Alle inzendingen over uiteen gaan

de zon naakt een einder tegemoet onwaarschijnlijk roze wolkend goudbrokaat sissend onderuit in een zee van waaierend uiteen gaan eens houdt het op oplichtend een laatste kreet de nacht wenkt…

in de woeste, bezeten kop teistert het spookhuis van de kindertijd basaltblokken houden onwrikbaar de wacht aan de dijk onstuimige kleuren spatten uiteen gaan over in het wijde water woeste verfstriemen belagen het doek golven slaan in dikke klodders op het strand alle remmingen kwijt…

Samen gaan, vooruit! En stuiteren, laten we samen gaan vissen Jij en ik naar liefde gissen in vijverogen… (Soms gaat één onder in een ander, als in een waan) Lachend samen gaan, vooruit! Laten we samen taart eten en de room van elkaars gezicht likken! Jij en ik in een droom wonen we koele vlinders bij die uiteen gaan.…

De duistere wolken uiteen gaan rukken, En het donker voor immer laten verdwijnen. Ik wil met jou nog zoveel dingen, Maar rest ons nog de tijd daarvoor? Van geluk kan ik wel zingen. Jubelend als eenmanskoor. Maar wij zijn net als zoveel stellen, Nuchter, en met beide benen op de grond.…

gaan en ik ruim kan snuiven onafgebroken de geur van het gras- en bomenrijk in me laat doordringen.…

Zeg me nog eens hoe wegen uiteen gaan, zich verplaatsen in tegenovergestelde richtingen en donkere wolken boven de horizon één kant opdrijven.…

Men neme afscheid evenmin al is de hoek er om uiteen te gaan – de weg is geen verwijdering. men neme alles mee, alleen. --------------------------- uit: 'Verschiet', 2001.…

opgehokt kakelende kippen stem die stokt paddenstoel met stippen een raakvlak ken ik niet mijn kader is geen kwetsbaarheid ik soleer naar verdriet toch is zijdezacht mijn hart gerafeld glee na glee verkaveld uitgepuzzeld bedacht in stukken uiteen gevallen, kant noch wal raken mijn momenten verstrooid verval ik in fragmenten…

De relatie verbroken de samenhang zoek het praten werd schelden het fluisteren werd schreeuwen het ging niet meer uit elkaar, de belofte van alles te willen delen is voorbij.…

ik hang mijn wensen aan de wilgen & m'n liefde voor jou mag in een boom 't oude zeer zal ik verstrooien voedsel voor scheuten van 'n nieuwe droom…

wanneer twee rivieren één worden en later weer zelfstandig verder gaan blijft er altijd een beetje water van de een in de ander staan…

je kunt de diepte van de zee niet zien ook niet de diepte van verdriet je kunt de diepte van de lucht doorzien maar die van pijn dat lukt je niet de diepte van een liefde reikt tot voorbij het heelal verdriet en pijn van uiteengaan voel je overal…

voor me zag ik het plexiglas die de zon in schitteringen deed uiteen vloeien mijn handen als vuisten langs de kleurschakeringen was ik maar als de merel vrij huppend over het gras haar ogen als grote speldenknoppen. “ach dwaas weet je dan niet dat de vrijheid in je hoofd zit.” de vrijheid gevangen in lagen als een geslepen diamant.…

zijn als de zee: razend te keer gaan of zwijgend het licht uiteen zien vallen in schitterende visjes…

Een verdwaalde traan Laat het maar gaan Je had hem verstopt Naar binnen gepropt Dicht geknepen in je keel Maar dan wordt de emotie te veel En spat het uiteen De traan die zo verdween.…

Je moet er eens op letten, Als men iets uiteen gaat zetten. Is dat wat men wil uitleggen, Ook werkelijk is, wat men wil zeggen Nieuwe heren, nieuwe wetten. Let op als ze u gaan paaien, Dat ze u geen oor aannaaien.…

bij het ter perse gaan van de nachtvorst huilde de moervos de ochtend leeg haar vacht viel uiteen alle panorama's werden gewist, de strik zweeg…

Zo kort voor Het slapen gaan Glijden de Laatste gedachten Van deze dag Door mijn hersens Heen, en laten De laatste schaduw Van de dag achter In mijn brein Daarna vallen ze, Als ik in slaap val, In snippers uiteen…

Vragende vingers volgen lachende ogen die veranderen waar de spiegels niet wachten op de kermis van schuld en zonde en kijken elke liefde blind maakt.…

Ik had je, maar ik liet je gaan. Ik had tranen van geluk, maar ze droogden op. Ik had een hart, maar het brak. Ik had je, maar toch liet ik je gaan.…

Een gans is een waker, maar bijt ook veel vaker. Schuw hen als het moet, want ze zijn niet zoet.…

Ik zat nog even na, ongemakkelijk Op een Berlage-bankje, gevat In bijhorend gebouw Passanten passeerden mij Met gieters, bloemen en planten, heen Met gieters en lege handen, weer Voor de zoveelste keer De laatste eer, bewezen Terugkerend naar huis Meegenomen verdriet Dag pap, dag mam Het voelt goed, omdat ik kwam…

ik weet dat ik eens niet meer zal bestaan treur niet, vloek niet laat mij gaan…

Zon valt op de gevel een zoveel duizenste tegel verlicht door een ster aan de hemel Wij verven de wolken blauw zingen op die steiger dansen door tot de dauw De zomer komt eraan een groot feest hier ver vandaan Dans dan mens en laat je gaan ver weg o maan o maan waar komen wij vandaan waar gaan wij naar toe toe het toeval bestaat…

staart reizen geeft u vleugels en stilstaan een staart ik hoop dat men inmiddels wijs is een gids in de nacht een lichtje met de kracht om door te varen onder de sterren door het gaat over de liefde de reis des levenslessen die jij wist door te geven wat doet het licht in u ogen leer te leven te bestaan realiseren oceanen wij gaan…

Als ik mijn vleugels wil gaan spreiden dwing me dan niet te blijven, laat me gaan. Als ik moe ben van het dwalen en vliegen kom ik weer terug zal dan naast je staan.…

alles en iedereen verzamelt zich in een kring om je heen ze laten ons niet vallen bloedbroeders nooit was jij opgegeven of voor dood achtergelaten het is echt maten bloed moet soms vloeien botten breuken geweld is zinloos alleen niet zonder reden wat is geoorloofd wat is schandalig wetten verdwijnen het is rechtmatig zonder stigma…

Wanneer het je tijd is dan moet je gaan of dat je dan jong bent of oud het is met je gedaan Het is helemaal niet leuk voorgoed gedag te zeggen mensen, dieren, dingen die je dierbaar waren je kan het niet uitleggen Wanneer het lijden de overhand gaat nemen is het einde nabij afscheid nemen is onherroepelijk je leven op aarde is voorbij…

Moeder de gans, het wordt al laat en gans uw gebroed loopt over de straat wie zal er thans uw kinderen hoeden hebt gij dan zelf geen flauw vermoeden.. Kijk, de ratten zijn hitsig, hun magen zijn leeg Zie ze al loeren daar achter de steeg Ze likkebaarden geheid en lusten wel pap van zo’n klein lekker gansje, zo’n ranzige hap.…

Verwoestende klap oorverdovend kabaal bloed spatten slaan levens uiteen zomaar uit het niets zomaar voor niets angst regeert polarisatie drijft geesten uiteen…