Alle inzendingen over schrijvend scheppen

ik voeg letters aan elkaar om mijn brein te verlichten soms heet dat schrijvend dichten of zo maar, een sprekend gebaar ik wil ze met leven bezielen opdat ze in woorden worden geboren scheppen in een beeld van schitterende eigenheid ik wil hen, met schoonheid toebedeeld, in gemeenschap bekoren vaak valt mij de gedachte te binnen…

ik voeg letters aan elkaar om mijn brein te verlichten soms heet dat schrijvend dichten of zo maar, een sprekend gebaar ik wil ze met leven bezielen opdat ze in woorden worden geboren scheppen in een beeld van schitterende eigenheid ik wil hen, met schoonheid toebedeeld, in gemeenschap bekoren vaak valt mij de gedachte te binnen was…

Het hart zingt wild en fel vanuit haar vrijheid! De mond werd niet gesnoerd, door iemand ooit, nog eens monddood gemaakt. Alles, waarover ik zingen zal... presenteert een vrije wereld van vorige en huidige generaties! Generaties volwassenen en kinderen, die ook sterk in mij leven. Het zal voor een volgende generatie zijn, die bepaalt wat…

Ik somber Dus ik ben Al twijfel ik Ernstig Aan mijn bestaan Al zijn al de Scholen waarheen ik ging Reeds lang vergaan - Hier en nu Mag ik beeldend En schrijvend verdergaan ------------------------- Alle schoolgebouwen die ik als leerling bezocht of waar ik de 32 jaar van mijn docentschap heb vervuld zijn inmiddels afgebroken…

Zoekend naar de harmonie verborgen in de tijd tel ik een vierkwartsmaat vooraf beroer de wit en zwarte toetsen breng vanuit de chaos een melodie tevoorschijn die ik nog nooit gehoord heb…

Al schrijvend werd hij schrover. Hij had veel op zijn lever. Al schrijvend werd hij schrever. Hij schreef met steeds meer ijver. Al schrijvend werd hij schrijver. Met dank aan Raymond Queneau, die schreef: C’est en écrivant qu’on devient écrivon, oftewel : Al schrijvend word je schroever.…

de zee woelt kust de branding zo verzandt de schemer die nacht doet stranden de avond graaft kuilen in sterren tot diep in de ochtend om morgen te scheppen…

haar naam geeft een klank kleur geeft een gevoel geur zacht duwend op mijn maag traag glijdend over mijn tong licht rollend op mijn lippen schept zij liefde…

je ogen kijken diep naar binnen waar een boeiend beeld bevriest; een penseel staat in je hand stil, maar zeker te beginnen je sterft, vóór je het verliest; raast, bij vlagen buiten zinnen van wanhopige extase, brandt je schepping op het linnen…

Toen God de schapen had geschapen, Kreeg Hij aandrang om te slapen. Toen hij daarna zijn schaapjes had geteld Werd hij door de slaap geveld En was Hij uitgeteld. Daarom, als u eens lekker wilt gaan slapen, Zorg dan dat je vooraf wat hebt geschapen.…

droom dromen groter dan de ogen van je buik verbreek kettingen sterker soms dan de handen van het hart vonk woorden uit je vurige mond als scherpe kiezels in het zand keer ingekerfde denksels de rug toe vlieg naar verwondering omhels het onbekende met armen oneindiger dan je denken kan…

ik verpoosde een wijle over de grens van mijn moedertaal de ziel geleek even als een opengaande lotus het was gelijk andermaal wanneer ik mijn liefde in den vreemden sus zelfs klanken kwamen in overvloed naar buiten waar een hobo mijn stem vertederd liet horen mijn handen gebruikten met een trage vingerbeweging het verborgen koor…

pijlers, zij houden mij, met muziek erbij, op de been, en tracht ik boven mijzelf uit te stijgen in stilte, wandelend naast het water met aangrenzend groen laat mijn blik zich vullen al spiegelend voor mij zullen zich nieuwe vergezichten onthullen, wel natuurlijk als ik vertoef in mijn goede doen het zwarte water kan zich later op het scheppen…

we spreken over de oude bus uit een vorig mistig leven in een door mij nog niet ontwarde lus zij keuvelt in die tijd met de stuurman voorin, de lijndienst is later opgeheven nu is ze in beitelen bedreven iets in haar beroert haar handen met ijzer brengt zij het doodse tot leven schept ruimte voor een ziel die langzaam uit het universum…

Hoog nasaal gakkend het voorjaarsteken schrijvend welgemoed noordwaarts…

Mijn schrijvend schip zinkt meer dan het drijft. Onbeschrijfelijke leegte is al wat blijft.…

het schrijvende diepe zelf verkent een denkbeeldig onmetelijk landschap het tekent beweging een gevleugeld tweespan dat het witte en zwarte paard gaande houdt het krast op wit tot het zwart tevoorschijn komt het hoort hoe Thor over de rooie gaat het schrijvende diepe zelf schrijft zich los van de ander…

Uitvinden of Scheppen is ontwerpen door na te denken! Is het logisch... dat aan een PLANT of aan een BLOEM het vermogen om te denken en te scheppen wordt toegeschreven ?…

Als dat eens doordrong tot de schrijvende breinen van een dichterssite...…

Schrijvende bovenlaag! Vorstelijk boekenbal! Hier had ik mij al zo lang op gericht Maar door mijn matige boekenbalvaardigheid bleven de deuren ook dit jaar weer dicht…

Schrijvend door een rood sein laat ik mijn zin ontsporen als een trein van de rails gegleden en wat heb ik toch gedaan in het begin dat ik zo ben afgegleden dat ik hier heb staan ik heb geen zin?…

nu streelt de lucht waar woorden verwonden die ons als ketens aan het oordeel bonden over iets dat even was en toch moest zijn als ik al schrijvend in uw koude klacht verdwijn…

van een vreemde machine die dromen voortbrengt waarin hij voortkomt schrijvend aan een gedicht met toevallig gekozen woorden. ----------------------------------------------------- uit: 'De tijd hapert in de spiegel', 2000.…

't Ontneemt veel werk aan hun schrijvende klerk en wie gaat nu de opleiding volgen ?…

Nee, sprak de dichter tegen zijn gevoelens in Nee, het is mooi geweest het heeft toch geen zin Maar rust kende die dichter niet er lag nog zoveel in het verschiet Neurotisch ontgrendelde hij hem zijn weifelend aangetrokken rem Dus trok hij weer schrijvende ten strijde tegen onrecht en vervalsing van blijde tijden Vestigde de aandacht…

Ik somber Dus ik ben Al twijfel ik Ernstig Aan mijn bestaan Al zijn al de Scholen waarheen ik ging Reeds lang vergaan - hier en nu Mag ik nu beeldend En schrijvend verdergaan --------------------------------------------------- Alle schoolgebouwen die ik als leerling bezocht of waar ik de 32 van mijn docentschap heb vervuld…

Eendaags paddenstoel bruingerand kastanjeblad scheppen herfstgevoel…

woorden liet ik achter zacht en scherp een erfgoed van mijn gang als onderdeel nu zijn er zinnen een geheel vervat ik van gevoelens de aanvang als een bron schrijvend ging ik over en begon…

Een halve zoon, schrijvend in ademnood. Mijn woorden zijn haar stoffelijke resten.…

elke avond komt hij hier op het strand waar ritmische rijmen schuimen in innerlijke beroering van golven in schittering met blote voeten schrijft hij over liefde in het zand waar zinnen nader komen tussen eb en vloed diep in het opgejaagde schuim waarin naaktheid losbreekt druppel voor druppel het geluk vloeiend in haar hart die…