Alle inzendingen over samenhang ontbrak en

vroeger toen het ook al anders was hoewel tevens wel veel gewoon was schoon ik nog niet aan coma toe was in mijn pan nog niet gebroken was soms plots heel wat lachers op mijn hand had heremetijd van vrind kleinejan bij wie ik in een veilingjas wijn schonk van 't vat bij opbod en afslag in boeken deed van blubberbas die jan die nu al…

ik zoek de liefde, zij is ze leeft in mijn adem, mijn zucht, in een opgedroogde traan je raakt me aan, zo nu en dan in het wezen van mijn bestaan zij kent geen woorden noch gebaren met de hand ik droom in de echo van de nabije oorden doch immer aan de buitenrand van een verbeelde werkelijkheid in het wezen van mijn bestaan het is zeker…

Ik zag een wolkje wezens waaien, een spreeuwenvolkje in de vlucht complexe haltervormen draaien met opgewonden schel gerucht. Het was een levendig spektakel. Wat orkestreerde deze dans? -Een ketting zonder zwakke schakel, ineengevlochten vogelkrans. Wie was de leider -ieder leidde. Wie waren volgers -om de beurt? Wat hield gevangen én…

alles begint nu van je los te raken je gewaad, je bed, de kamer en je stede elk moment moet je opnieuw bijkomen in nieuwe verwarring worden afgemat je wilt de samenhang hervinden die je gisteren nog had maar de dingen die je liefhad zijn voorgoed vervluchtigd vervlogen tot as je wordt buiten jezelf gedreven los als de adem van een kind…

weg van ondergang en verderf zal zij zichzelf in onderlinge samenhang leren verkennen zien en voelen dat in leven liefde en intimiteit een aanzet tot intense verbondenheid blijkt…

de losse eindjes zoeken hun samenhang van verknoopte ontreddering tot uitvalbasis voor ontluiking…

er zweeft een vaag vermoeden door de ether een ijle zwerm op zoek naar vaste vorm een krachtveld dat haar invloed wil doen gelden door middel van een dichte woordenstorm het knettert, zindert, flitst; wie komt zich melden om dit sint elmsvuur te kanaliseren waar zijn die lettervlechters, Aengus' helden hun geest fijn-afgestemd op hogere sferen…

Het gaat nooit om eerst dit en toen dat, een waarheid -- is een samenhang.…

Jij ontbrak. Morgen dan. Misschien?…

Maar toch; bij een gedekte tafel en distillaten, ontken ik enige samenhang.…

Nog altijd gelest door een lied van de grond hingen de takken al laag in het najaar Bedruppelde webben trokken het bos door en vingen wat klein was en vleugeltjes had De idyllische dood van detail en nuance maakte weer plaats voor het egale witte geschitter van sneeuw op een winterse wolkloze windstille weide Als het maar klonk…

ik zag bladeren dwarrelen maar voelde geen wind wist dat zon scheen en miste zijn koestering van voorheen geluiden genoeg helaas sprak niets me aan voelde als leven zonder bestaan jij voor even weg kende je verbondenheid met alles dat in jouw omgeving was de vonk ontbrak die altijd schitterde en een heel intense warmte gaf…

nog was mijn schilderij niet af er bleef iets dat ontbrak ik componeerde kleur en vorm zo dat het de juiste tonen gaf de hardheid van mijn messen kon ik slijpen aan de rots maar in de horizon van lucht en zee kreeg het pastel de wind niet mee heb de ziel erin geblazen zij bracht beweging terug een magisch verfstreekje op de…

hun methaan uit de giftig rottende bodem ik zag de ogen goedgemutst tussen het hoge gras en laag struikgewas van de kleine mannetjes op het lichtgroen mos van de borders rond het watertje trippelen elvenvoetjes en vroeg het publiek om meer na een lief applaus en veel vleugelgeritsel was alles klaar voor de finale alleen de wolf ontbrak…

Markthal: overdekt en zeer kleurrijk de eerste in Nederland Parel in de wereldstad Rotterdam een van de vele, vele En nu nog een, als zovele steden in de wereld, een opvallende verbindende ketting welke de parels dragen!…

Het jaarlijks hoogtepunt voor onze kranten: - Want ja, het is ook zeer belangrijk, zeg! - Het koninklijk gezin is weer in Lech, Ook dit keer droegen de prinsesjes wanten. Het is zo op z’n rust gesteld, dat paar. Negeer ze dan gewoon het hele jaar.…

we hebben je in de tuin gezet, toen de tijd ontbrak je maakte geen bezwaar vroeg enkel om een knuffel en aaide de kat .…

Want van groot belang Is de samenhang Bij een interventie. Zorg daarom, voor je praat, Dat je weet waar het overgaat.…

De relatie verbroken de samenhang zoek het praten werd schelden het fluisteren werd schreeuwen het ging niet meer uit elkaar, de belofte van alles te willen delen is voorbij.…

Velen verwijten poëzie vaak Onbegrijpelijkheid, Clichés en Schijnbaar weinig samenhang Maar juist die mensen zijn als Lentemorgens bij een Kaarsverlichte Zonsondergang…

flarden, losse gedachten, zonder samenhang nietsbetekend zijn ze tot nu... nu vallen ze samen en vormen één geheel geen raadsels meer, eindelijk helder toch voor even.…

los van de basis middelpuntvliedend het centrum uit beeld geen houvast meer biedend op drift door de ruimte de oorsprong verloren samenhang zoekend een mens wordt geboren…

Zie de kerk het huis van god die ook niet meer weet waar het allemaal over gaat het ter beschikking stelt van makelaars en geestelijkheid in nauwe samenhang…

In de kilte van het ogenblik, De stilte van dit moment, Zie ik dat het huis er nog is - Maar de bewoner is er niet meer, Is verhuisd naar de overkant, Het zweet op zijn bovenlip Dat nooit ontbrak als ik hem sprak Verdampt in de eeuwigheid…

Consumeer De samenhang der dingen…

Geschiedenis is een verwaarloosd vak En zo valt de ontdekking te verklaren Dat het aan kennis van de oorlogsjaren Bij kaalgeschoren jongeren ontbrak. Het enige benul dat ze nog hadden Was hoe men joodse graven moest bekladden.…

Spelende vlammen, Dicht bij elkaar, Flikkeren zonder samenhang, Piekende brandstof, Kleine wervelingen, Touw met kaarsvet verbrandt, In de kleinste ruimte, Een universum rijk aan toeval.…

gespeend van enig talent werpt hij zich op het schrijven van een gedicht in chaotische gedrevenheid maar met weinig inzicht plaatst hij de ene frase onder de andere en is totaal niet verbaasd dat iedere samenhang ontbreekt…

Maar toch ontbrak er iemand in de rij. Wat zien ik? Albert Mol was er niet bij.…

jij kuste mij vanmorgen daar jouw zilveren omlijning niet ontbrak onmiskenbaar genoot ik van de tederheid zoals jij was voelt de leegte dieper doch hou ik me vast aan jouw ochtendgroet…