Alle inzendingen over suri's

Een ongewone dag in ’t plaatsje Urk… Ineens zie ik wat jonge Suri’s staan Ik schrik nog meer, er komen Mocro’s aan! en plots ontwaar ik zelfs een Nederturk! Verstijfd van angst zie ik, als dat niet gaar is een Engelsman, verdomd als het niet waar is!…

Aan jou durf ik me bloot te geven Ook met kleren aan…

'k heb er lang over nagedacht en gekeken en gewacht gecheckt en afgestreept opgevraagd en weggesleept aangevinkt en gemarkeerd zwart op wit en ook verkeerd nagemeten en verkort vergeleken en opgeschort beschreven en afgedaan opgepoetst en laten staan omheen gedraaid en ingekeken veranderd en afgezeken punt en komma's bijgedaan die zijn…

ik denk aan je ik laat je niet meer los dat hoop ik altijd maar toch gebeurt het en verlang ik weer naar je een vreemde liefde mijn liefde voor jou…

Niet klagen, Maar dragen, Want het komt goed. Je moet vertrouwen Hebben in jezelf, Want jij ben bijzonder, Een echt wonder. Zonder jou zou De wereld maar eenzaam zijn.…

Ze spreken doodse stilte maar klinken tumultueus hun woorden zijn haatdragend Ze kijken kritiek met felle, observerende ogen niks dat hun ontgaat Ze proeven van mijn verdriet ze leven van mijn angsten en voeden zich aan mijn wanhoop en machteloosheid Ze zijn genadeloos ze kleineren me en beangstigen me tot ik alleen maar kan verlangen…

Maleisische moslim-mannen kunnen tegenwoordig scheiden met spoed door 3 sms-jes te sturen, mits genoeg beltegoed, mogen zij hun vrouw voor eeuwig verbannen Het verstoten via sms is nu erkend, dus legaal 't lezen van sms-jes is opeens 'n héél ander verhaal !…

Je mag homo’s voor zieken uitschelden Dat bepaalde vorige week de rechter Daarop protesteerden de homo’s echter Door zich massaal ziek te melden Toen ik maandag op mijn werk verscheen Was ik helemaal alleen…

Hij kwam men zag hij overwon en nu op deze dag lijkt het een munt die ‘t leven alleen maar duurder maken mag Een puur product van Europese politiek Bedacht door hen die eenheid wensen Maar de gewone man die hem gebruikt wordt ziek wordt er steeds droever van Een dwingeland voor alle prijzen Die alsmaar stijgen tot groot verdriet…

Dan ineens trekt er een glimlach over je héle gezicht, je stráált en zegt op vertrouwelijke toon heel zachtjes, ik doe maar alsof hoor, da's véél makkelijker. O ja, waar is ook alweer de w.c.?…

voorzichtig tasten handjes in de rondte kleine vingers die naar alle dingen graaien kruipen lachen rollen stiekem lachen met een duimpje op en in de kamer is de wereld een draaimolen van avontuur…

Ze heeft wat van haar broertje en toch ook weer niet, wat trekjes van haar zusje, als je haar goed beziet, de lengte van haar moeder, althans dat lijkt zo jawel, de eetlust van papa, die werkt namelijk súpersnel zijn bord weg... En toch is dit kindje van twee dagen oud een wezentje waar de héle omgeving onnoemelijk van houdt.…

De ego's van nu gevuld doorregen en opgediend als warme happen in een slechte snackbar eenvoudig weg te doen in plastic bakjes en te overgieten met kleffe bende hun thuisfront hun ideaal hun passie om gevreten te worden zonder ooit te aanschouwen wie hen verorbert of wie hen uitkotst…

‘s avonds hoeft zij niet meer lang te wachten nog even en de wereld is in rust als elkeen welterusten is gekust en toeft in dromen die de dag verzachten dan blijft zij hier alleen met haar gedachten haar wakker lichaam van zichzelf bewust de stem van het verstand die zachtjes sust en spreekt van hoop met haar verborgen krachten nog draalt…

Versteende stilte zo dichtbij Zo veraf Als er zulke mooie versteende momenten, successen Zijn als ook de historie verstild, versteend Zonder rustiek “zijn”, zonder universeel weten… Energie als verlaten straten, als verstilde dagen, als verstilde ….. ego’s…

Een bootje op zee, een golfje naar mijn hand en kleine vingers daartussen watervalderal ze dansen over elkaar en twee paar ogen schitteren meer dan de TL kan zien. Witte tegels spiegelen de druppelwals, knipogen minieme pareltjes en tussendoor klinken de vertrouwde hiklachjes. Ik reik naar de handdoek maar zij grijpt mij onverbiddelijk…

