Alle inzendingen over smeulen

Wit geboren Beschreven naar luisteren Stil gemaakt Prikkels tokkelen op zijn ziel Gedachten smeulen in elke cel Zwijgen in de groep De schrijver bij hoge emoties Complimenten voor intense empathie Zoektocht naar de rust van het oog in zijn tornado Zijn gekozen weg wordt afgeremd door de rationele denker…

smeulend vuur opvlammende aanwezigheid…

na het lostrekken van het mes het schikken van haar en jas de plots verstomde roffel het vallen van het doek het smeulen van de vonk hoe weinig is van hem overgebleven hij trekt zich terug met niets anders dan stilte in zijn oren…

Naast de weg liggen ze te smeulen en nu draag ik je over de horizon.…

Diepere oorzaken zijn moeilijk door politici te vertalen daarom blijven zij zich hullen in oppervlakkige verhalen die gaan smeulen, basis voor jongeren om vuur te spuwen het draait ook om hun werkelijkheid niet alleen de uwe!!…

vervuilde wolken dragen het geschreeuw wie voelt de lente naamloze laarzen overlopen stille huizen wie weeft de lijkwaden op braakliggende akkers smeulen de vuren wie draait de tijd terug…

Alle mensen, die Gods wil nastreven, volgen hun Goede Herder als schapen met het vredelievende zegenwapen: Jezus' kruis, heersend over al het leven. De grote kudde zal dikwijls beven bij beproeving, kan moed bijeen schrapen door gewassen van het Woord te rapen; dit kauwend zich naar het Einddoel begeven. Het hart van deze gewillige dieren…

Onze gesprekken smeulen na van voortwoekerende misverstanden. Verkeerd gevallen woorden vonken voort onder de as. Keer op keer laaien ze op draaien zich om en keren weer tot nieuwe dieptepunten. De zuiverheid die er eerst was is nu verdampt in witte woedevlagen.…

ze scheurden mijn ziel en mijn lichaam uit elkaar we transformeerden in twee doornige entiteiten verwerden tot overwoekerde verhandelde eilanden waar striemende pijnen smeulen we moeten klein beginnen zachtjes landen in jouw serene onbedorvenheid?…

Maar 's avonds zie ik soms dat bos waar ik mijn eerste boekje vond: een stronk met dijen, schaamgras, lillend licht, mijn ogen smeulen en de hemel kleurt. Die middag als een open wond. ---------------------------------- uit: 'Zwart als kaviaar', 2001.…

soms is er een vonk die open spat in smeulend vuur uit een stronk die al tijden ligt te roken zich niet wil overgeven maar in warmte toch ontvlamt wist niet dat vocht en ochtendkou haar zo verlamt jaag de liefde aan met zuurstof en de zon we gaan voor deze lente kom…

Ik min u, smeulend vuur, ik min uw stille dichtheid, waarin het sluim'rend licht leit te wachten op zijn uur! Ik min u in de morgen, die in het Oosten staat met aarzelend gelaat en houdt haar gloed verborgen. Ik min u in de avond, die sterft in lang verbloeden, met diepe en diep're gloeden zijn duistre moorder lavend. Ik min u in de…

Daar waar het bier schuimt en verdriet versmoort op de barkruk aan de toog Daar waar een thuis huist en sappige vertelsels smeulen in de ziel van de waard en zijn warme stem Daar waar de dronkeman zijn hart lucht En na diepe zucht de mop van z'n leven hoort…

Als de 'kouwe kant' zich met familiezaken gaat bemoeien, zeker rondom leven en dood, wordt het vaak warmer gaat het smeulen, branden, fikken, vlammen of op z'n minst er heet aan toe zeker met oud zeer, oud gedoe, oud geld!…

Onder ons, turf die is blijven smeulen. Tussen ons, een heel leven.…

Als het koud is Ver afgekoeld tot diepvries temperatuur En elk uur dat leven geeft toch verloren lijkt Want de wind is te lang guur Dan is het tijd om 't ijzer te smeden Niet in de hitte van de strijd In mijn hart smeulen vonkjes en liefde gloeit op die vlammend de kilte bestrijdt…

