Alle inzendingen over spinnenweb

de draden ragfijn mooi gesponnen in een wiel spin ziet ze vliegen…

Die je als kanonskogels Op mij afvuurt Het doet pijn om te zeggen Dat je gelijk hebt ik zit vast in een cirkel Waar ik telkens weer Mijzelf tegen kom Het is makkelijk om te beoordelen Dat ik vast zit en waar ik niet zelf uitkom Het is veel te makkelijk Om te zeggen dat ik het allemaal heb gedaan Overmacht is waar ik in beland ben Een spinnenweb…

Gedachtes, gevoelens, pijn en verdriet Alles zit vast als in een spinnenweb Het begin in zoek maar het eind is onvindbaar…

Ik leefde in de wanhoop In een eenzaam ik Zonder liefde in mijn leven Tranen vielen druppelsdik Zat gevangen in mijn warboel In een spinnenweb vol draden Want ik was niet meer ik Mijn geest, te emotioneel beladen Maar de tijden zijn veranderd Ik vecht en breek me vrij Want iemand deed me beseffen Deze wereld is ook van mij!…

zilveren draadjes glinsterend in de herfstzon spin maakt zijn kunstwerk…

gedachten dwarrelen door mijn hoofd en spinnen zich een web ragfijn, zoal een spinnedraad of als een kluwe wol kan zijn die in een klittebos uiteen valt maar later als een hermelijnekleed hemelbreed zich uitstalt proberen op een rij te zetten de kluwen wol beletten zich te kronkelen in een klit gedachten te ordenen…

gedachten dwarrelen door mijn hoofd en spinnen zich een web ragfijn, zoal een spinnendraad of als een kluwe wol kan zijn die in een klittenbos uiteen valt maar later als een hermelijnen kleed hemelbreed zich uitstalt proberen op een rij te zetten de kluwen wol beletten zich te kronkelen in een klit gedachten te ordenen de…

Zijdezacht draadwerk laat de reizigers stranden en maaltijd worden.…

Ragfijne draden, een spinnenweb Volledig gevangen, geen uitlaatklep Doch steeds de drang om er uit te komen Een worsteling, geen tijd om te dromen Er in te berusten maakt rusteloos Is dit de weg heer, die u voor mij koos? Zou ik zo ongelovig geloven? U heeft mij toch iets beloofd daarboven!…

Een enkele dauwdruppel blijft eens hangen in het spinnenweb dat zich eens vormen kon; een transparant geheugen dat dauwdruppelt in de krachteloze najaar's zon. Dauwvol, berouwvol om alles dat dauwdruppelend aan een heden voorbij kan gaan, kent morgen een verleden dat niet aan het spinnenweb voorbij kan gaan.…

Zo vluchtig als een zandkasteel Dat opgebouwd wordt tijdens eb Kortstondig als een spinnenweb Of theebiscuitjes met kaneel Verorberd als een zoete kers Elk op de site geplaatste vers…

Een spinnenweb en rafels goud, de winden dansend langs de wegen, het fluisteren van de avondregen en staks weer dagen bitterkoud. Toch wil mijn ziel van vreugde zingen, ook om de herfst en al die dingen.…

Een spinnenweb vol parels licht en nevels rond de struiken - de dag moet laat ontluiken de avond doet hem vroeg weer dicht. Er is gezaaid, geoogst met spoed, de laatste vruchten vielen de winter op de hielen, wie weet hoe het nu verder moet?…

spinnenwebben van moeheid dragen over grandioze zeeën zijn ellendig hart. en toch zal alles zo blijven…

Een spin knoopte een reuze web tussen drie takken en een stam. Hij knoopte op en neer, van links naar rechts, met zijde dat uit zijn buikje kwam. Toen het af was, deed hij zijn oogjes toe, kroop hij in een hoekje stil. Was bekaf van al dat spinnen moe, dacht nog: als de prooi nu maar komen wil. Daar kwam hij aan, had het vangnet niet gezien…

Nieuwe bezoeker onverwachts verzeild geraakt acht poten wachten Onwetende vlieg blijft hangen aan zijden draadje spin langs de lijn Op een zomerdag gezoem in de koele lucht lege spinnenweb…

