je lentent al
mijn winter zocht
de rust die kust
in kleuren van verleden
oogst die draagbaar was
zon die zomerwarmte gaf en
het gewas tot vruchten bracht
in sneeuw en ijs zijn wij
verhard zonder ontplooien
nu is er kans om te ontdooien
je lentent al in sprankelend
verschijnen dooit winter reeds
waar sneeuw en ijs verdwijnen
jouw kussen zijn mijn zon
laat lange nachten wachten
tot de nieuwe herfst weder komt
Geplaatst in de categorie: liefde