Alle inzendingen over scheve schaats ijs winter humor

Bij menig dame kon hij het ijs breken. Zo heeft hij een scheve schaats gereden, is in het verkeerde bed gegleden, en dat voelde als een warme deken. Sindsdien lijdt hij beslist geen koude meer, want hij wipt ergens binnen, keer op keer!…

omgaan met anderen nu ben ik een scheve schaats die op een sokkel staat…

Schaats je eenmaal plezierig schaats, Krijgt het in je hart een eerste plaats, Dat zijn de emoties in het kort. Het is nog niet zo lang geleden, Dat ik scheve schaats heb gereden.…

de winter werd groener dan de lente zich ooit in een zomerse bui bloot had gegeven wit rijpte vorst zijn herfstige oogstkleuren aan de al enige tijd kalende takken bij bevroren vlakten onder een zon die op een krakende ijsvloer zijn scheve schaats aan het uitproberen was tot in het wak waar de wind rimpelend vertelde dat zon…

De Tweede Kamer heeft voldoende bewijs Schaatsen kan de Minister voor geen meter Maar liegen daarentegen des te beter Weer begeeft hij zich op glad ijs Hij functioneert niet voor niets ondermaats Als je het immers leert op een scheve schaats ...Aanvankelijk claimde Minister Van Middelkoop dat het interview met de Telegraaf niet geautoriseerd…

Al dat irritante gekissebis Over ons boegbeeld en moeder van de sport Er zijn genoeg “dingen” waar wel iets aan schort Zo zie je dat zij ook maar een mens is Beschonken zorgt zij voor meer amusement Dan een nuchtere Minister-president ------------------------------------------------------------ …Dat Erica Terpstra deze week in ietwat beschonken…

Want wie gewend was vreemdgaan te vermijden Krijgt daar de kans een scheve schaats te rijden.…

De fans zijn niet in Thialf uitgegleden Geen stadionverbod is opgelegd En geen politie- of ME-gevecht Geen hooligan een scheve schaats gereden Ireen en Sven wil ik natuurlijk eren Maar ook het voetbal kan er wat van leren…

Het ambt van burgemeester impliceert Dat hij het goede voorbeeld steeds moet geven, Dat hij de scheve schaats schrapt uit zijn leven, Want overspel wordt echt niet gewaardeerd. En verder moet de man er steeds voor waken Dat mensen hem ooit 'burgemeester maken'.…

Ze gaan dus toch naar Sotsji met z'n vieren De koning, Rutte, Schippers, Maxima Met 'Heya Sven' en 'Van je Troelala' Staan zij straks Poetin's feestje op te sieren Zo wordt er voor de ijsbaan is betreden Door Holland al een scheve schaats gereden.…

De ijsvloer bleef ik tot het laatst vermijden, uit angst alsnog een scheve schaats te rijden.…

niemand kwam mij voorbij als eerste uit het startblok versnelde ik in de bocht ik kruiste voorlangs ondanks een scheve schaats scherp aangesneden met een grimas haalde ik triomferend de meet niemand kwam voorbij mij niemand die van mijn eenzaamheid weet…

nog even langs om de scheve schaats te beleven…

Een ding jong nog uit De Kraats Is maagd af door een beurt buitengaats Op een vlonder Met ijzers onder Werd ze gekluund voor de scheve schaats Door een maratheunner uit Kneup Met heul het peuloton in zijn greup Toch heug in neud Zijn speut wier nie greut Tot zij ging streulen en hij opkreup…

Het begon zo mooi Met Sven in oranjetooi Hij was lekker op weg en lag voor op Lee een seconde of drie Toen kwam die fatale wissel Zijn coach stuurde hem naar de binnenbaan hij was even verward en reed een scheve schaats helaas zijn gouden medaille ging naar Lee hij pakte de eerste plaats…

