Alle inzendingen over sap

hoge takken bogen, door appels zwaar gewogen En niet gelogen, bewogen kreeg ik mededogen met de boom, hoe de dunne takken mooie appels tillen mogen, ondanks schralig vocht, 't groeiproces gedogen Bijna had ik natte ogen, maar na een moment was ook dat vervlogen Ik heb overwogen ze te delen zoals de boom mij gaf, te pogen 't Sap…

De strijd tussen Sap en Dibi is voorbij als runmate gaat Tofik Jolande assisteren er zit een groene deuk in de partij maar dat kan Tofik niet deren. Slechts in de schaduw mag hij staan runmate van Sap, wat een baan.…

het sap van mijn huid wordt behandeld als een bloem door de speudo wesp…

Als een druppeltje, Een druppeltje lichaamssap Dat parelt op een voorhoofd, Glinstert op een vale huid. Zomaar, een pareltje geboren. Dat glijdt over een wangetje Omlaag als op een glijbaan. Zomaar, een traantje gelaten. Dat sijpelt uit een mond, Lost op in een kussen. Zomaar, zonder het te weten. Zo, als een druppeltje, Een druppeltje…

met mijn mond vol sap proef ik het verschil tussen appels en peren…

Partijleider Jolande Sap noemt het stuk met het alternatieve bezuinigingsprogramma van GroenLinks een duurzame doorbreekagenda. Nou moet weer duurzaam doorgebroken worden, Zo preekt GroenLinks bij monde van Vrouw Sap, Ik geef grif toe dat ik dat niet goed snap, Ik denk aan middendoor gebroken borden.…

Dat betoogde GroenLinks-leider Jolande Sap maandag tegenover RTLZ.…

zachtjes wordt het sap uit mijn wortels onttrokken... De blaadjes van mijn bloeiende roos vallen... Nooit zal het geluk nog door m'n aderen stromen... 't is voorbij…

een duister elixer een troebele drab de keuken: ik mix er het duister elixer geen cocktails of tics er is heilzamer sap mijn duister elixer mijn troebele drab…

De alleenstaanden en afgevallenen deed ik samen in de pan, kookte en zeefde ze, dronk het zoete sap De trossen, vast, als families, knipte ik in drieën, legde ze op een schaal deelde ze uit…

Je lijdt, en toch... Op jouw wijs Leid je, Als Niets doen De Norm lijkt, En je toont pit.…

Of anders wel de stekkerdoos van Sap? Een fout gebaar en een verkeerde grap Behoorlijk grote blunders, dat is zeker Maar miezerig en vals beredeneerd: Het anti-islamstickertje van Geert…

Haar schalkse blik wist ieder te verleiden Terwijl ze slim en vlijmscherp kon oreren Om als de domina van ‘t debatteren Verbaal haar opponenten te kastijden Maar straks, al lijkt de kans daartoe nog klein Zal het debat opnieuw heel sappig zijn…

Neem heel voorzichtig een hap Laat je lippen kleuren door het sap Twee kleine billen donkerrood Zacht, rond en onbescheiden bloot Maken kersen zo sexy knap…

Het feestelijkste nieuws van deze weken Dat was de stunt van Pechtold en van Sap Een voorbeeld van het wáárlijk leiderschap De vlaggen van de haat zijn nu gestreken Ik hoorde tot mijn vreugde dienaangaand: Bevrijdingsdag duurt thans de hele maand!…

Lig je daar te woelen in het sap van een bekerplant veertien dagen overtijd je eigen drollen ingeslikt en uren met spastische vingertjes tegen de muren getikt Een dikke roze speklap word je vanzelf…

iedere stad een eigen vijgennmat gerezen namelijk de vraag naar fruitig sap uit man dagelijks uit tap schuimend in kraag ingebracht door het ledenbestand dat prikt tot het klikt en de bol knikt: het is mooi geweest…

ik plukte een verlaten zomerbloem die nog verlangde naar een zachte zoem zoem wat zoete sap had zij nog te bieden aan die geelzwarte zuigende lieden in mijn handpalm brak de steel ik droogde haar in jouw memoires: het laatste deel…

Puur sap stroomt je tegemoet rood en lekker honingzoet je ligt in de glinsterende zon verleidelijke vruchten fantastische zuchten kussen tussen fluitenkruid als in een droom zo zacht en loom een aardbei voor de lentebruid.…

En kijk nou toch eens wat U heeft gehad van Sap, Cohen en Pechtold, Majesteit. Een grote doos met aangehecht een kaartje: Hier heeft U Rutte. Houdt U hem een jaartje.’…

Nu hebben onze Dichters Ontdekt, in later tijden, Dat, in het sap der druiven, De kracht der bron berustte. Dit is alleen de reden Dat zij zo gaarne drinken. Nu drinken zij en zingen, Door 't sap der edle druiven Gesterkt, de schoonste zangen.'…

Ik voel mijn gewaarwording Waar ik tot op de dag van vandaag Nog zielen van heb De kracht die ik put uit olie bronnen Wiens sap mij angst aanjaagt Ik zal branden Opdat mijn dialect onverstaanbaar wordt En ik hijg In mijn vlucht poging naar een plek Die ik niet bedenken kan…

hoe vroeg in het seizoen een braambes naar me lonkt, zo ogenschijnlijk paars en rijp hoe onweerstaanbaar mijn verlangen naar haar zoete smaak, de vrucht zich gewillig plukken laat hoe bitter nog haar sap dat over mijn tong naar binnen glijdt, mijn lust zo snel vergalt…

D3 en A plus calcium en B Helpt u de winter door in kruidenthee Van vogeldokters die daaraan verdienen Een heksenketelbrouwsel uit het fust Zo'n sap waar zelfs de hond geen brood van lust…

Ik voel de stilte in mijn lijf al bijna ben ik koud en stijf de levensboom is uitgebloeid Het sap haast opgedroogd rimpels wijzen op mijn oude dag Ik drink nog snel een laatste teug Mijn glas dat ik nog heffen mag Het is nu bijna leeg…

Het moment van doodsangst en duizelingwekkende ademnood Mij een wonderschone schim te binnen schoot Me aanstootte blij en opgelucht De tijd perst sap zelfs uit de droogste vrucht l.v…

de boom die hevig naar de hemel vorkt vraagt niet om het inslaan van takken die de wolk met vuur naar de aarde werpt wat gebeurt er toch tussen hemel en aarde dat in een flits en een klap de boom en de wolk hun kracht verliezen de wolk het vuur de boom het sap?…

Een beetje zon al die schuchter schijnt op een vroege merel in vrieslucht - een gebaar dat niet duurt - maar terwijl hoge bomen nog slaapvoeten hebben dringt het sap naar de stilte woorden barsten open van weemoed en verlangen naar lente. Uit: Kristallijn, p.19…

een beetje zon al die schuchter schijnt op een vroege merel in vrieslucht - een gebaar dat niet duurt - maar terwijl hoge bomen nog slaapvoeten hebben dringt het sap naar de stilte woorden barsten open van weemoed en verlangen naar lente. Uit: Kristallijn, p.19…

Ik bijt kinderkopjes, het sap tussen mijn tanden vergeelt mijn oogopslag ze geven geen kik, langs de stoeprand veeg ik het speeksel glad, als gedachten aan mooie witte winters waar kou niet deert de restjes peuter ik -onordentelijk- uit mijn melancholie.…