Alle inzendingen over stilt

In Kassel staat een kannibaal terecht, die pond voor pond zijn vriend heeft opgegeten. Daarbij had hij geen last van zijn geweten: “Hij vroeg er zelf om”, heeft hij uitgelegd. Misschien is hij wel misdienaar geweest en dacht hij vaak aan zijn communiefeest.…

wat me bezighoudt soms is de angstwekkende stilte in het woord zo luid meestal zo angst en aanjagend het geluid van de stilte ----------------------------------- uit: 'In- en uitgang', 1974.…

Op Schiphol schuift men normen heen en weer van baan naar baan om door te kunnen vliegen. Normale mensen spreken dan van liegen, maar Cerfontaine kent dat woord niet meer. “Het is beslist geen herrie die u hoort. Uw rust wordt door een rekenfout verstoord.”…

Ook al hoor je uren geen geluid, je hoort toch altijd suizen in je oren. Alsof je hersens willen laten horen: Je zet ons zomaar niet een uurtje uit! Ik werd wakker midden in de nacht en toen heb ik ik dit speedsonnet bedacht.…

Decor der mimespelers Wereld van droom en herinnering Stille getuige van een innige liefde, Voor immer geborgen in de stilte van mijn denken Een wondermooie stilte ... Als van een gedicht zonder woorden.…

Theo Thijssen maakte hem beroemd, de doodgewone Amsterdamse jongen. Hij is ook in een musical bezongen. Er is nu zelfs een brug naar hem vernoemd. Wie niet meer weet wie “Kees de jongen” was: Hij was die jongen van de “Zwembadpas”.…

Ik staar naar de klok kwart voor twaalf weer een dag voorbij omgegaan zonder dat ik het merkte weer een dag van stilte slechts het tikken van de klok wezenloos staar ik voor me uit minuten gaan voorbij het is alweer dinsdag en met het wisselen van nacht naar dag groeit het besef dat je ook vandaag niet meer komen zal...…

ABBA blijft waanzinnig populair. Dus Coot dacht: ik maak van dat oude spul een Nederlands vertaalde musical en word daarmee in no-time miljonair. Het draait, hoewel het klinkt als “Honey, honey”, toch allemaal om “Money, money, money”.…

mijn innerlijke stilte naar ontwaakte dromen, Dan kan ik weer bevrijd in een doodgewone dag geloven…

Een lege stilte met tranen. Tranen van eenzaamheid. Tranen van verlangen. Verlangen naar een andere wereld. Een wereld waar JIJ nog bij me bent.…

Soms is stilte taal vertaalbaar in de stilte stilte een verhaal innerlijk uitgelegd vertelt dat stilte tussen mensen in stilte eigenlijk alles zegt…

Vlammende stilte in het ochtendgloren, dempende nevel boven het stille land, waar je enkel nog de stilte kan horen. En ik sta hier genietend aan de kant. Drukkende drukte die straks zal winnen van de stilte die nu nog aanwezig is, zal weldra met veel kabaal beginnen, nu de stilte nog zo lekker bezig is.…

Zachtjes komt de stilte op mij af als zat ik erom verlegen In mijn ogen een milde straf waarin ik mij voel genegen Zelfs de herfstige storm kan deze stilte niet doorbreken Maar de wind in mij giert enorm om mijn ongenoegen te wreken Ach stilte, je hoort het strijdgewoel toch niet De warmte maakt plaats voor kilte en het is alleen de stilte…

Stil nu, hoor je die vogel niet Stil nu toch! Hoor, hij zingt het hoogste lied Waarom toch altijd geluiden om me heen Waarom nooit eens met mijn gedachten alleen Luister en maak geen geluid Luister nu toch, wat maakt die ene minuut nu nog uit Klanken worden me de gehele dag opgedrongen Nu nog hebben de vogels niet voor mij gezongen…

Hoofd vol gedachten: vijver vol opgewonden kwakende kikkers…

eenzame jager langs winterakkers schiet de stilte stuk…

Elk woord Is één teveel Een glimlach verwijderd Van het doel Bonkt het hart ons in de keel Gaan we verder Op gevoel Nog geen woord gesproken De stilte niet verbroken Twee die zich verbinden Met slechts één doel voor ogen Elkaar beminnen De stilte onbewogen…

niets is me liever dan eenvoudig mooi het bloemblauw vers gescand natuurlijk in het licht een meisje drinkt in stilte woorden denkt hem goddelijk lief en ik ik kan in stilte niet meer denken ik kan het denk ik niet…

ik bewonder de stilte alleen daar voel ik me thuis er is geen enkel geruis alleen maar een zoeken zonder vinden ik bewonder de schaduw in een dal van liefde alleen daar in een wereld van gemis er is een zuchtend gefluister voortdurend in mijn hoofd alleen daar vluchtend van een geloof…

Ik wil luisteren naar de stilte. Of er nog iets leeft. Waar het geluid van een vlinder, Een donderslag geeft. Ik wil luisteren naar de stilte. Om uit te rusten van het drukke leven. En die rust kan alleen de stilte geven.…

Soms Zijn de stiltes In het geschreeuw Pijnlijker Dan de woorden…

Huisjes op de dijk met wilde tuinen, waar ik wel eens doorheen wil struinen verfrissende wind door mijn haren naar heldere vertes staren Daar sta ik, blik op oneindig Ik wacht op dat moment dat ik vangen wil Ik zie geen verschil Verder is het stil Geen auto’s, geen treinen, geen fabrieken Geen massa, geen wind, slechts molenwieken hier…

De vroege morgenstilte breekt en sluit. In die korte spanne slaat de specht.…

geoefend in het zwijgen willen woorden vaak ontsnappen in gillend lange zinnen wakker worden uit het ongehoorde het kan nog steeds de deur staat op een kier klanken kunnen ontsnappen de zwijger heeft echter onbegrip te vrezen stilte…

zich heen Wereld die zij liefhad stortte ineen Wie wat kon haar nog redden Alles kapot verloren leven voorbij Tranen doorboorden ziel en hart Alles viel uiteen gedroogde klei Hoe moest alles verder heel alleen Waar kon zij nog ooit die liefde vinden Zoals hij haar kon geven alleen gaf De gedachte ik wil niet meer Rust zou zij vinden de stilte…

te snel, aanprijzingen flitsen van het scherm, knallen uit geluidsdragers ik moet dit, ik moet dat staatspostbus en stromannen van het kapitaal maken mij bang in verloederende taal, schitterend en schetterend willen ze mij als consument in deze teringherrie probeer ik met vertraagde beelden een andere dimensie te penselen, serene stilte…

De stilte – tussen licht en donderklap - verkruimelt tussen onze vingers en het is alsof het drukkende van de gestage regen ons de aarde inperst. Schouder aan schouder is het de wind het verdraaien van woorden en een verdwaalde kus in weer en licht. De stilte was nog nooit zo groots.…

Van ordeplicht ontheven wacht hij berustend, tot toch èèns de stilte valt.…

ik luister naar de stilte in al haar facetten van de dag een vlinder die neerstrijkt op een bloem het gras wat wiegt gelijk een lach een vogel zingt het hoogste lied een krekel die hardop bemint. de wolken drijven langzaam over ik zie figuurtjes in mijn hoofd.…

Ach god, Verdomde eenzaamheid Gij snijdt en rijt Mijn tweestaltige constructie uit elkaar Geliefde tweestrijd Als innigen in hun doodsomhelzing Zingen doodse smarten Tot onzinnigen die het lot tarten Blik die leidt tot niets Een liefdevol gebaar naar stilte die Geen stilte is Want stilte Is het luid verkondigen Van gemis..…