Wees niet verdrietig Jij kleine meid Je zorgen verdwijnen Als de bladeren in de herfst Zoals de sneeuw in de winter De bloesem in de lente En de warmte in de zomer Wees niet verdrietig Jij kleine meid Je zorgen verdwijnen Weldra dans je in de regen Schaats je op het ijs Pluk je bloemen in de weide En zwem je in de zee Zoals je ziet…

voel nattigheid en weet het scheve schaatsen woelen ik die altijd recht door zee de lange golven snijdt takkenbos en deuren die bij toeval openen angstvallig mijdt zij trekt mij onweerstaanbaar aan de donkere vlek die mij totaal laat gaan heb het ijs gebroken ben in het wak gedoken alleen de schaatsen heb ik uitgedaan…

Kleine wonderen Door ijs en sneeuw ontsproten Winter laat zich zien.…

Nu schaats ik weer over het ijs, Op Hem is het waarop ik zal vertrouwen, En niets brengt mij nog van de wijs.…

Van kindsbeen heb ik kennis van een wak. Denk ik het in dan denk ik mij in de voorbedachte winterdag waarop ik, spijbelend, in de late ochtendschemering, een onbeschaatste, mensverlaten wijde Ankeveense Plas beging waarin mij wachtte steeds hetzelfde en mij toegedachte wak. Denk ik het in dan denk ik mij in dit wak totdat het zingen gaat van…

Ik las dat veel gewonden zijn gevallen. Hun eigen schuld, ze wisten dat het glad was, hier heerst een zee-klimaat, volgens de atlas. Waarom dan tóch naar buiten met z’n allen ? Voor een gewonde valt daar niets te winnen. Als je gewond bent, blijf dan veilig binnen !…

de winter omhelst dit jaar de zomer de hyacint was de eerste in bloei dra volgde kleintjes de blije crocus de sneeuwklok vertraagde zijn groei de zon verwarmt mijn woning stookkosten zijn geslonken mijn gras in groene voortuin heeft nog nooit zo uitgeblonken toch reed ik nog een scheve schaats de elfstedentocht reed ik per fiets nooit…

schaats glijdt slechts naar lege huizen…

tussen drog en droom rijdt werkelijkheid haar scheve schaats ik wil niet dat mijn hunkering in helderheid op gaat ik neem je hand steel je vingers maar geef jou geen plaats kus je lippen roze rood en bijt de smaak van bloed pel mijn sluiers een voor een ontdek ontloken vloed in vuur versmelt mijn naakt met jou voorgoed…

met sneeuw en ijs word 2010 voltooid jammer van de flauwe winter er mag best wat zout worden gestrooid…

rode schoentjes gaan luidruchtig over straat stappen met een ferme pas in iedere plas hebben net genoten van een scheve schaats ze blozen nog de hitte van hun kleur verdwalen bijna in de voetengeur de voordeur zit in het complot en is van slot de trap wordt stil gedaan, het rood kijkt elkaar aan niet uitgeveterd…

sneeuw dwarrelt langs zijn raam wijl hij de godganse dag bleke muren ziet en stijfgestreken hagelwitte jassen hij staart bloesem aan de kastanjeboom, zee en meeuw het oude jachtpad met die scheve plataan winter is te koud om te verkassen hij vloekt niet om het sterven, maar hij was zo graag met de lente gegaan…

tussen drog en droom rijdt werkelijkheid haar scheve schaats ik wil niet dat mijn hunkering in helderheid op gaat ik neem je hand steel je vingers maar geef jou geen kans kus je lippen roze rood en bijt de smaak van bloed pel mijn sluiers één voor één ontdek de warme vloed door vuur versmelt mijn naakt met jou en dan voorgoed…

mijn winter zocht de rust die kust in kleuren van verleden oogst die draagbaar was zon die zomerwarmte gaf en het gewas tot vruchten bracht in sneeuw en ijs zijn wij verhard zonder ontplooien nu is er kans om te ontdooien je lentent al in sprankelend verschijnen dooit winter reeds waar sneeuw en ijs verdwijnen jouw kussen…

het rijp geboren door smeltend ijs en nevel kleuren velden vlot de groen met gele tinten versieren de winter… top!…