Verzwindende zwerver
Als rest van een herfstwolk
residu van onvermoeibare nazomerreizen
langs hemelgewelven
die nutteloos zwerft
door zilvergrijs zwerk
zo ben ik, o luisterrijke
illustere zon
Uw aanraking
heeft mijn damp
nog niet vervluchtigd
mij eenmakend met uw
duisternis verdrijvend licht
zo drijf ik door
de advent heen
van u gescheiden
Indien dit uw wens is
en dit uw spel
neem dan mijn vervagend vervlieten in ledigheid
vervul die met goud
en laat die zwijgend
drijven op wieken
van de wilde wind
en spreid die in veelheid
van wondere vormen
opgelost in het einde
der stille nacht
dan zal ik verzwinden
in 't eeuwige duister
of wellicht in de glimlach
ener minzame morgen
... Naar Wij-zang LXXX van Rabindranath Tagore ...
Schrijver: Max de Lussanet, 8 december 2022Geplaatst in de categorie: literatuur