Ja en daar ben je dan, zo mooi en perfect, zodat ik het bijna niet geloven kan. Lang zwart haar, alles erop en aan, 52 cm en 3600 gram zwaar. Het laatste meesterstuk, weer een meisje, allemaal blij met dat stukje geluk!…

Liefde Je loopt hand in hand Door het bos of langs het strand Liefde Al die vlinders in je maag Het is een hele kietelplaag Liefde Met die knikkende knieën en zweethanden Ren je samen langs de bosranden Liefde Alle dieren in het bos dansen met je mee Met anderen of met zijn twee Liefde Altijd bij elkaar zijn Samen krijgt niemand je meer…

in de aarde onder mijn voeten in de natuur om me heen liggen versluierd antwoorden op hoe, wie, waarom der schepping alles wat er is, ligt aan de streng die heden verbindt met de oerknal de oeroude navel der schepping waar de onderzoekers in afdalen zolang niet alle vragen beantwoord is er ruimte voor dogmatisch geloof voor het paranormale…

Ze zijn er bijna niet zoals heel slanke vrouwen na heel licht verdriet. Met hun poten als met een dun pincet pikken ze preuts hun tenen uit het water op, o, ze zijn zo roze als de gedachten van een maniërist. Ze zijn vraagtekens achter al ons weten en zo fraai dat we even niet meer om een antwoord geven.…

Waren het mijn oude vrienden of de schaduwen van ongrijpbare taferelen uit het verleden die mij de rust niet gunnen om uit de zwarte veren van nacht het jeugdig elan te herbeleven? Zijn het de gedeelde beelden ontstegen uit de zoekgeraakte schimmen, die zich aan het gemoed klampen, in een laatste poging zich van het duister te ontdoen…

Hún papa had een bluspakket hij was hen goed gezind zij voelden zich veilig Hij had sinds kort een blusdeken een nablusdoek een dooflapje en een Gebrauchsanweisung die hij aan tafel voorlas (hun eerste duitse woordjes: 'farbe' en 'grau') Alle papa's doden risico was het zelfgesneden imago dat ons mensen van goede wil aankleefde…

Het leven lang Heeft men over Mij, mijn werk, Over wie ik was en Wie ik werd Eindeloos Gewikt en gewogen - En hoe vreemd toch, Waar de kinderen In de klas louter Lovend hun oordeel Uitten, werd ik Door het werk en De mensen die in Mijn werk werkten, Die zich soms Collega's lieten Noemen, dagelijks Gewogen, en altijd…

Zie mijn eigen schaduw niet meer, Twijfel over mijn bestaan - Hoofd vol loden gedachten, Gedachtenstroom stroperig Tot stilstand gebracht Buiten bruist het leven Binnen leeft de dood…

met het kussen op het hoofd gedrukt ontstond de wil om te overleven lijf en leden, 't vrouwelijke luidde de pijn in, de duisternis als een wijde cirkel in waan naar latere jaren, de rug gedraaid om te kunnen dragen, in het verlaten van het kind en opzij gevallen dromen van het niet meer kunnen bewegen uiteindelijk gedoofd, de mond…

de maan, slechts als een kleine sikkel, sluimert in haar glimlach tussen talloos twinkelend vertier hier, op deze koude aarde ligt het water onder vorst de bomen hebben zich teruggetrokken in hun schaduw, met schorsen als een harde korst op eeuwenoude wonden maar daaronder kruipt het leven zevenspikkelig omhoog gevangen door een wrange…

hij was mijn vader de man die ik lief had en alles leek in een moment verloren dagen, nachten, maanden eindeloze uren, vervielen in één daar stonden we dan gedrieën, hopend elkaars handen pakkend en met betraande ogen staarden we vooruit mijn besef nog niet gekomen beefde ik in koele hartstocht niets anders dan je aan te staren…

Karin… Degene die mij waar kon maken, Degene die mij volmaakt zou maken, Degene waar ik verliefd op ben gaan raken, Degene wiens naam ik nu wel kan schreeuwen over de daken, Waarom konden we er niets geweldigs van maken, Waarom heb je mij alleen in mijn droomwereld achtergelaten? Ik zou je m’n hart hebben nagelaten……

Karin… Ik weet niet meer wat ik voel, Ik voel vreugde maar meer verdriet, Ik schreeuw van binnen… Maar van buiten zie je het niet. Het is een schommeling, Een schommeling van pijn en blijdschap, Wat jij voelt is anders, Jij voelt liefde maar op een lagere trap. Het verschilt in je hart, Mijn hart wil meer, Maar het komt niet overeen…

Lanen lopen dezelfde Weg als wegen Aan de straatkant Dichter bij Paden gelegen Zijn dan jij Bij mij…