Alle inzendingen over schept

Ik schepte, en schepte en schepte. Tot ik niet meer kon. Dat luchtte op.…

wereld Wij ontmoeten onze nachtzijde waar onze zielen waken Als het vuur het gruis verteert dat onze liefde omarmt tillen we ons kinderleed moeiteloos over vulkanische erupties heen Intuïtief en doortastend wordt ons verlangen in talende gebaren hoorbaar vervult het al het verlorene als de sprekende stilte die visioenen schept…

Hij schept en schept de vliezen weg, bij oevergras en waterblad. Aanslag en afval aangegroeid, takken en blaadjes aangewaaid, van hier en daar en overal. Van overal uit het heelal...…

De grote stilte weet van de fluisteringen: ik hou van jullie. Zalig die zijn die ze zijn in huis, in tuin en keuken.…

Onwetendheid schept angst Angst schept een innerlijke atmosfeer van afgeslotenheid waardoor je de kracht die in je zit en die je opener zou maken niet gebruikt Elke waarheid over jezelf en over de schepping resulteert in innerlijke zekerheid vertrouwen en onbevreesdheid…

Een grijze massa schept de mooiste bloementuin binnen mijn schedel.…

Elektrisch licht heeft alle spoken uitgemoord maar schept geleerden…

Vuur verwarmt, vervormt koud ijzer, wringt staal om staal, hamerkabaal, al smedend schept de smid, ambacht, schept smedend schoonheid, kwaliteit, spades, hekken en hakbijlen, hoefijzers…

[Haiku] De zon schept een band – treurwilgen strelen elkaar met schaduwvingers.…

Recht door zee gaan en geen water in de wijn doen schept zijn leeg eiland…

Nacht valt overdag gedonder tussen hartstocht verlichting schept drift.…

Elektrisch licht glanst in de dichte, open haard, beeldt en schept warmte.…

De cirkel is rond Toen bracht God De mens tot leven Nu schept de mens Een nieuwe god…

Verlangen is een missie met de heimwee naar vroeger maar door die gehechtheid problemen schept en het huidige moment als een vlucht wordt ontkend.…

Een blind jongetje wandelt door de Efteling, geniet van klanken, schept een sprookjesschilderij, ziet het als niemand anders.…

pluk niet verdraaid de dag voordat ze begonnen is geniet van wat de dag ons geeft dat schept tevredenheid dus “pluk de dag”…

licht dat streelt de schone schets schept hij het zinnebeeld als hij haar vluchtig ziet raken haar borsten net het riet niet…

deze roos leg ik neer op jou als teken dat ik afscheid neem graniet schept geen afstand en ik stap verder samen met jou…

ben ik billijk als ik zeg dat ontlasten in uw heg een groot genoegen schept? want hoewel geen watersnood 't zou toch zonder hoge nood zijn dat uw buxushaag verlept…

barrevoets desnoods wil ik zoeken tot aan de branding die jouw schaduw schept ik zal zandkorrels verslepen en boetseren tot het gezicht waar jouw ziel in rust…

amadeus je schepte je muziek uit een onuitputtelijke bron hemelse klanken kwamen door je gouden talent zomaar op het papier als iedereen er zo blij van zou worden als ik zou de wereld een feestzaal zijn…

mijn geliefde speelt Franse Revolutie verlicht ieder onderdanig object ongerept verhult wat hij in de schaduw veronderstelt totdat Eclips gelijkheid schept…

Kerst schept veel vraag voor een Barbershopmannenkoor Dus menig optreden, Ook als octet Prachtige, ja soms zelfs Adembenemende Zang rond de stal (En de kas is gered)…

Balans schept orde, zicht en blijheid, balans schenkt vrede, rust en vrijheid.…

het zand vertraagt mijn woelende linkerhand die schelpen schept heen en weer op en neer schelpenlego ze klikken niet ze schuiven als dolle skiërs over duizenden korrels de lachmeeuw getuigt…

haar naam geeft een klank kleur geeft een gevoel geur zacht duwend op mijn maag traag glijdend over mijn tong licht rollend op mijn lippen schept zij liefde…

De snottertijd is weer eens aangebroken Want, wat ik ook vermijd, het heeft geen zin Al spuit ik anti-alles-stoffen in Ik word, zoals gewoonlijk, aangestoken Het schept voor menigeen een band, dat wel: De wereldbol is als een snottebel…

door mijn ervaren schrijf ik hen vandaag nog steeds bloeiend neer een beetje verwilderd weliswaar door herfstige verandering die overal zelfs in mijn gedachten heerst maar toch vertrouw ik mijn hart die me vertelt dat ze ooit weer zullen vlammen als ze door een nieuwe zon worden gewekt God schept niet zomaar er is een wel gegronde reden…

Jezus wordt met felle zwepen geslagen, valt afgemat en bloedend op de grond, kijkt mild, vol mededogen in het rond, wil voor Zijn beulen vergeving vragen. Hij draagt het hout der schande zonder klagen naar de vervloekte heuvel, om daar terstond door hamer en spijkers te worden gewond, maar kan de grootste pijn moedig verdragen. De allerkwaadste…

Een wereld die wonderen schept in het bijzonder. Zolang het deel uitmaakt van wie jezelf werkelijk bent in een eenheid tot het grotere wonder.…