door sfeer, wanneer ik zweer dat Kerstmis veel meer dagen telt dan twee Prettige…

Dichten is een restant nieuw leven inblazen een residu dat verzaakt wat het normale, gewone en voor de hand liggende aan valse interesse wekt.…

het residu dat achterblijft gewogen aan de hand van eenentwintig gram woorden en daden kunnen doorslaan of balanceren op de rand ik weeg mijn wit en letters zorgvuldig als een apotheker ijdel en trots zo het een dichter betaamt…

tong ze geven liefde ik kijk terug naar wie ik was, ook in gebreke ver heb ik gekeken zag heel veel goeds, doch ook te veel dat anders kon maar ik leef vandaag en houd heel graag mijn zachte doeken in een heldere zon daar dansen ze, als witte vlaggen ritmisch op het lachen van hun jeugd het doet me deugd dat in dit nu het residu…

aangeraakt - heel stil… gevoeld in weerwil van zoveel, van hoe een tere meisjesziel haar deel van leven opdroeg aan een boek elke deurkruk uit die tijd is nog op zoek naar vingertoppen en haar ziel haar opgesloten voetstap op de vastgelegde vloer valt weg in het à jour van dichtgeschreven dagen opgedragen aan het nu beseft dit kind het residu…

De woordroofdieren zijn in de meerderheid en het residu wekt enkel hilariteit op. Het is om je rot te schateren van meligheid hoe men de poëziepen hanteert en hoe hun flutversjes worden geadoreerd, terwijl het absurde niemandalletjes zijn.…

't liefst van al schreef hij het firmament te pletter om daarna alles weer te schrappen stoffer en blik Pluto en wat protonen samen vegen maar het zonnestralen was hem te vlug af hij zou nog lijden onder wat residu uitgestrooide lichtjaren enkel in zijn ogen was hij sensatiezuchtig het sterrendom onderschreef zijn schitteren niet…

Het residu is ontkenning van alle liefde en alle passie. Alles wegmaaien, het graf inkelderen. Immers, wat was is nog steeds en daar verandert niets iets aan. Ze steekt een zwaard dwars door zijn lichaam. Hij doet hetzelfde bij haar. Ze houden van elkaar.…

verheft soms) hoe het achter ons in de horizon schuift tot de verte een paar koffers meebrengt en wat beloofde toekomst uitpakt een handvol boutades en clichés die hun rechtmatige eigenaar terugvinden de stoelendans en een paar versleten schoenen die ons tot tranen dwingen en verder nog een trofee, getuige van sprekende delen wat rest residu…

Als rest van een herfstwolk residu van onvermoeibare nazomerreizen langs hemelgewelven die nutteloos zwerft door zilvergrijs zwerk zo ben ik, o luisterrijke illustere zon Uw aanraking heeft mijn damp nog niet vervluchtigd mij eenmakend met uw duisternis verdrijvend licht zo drijf ik door de advent heen van u gescheiden Indien…

Ik kan je minzaam strelen, van top tot teen en alles daar tussen in, je lichaam, geest en ziel helen, de residu-somberheid wegklappen en je een trouwjurk aanmeten.…

het beste lijkt maar de balans eens op te maken en dan een soort van trouw een soort van residu van kleine gouden nuggets te zeven. 't begin van 't einde. 't begin van het begin. een muur een vlakte een muur niet hoog, een vlakte niet te dor reeds graast het schaap erin.…

worden gedragen, wat stinkt blijft stinken ook in de sporen van de relativiteit drijven de kwaadste tongen merkwaardig alfabet door trouwste lakeien scheidt kwaliteit van waarheid, mocht die bestaan, een slap aftreksel daalt af in afgedankte grond bekers gevuld waarin we moeiteloos verdrinken de waarheidsvinding gereduceerd tot nul, het residu…

al was die Plato filosoof hij wilde vroeger dichter zijn hij wist van grot noch republiek: hij kende Socrates nog niet Homerus wel de Ilias de Odyssee en Lysias in dialoogvorm kreeg hij les van wijsgeer meester Socrates weg filomuze filozie geen muze meer en poëzie al school in 't denken van zijn brein een residu…

dikmaakten om hun blikveld En ook het Amsterdamse rosse millieu Gaf losbollig acte de presence En er was de sjeu van showstelende Alles overstemmende nozemkluwens Die ongeremder blaften dan in München damals Toch hield de valsheid zich beduusd Zolang het Soma welgevallig duurde Van de rellerige Engelsen uit wiens stengels Een bedwelmend residu…

Iberisch schiereiland met zijn milities Rome tartte en heroïsch tweemaal, als de vogel feniks uit z'n as rees, voor het tragisch werd verslagen en dramatisch aan z'n eind kwam, onder wadi's Zo moet ook het land Atlantis - èn mutatis èn mutandis - zijn verzwolgen door gigantisch hoge golven van tsunami's Aangezien het een Aegeïsch residu…