Alle inzendingen over strooi

Strooi met je lach en iedereen wordt vrolijk Strooi met empathie en de mensen om je heen zullen je beter begrijpen.…

strooi dan uit mijn as en laat me weer samenzijn met wie ik ooit eens was je weet wat ik bedoel gun me toch dat weerzien dat symbolische gevoel ach ik weet het is illusie het weer graag samengaan ontstaan uit mijn confusie de eenheid die we zijn geweest wat zou het toch mooi zijn ik weer samen met meerder trouw hondenbeest strooi…

Het heeft vannacht precies één graad gevroren Dus koning winter is weer in het land Straks staat er zo'n rayonhoofd in de krant Die gaatjes in de ijslaag zit te boren Dus voor we daarmee worden doodgegooid Is er gelukkig preventief gestrooid. ----- Omdat het vanacht licht gevroren heeft is er door Rijkswaterstaat…

In een opgeruimde kamer Strooi ik met gedachten En maak er een zootje van…

, een gezin Van paksneeuw met pomponmuts tooien De bloesemboom zal roze strooien Eerst zet een fee Galanthus in…

ogen strooien zich nieuwsgierig de wereld in ademend leven senryu…

Bubbeltjes en kriebeltjes Dwalen door mijn geest Stil ontwaakt de liefde Terug van weggeweest Dromen komen tot leven Glanzen midden in de nacht Maken woorden overbodig Zolang jij maar naar me lacht Met jou word ik onstuimig Ben ik niet meer te blussen Met een knipoog naar morgen Strooi ik confetti op Mn kussen…

weer zag ik in het strooien van je as de mooiste momenten uit je leven de zon had hen kleur gegeven in de wind danste jij beelden die ons tot op vandaag zijn bij gebleven de bladeren ruisten net als toen in je wuiven gaf jij ons een warme zoen alsof je wist dat het geen afscheid was wij hebben je meegenomen omdat jij ons bestaan bent…

als jij de bladeren rond laat vliegen strooi ik wat herfst in je haar een schuine zon straalt kale takken er hangt wat valse schaduw daar toch tippen vingers nu al naderende kou het zomerbruin kleurt zacht van wit naar blauw nog geuren laatste vruchten strak het blauw en droogt want onder herfstig loof wacht leven op de lenteluchten…

onder zwarte grond ademen fragmenten van een vastgelopen granaat op verstoorde aarde groeien zachte mossen bodem van bestaan we strooien bloemen drinken op de vrijheid in een stilte die verwondt…

dat in de zee ebt bedwing de vloed uit aller naam strooi aarde waar je grond mee schept…

Strooi mijn as uit op het wad. Ik spoel weer aan, ik land weer aan, zo kom ik weer in stad.…

De zon zakt weg met de sneeuw Van een paardebloemen geeuw Vliegen hand in hand als een, Strooien zich overal heen De zon zakt verder met de regen Sprankelen beien overal tegen, Beien bol, langs mijn been, Strooien zich overal heen Daar komt hij, en ik duik weg, In de bloemen naast de heg, Wat een wonderlijk begin, Ik strek me uit, en…

Wij komen deze winter zout te kort. En mocht het zijn dat ik straks op de weg Als automobilist het loodje leg, Dan wil ik niet dat ik begraven word, Maar gecremeerd en, als het nog niet dooit, Vervolgens op de snelweg uitgestrooid.…

Zachte wolken drijven over stenen vloeren van verweerde graven Je leeft verstild met de doden Ingetogen spreken behulpzame handen hun zorg uit Zij strelen rimpelogen die de nachtlichtjes nog verdragen in een oud gelaat en twinkelen zoals de pimpelmees die in je schoot geborgen over liefde zingt In ompaalde hartelijkheid strooi…

ze mogen niet zwart wel geschminkt als kaas,als stroopwafel Schuiven aan aan de Hollandse tafel: de zuurkool-stamp spruitjes en 'r spruitjeslucht Het kinderfeest wordt flink verstierd door protest-en actiegroep die staan zelfs Bij de rechters op de stoep bladeren -tevergeefs- in dikke boeken Strooi,Zwarte Piet blijf strooien…

tjiftjaf en lijster strooien hun klanken luidkeels over het pad en land takken en twijgen bloesemen een gretige lente…

Bekleed het met warmte Strooi liefde op de vloer Zet deuren voor wie je lief is, altijd op een kier Het nieuwe huis.... je toekomst begint hier!…

stortbuien strooien nieuwe klanken op het dak een ekster is boos in de verte gerommel jij trekt snel de stekker uit…

wie verstaat de kunst om het donker hart te vinden het reizend licht te vangen om het te strooien in de ziel wie zal de schepper zijn van dit zachtmoedige meesterwerk…

strooi zand in mijn hand licht in de zee zucht wind op mijn huid streel sterren in de nacht en zie zie strooilicht in het niets…

zij staat in mijn straat met wolken te strooien. ze zijn van opaak en indigo inkt. zij danst en zij danst, zij glimlacht en zingt. maar niemand die luistert of heel even gilt. zo zie ik haar lopen, het voorhoofd gebogen, na jaren van strooien. geen eten of drinken, geen landschap of straat. alleen maar de stilte van inkt en opaak.…

zo breekbaar als je schoonheid was zo teer het ogenblik het is niet de tijd van rozen tracht ik in je ogen zonder woorden wat mededogen een beetje troost te strooien al was het maar een vleugje hoop.…

verkleurde bladeren dwarrelen door de lucht strooien hun melancholie voor mijn voeten neer die landen om te zweven ze hebben dat geluk lopen naar het einde het is nog ver genoeg…

vlinder de vijver en strooi moerasvergeet-mij-nietjes op de zonzijde van de waterkant verdwijn daarna ongezien in liefde onder golven van geduld alleen de rimpels weten…

Ook in deze kringen Wil men in de schoorsteen zingen En het strooien uitproberen. Sint vroeg, wat u al vermoedde, “wilt u met de roe of met de roede “.…

ik strooi pretletters blaas vrolijke noten vul potjes met glimwormen plaats lachspiegels zet pretoogjes op en trek m’n lolbroek aan alles om jou te plezieren…

de wind vergaart dode bladeren in een hoek van de tuin om ze later weer overal rond te strooien ondertussen snij ik oude takkenbossen tot eerste wintertijd…

Ik ben een heilige, ik strooi baldadig met zonlicht en regen. Gazellen springen door de hoepel op mijn hoofd, flamingo’s vliegen in en uit mijn mond. Ik slenter door een lila heidehemel.…

Leg je vinger op mijn herinneringen, strooi zout over mijn mond. Knipper. Zeg ridicuul, twee keer. Vergeet me gaan en komen, vergeef mijn zijn, mijn vorm en wees bij mij. Verloren.…