Mijn gedachten en wil om te schrijven krioelen onophoudelijk wringen door elkaar als wanhopige pootjes van vliegen in een spinnenweb zal ik mijn pennenvruchten toevertrouwen aan verfrommeld of mooi glad papier misschien aan een of ander scherm? Hierbij neem ik afscheid van hartenkreten en netgedichten.…

geen woorden meer die gevangen in een zilveren spinnenweb blijven hangen tussen jou en mij geen gevoelens meer waar ik je in terug vinden kan hooguit een lichte aanraking die ik net niet vang geen geluiden meer die zeggen dat ik er ben verloren stem van verstomt geluid onherkenbaar onbereikbaar er niet meer zijn…

Elke nacht wacht hij op haar en sterft een duizend doden tot zij hem roept telkens weer met voldoende woorden door hem in een spinnenweb gezet dat haar omsluiert iedere dag en door haar in de middag afgelegd voor het nieuwe kind, dat slechts in haar zichzelve vindt en wacht op haar stem in de lange nacht.…

zachtjes glijdt het zonlicht door het grote raam dat het spinnenweb verlicht wiegen bladeren naar benee koesteren zij de vrije val herfstige schoonheid weldra passé koel tikt de tijd voorbij gaat deze nou werkelijk sneller of ligt dat nou aan mij…

breekbaar hangen diamanten in een wiegend spinnenweb roze nevelt zon zijn eerste licht op een gegist bestek de herfstdag warmt zijn vruchten langzaamaan tot rijp in oogsten worden de seizoenen van dit jaar afgesloten wat rest is rust en winterveiligheid het wortel bed is al gespreid…

mijn tranen smaken bitter al houd ik meer van zoet mijn huid alsmaar witter de liefde doodgebloed aan droefenis bezweken de lucht ziet enkel zwart jouw vlijmscherpe steken doorboren heel mijn hart toch wil ik niet verdwalen in een spinnenweb van pijn ik zou veel liever stralen en een zonnebloempje zijn…

spinnenweb tussen de dakspanten schitterende afdruk van draadvormige flitsen een streep avondrood doortrekt de purperen hemel lage koude lucht vervaagt langzaam in grijze nevel tot het donker neerdaalt sinister geritsel langs de dag door een stille kreet in tweeën gescheurd…

kristal berijpt hangt een schitterend spinnenweb net binnen zonbereik nog zijn ramen beslagen vragen om onze namen in een licht ontdooiend hart als je voorzichtige lach in de koude ochtendlucht lieflijke wolkjes dampt zie ik je ogen smelten door dit eerste moment van zoveel winterse pracht…

op een droge dag zie ik in het ochtendlicht een glinsterend spinnenweb die dag win ik water in de woestijn op een lege dichte dag open ik mijn handen ik vang regen zoveel ik kan ik maak de zeilen kleiner als de storm komt een heldere klaarlichte dag breekt aan als ik een vergrootglas vind en ik leer om van buiten naar binnen te…

Een spinnenweb vol parels licht en nevels rond de struiken - de dag moet laat ontluiken de avond doet hem vroeg weer dicht. Er is gezaaid, geoogst met spoed, de laatste vruchten vielen de winter op de hielen, wie weet hoe het nu verder moet?…

je kunt wel zien dat het herfst wordt - spinnen raggen door het bos…

Wie zijn kracht wil leren kennen, Die beproeve, te elke dag, Iets te ontwennen, Van wat hij het liefste mag; En zijn zoetst en sterkst begeren Te bedwingen en beheren! Als een Spinnetje het Vliegje, Vangt Gewoonte ons in haar net; Och bedrieg-je Niet — dat ge óoit er U uit rèdt... Mocht ge niet (van jongs af) leren, Wat te laten…

noch regel noch wet World Wide Web gegroeid naar een Ondoorgrondelijk Spinnenweb…

Een spinnenweb weegt sneeuwvlokken, om het seizoen te vangen. Roos in kristal, blikt naar buiten, lijkt lotgenoten te beklagen. Knolselderij weegt zwaarder in naaktheid dan een mensenhoofd. Dennenboom staat in lichterlaaie, de rug naar z’n natuur gekeerd.…