Hou mij toch vast laat me gevangen zijn heb mijzelf volledig in de hand en val in snedes uiteen brand merktekens in mijn bruine huid druk pennen door vlees smeul door onder as bedekt als sneeuw de donkere warme aarde met gras geel verdroogd groen in de wortels…

een geselende hitte dorst 't oude wijze land en drijft meedogenloos de boer tot flagellant Sirocco en Zephyrus schroeien de droge grond zinderend zijn de luchten brandend de horizon in waanzin tergt de ploert de geest der pyromaan wouden en wijken smeulen onder Hephaistos' waan…

Het lukt je wel om mij te mijden nu en sinds het smeulen van ons vinnig licht ken ik jouw stilste lijden. Prince, mag ik je vragen niet om mij te treuren, niet om wrange beelden, niet om onze weelde ener fel- begeerde herinnering?…

ogen filteren de zon uit het licht schaduwen dansen een stralend gezicht strooi vonken in vuren die smeulen ontbrandt als hun aandacht ontvlamt kleur hitte rood in uren die gloeien hartstocht blijft boeien als het zweet is verdampt nog zindert de liefde op die zonnige dag de wereld werd stil toen je mij alles gaf…

ogen filteren de zon uit het licht schaduwen dansen een stralend gezicht strooi vonken in vuren die smeulen ontbrand als hun aandacht ontvlamt kleur hitte rood in uren die gloeien hartstocht blijft boeien als het zweet is verdampt nog zindert de liefde op die zonnige dag de wereld werd stil toe je mij alles gaf…

je ogen smeulen lijken te heulen met de vlammen in het vuur die dansen wenden en keren in elkaar eindeloos begeren soms vonkt er een ondeugende schijn van wellustig zijn op je gezicht in dat subtiele licht krult onhoorbaar zacht je diepe donkere lach waar warme vingers woordloos zinnen schikken die beginnen met beminnen…

Mijn hart is als een oventje Vol met gebakken dromen Zoet warm en lekker geurend Waar liefdes dampen uit stromen Mijn hart is als een oventje Gevuld met liefde tot aan de rand Gevoelens die geen ruimte maken Voor baksels van gezond verstand Mijn hart is als een oventje Welke maar blijft smeulen voor jou Met geuren van hoop en liefde Gewoon…

ik hak het hout zie de spaanders vallen als jaren in getallen en het deert mij niet de gave blokken stapel ik heel trouw tot voorraad als het wintert splinters aanmaak voor de schouw zij smeulen tot een vuur als ik hen aanblaas hun vlam verdrijft de kou uit het vroege uur de jaarringen verdwijnen geven zo hun zomer vrij…

De missie van Merlijn was zijn zwaard - zij had beloftes aan zichzelf aanvaard - het vuur bleef smeulen - als stralende sterren aan een gitzwarte hemel - om als een orkaan telkens weer op te laaien - een worsteling met integriteit en loyaliteit - het juiste moment is vaak moeilijk te bepalen - bang om te verliezen luisterden ze naar de stilte…

verlaten kleuren straten drabbig rood nog smeulen vreugdevuren maar dat zal niet lang meer duren de regen klatert en verzamelt zich als smerig water in de goot het dansen is voorbij uit huizen komen katers alleen de hond blaft vrij moeizaam komt de stad tot leven onuitgeslapen en wat bevend zoekt men koffie en elkaar zo…

Heel vaag in de verte is toch nog Nederland, het blijft smeulen van binnen. Maar als we ouder worden laait het vuur weer op. We spreken weer de Nederlandse taal en verlangen naar het Vaderland voor onze laatste rustplaats.…

druppels aan het glas een sigaret ligt nog te smeulen ik peins en merk nu pas hoe stil het was, de rook ze kringelt traag herinnering vervliegt dan blauw in vluchtigheid naar morgen de stank is grijs vandaag in stugge stilte schreeuwt de tegenstand ruzies worden ongehoorde monologen er is geen open hand we dwalen in de tijd…

versgemaaide gras de geur nog maar één keer opgesnoven zeker, de zon heeft het groen wel degelijk verwend en spattend nat heb ik ook wel herkend toen regenbuien zonnestralen van licht en warmte wilden beroven * thans kleurt de hemel anders blauw en sloten lijken geulen zelfs de wilg weigert zijn spriet ruik ik dan enkel het smeulen…

ik dacht jou te smeulen blies wat haar uit je gezicht dat dromen weerkaatste die speelden in de vlammen van de open haard je gloeide roder langs de randen van de grijze as vlamde op in het speels oranje geel van jeugdig frivool ontwaken waarin wij samen de onrust maakten die langzaam ging bruisen in het rode bloed waar…