Alle inzendingen over uitgebloeid

mijn tuin kijkt mij verwijtend aan wat doe je nou waar blijf je nou elk jaar hetzelfde liedje alles laat ik op beloop uitgebloeide bloemen blijven vol met zaden hangen ik knip ze niet meer af 's morgens zie ik spinnenwebben nu ochtendnevel draalt tot zon haar mild verdrijft…

Uitgebloeid. Net als jij.…

gegrifd in het geheugen Met levenslange inkt De pluche beer die ontheemd Zijn eigenaar zoekt Maar zijn roep is als een holle klank, Een echo der vergetelheid Wat echter nooit daarin zal geraken Is het gemis dat als Een verwelke roos In een verder onaantastbaar veld De onberispelijkheid tenietdoet Nu en in de toekomst De leegte blijft Uitgebloeid…

sneeuwbal op stokjes uitgebloeide paardenbloem of zomervlokjes…

je hebt mij je pracht geschonken en nu het voorbij is en je weer in jezelf bent verzonken heb ik je bijgesnoeid en het vergane weggehaald je hebt rust verdiend maar ik weet dat jij mij volgend jaar voor al het snoeiwerk zoals altijd met nieuwe bloei weer uitbetaalt en wij weer gaan genieten van elkaar…

De torenvalk zweeft Over uitgebloeide hei Loerend naar zijn prooi…

late ochtendzon doet bijna uitgebloeide zonnebloem stralen…

gevangen in ijs kristallen vormen bloemen op uitgebloeid gras…

in elke wei wacht uitgebloeide paardenbloem tot een windvlaag komt…

als het grijze mij bedreigt de wind me naakt dwingt verlies ik elke dag een beetje meer tot ik uitgebloeid voorgoed mezelf verzwijg…

't regent 't regent roze 't regent roze verdriet voor nu uitgebloeid doch hun schoonheid vergeten we niet…

Ik maak een gedicht de tuin neem ik als decor rozelaars geknipt winterjasmijn uitgebloeid een zwarte kat zwerft " panter "…

warme laat-zomer een uitgebloeide struik toont nog opnieuw één bloem met verlangen beziet een oude man het tafereel…

vette vink zat op het geplaveide paadje vlakbij een laat uitgebloeide zonnebloem at vraatzuchtig een pas gevallen zaadje…

je daagt me uit omcirkelt mij jouw prachtige zijn verleidt mij hongerig zoek ik je in uitgebloeide vlinderplanten alwaar de rest van de familie zich te goed doet aan…

Tussen de rozen staat een uitgebloeide paardenbloem met een zuchtje wind laat zij haar vruchtpluis op hen los de statige roodgekleurde bloemen eventjes wit.…

De roos is uitgebloeid En haar geur verloren Flonkerend rood nu bruin Verradend haar eerzame leeftijd Een tijdsmoment in kleur Toont ons schoonheid van weleer En weerspiegelt het onherroepelijke…

éen rode knop tooit nog de uitgebloeide stokroos geen bij zal komen haar bloei is bevroren door bijtende nachtvorst een heroïnehoertje sterft door een overdosis zij is uitgetippeld haar naam is Roos…

ik drijf de leugens naar je toe omarm ze maar ze zijn van jou -altijd al geweest- al dacht je niet dat ik ze ooit herkennen zou ik nam ze aan -tijdelijk weliswaar- ze smaakten zoet maar rispten op door hergebruik -genazen me voorgoed- omgekeerde zinnen op de kop gesproken woorden zijn aan mij niet meer besteed ik draai me om en proef…

De tijd van grauwe luchten Waar wolken lijken te zuchten Als een kat in het nauw Toont zomer z’n berouw De zuchten van het landschapsdecor Als een grijze deken de zomer smoort Bedauwde halmen in een uitgebloeide lappendeken Menig vluchtende vogel hebben we nagekeken Gebogen bloemstengels hebben ooit geboeid Hun schoonheid is er uitgebloeid…

En lager tegen de aard straalt 't gele gras Wijd uitgebloeid, hoog opgeschoten, fijn, Zijn zijden aartjes pluisdun in de lucht, Zo kostelijk fraai met edelsteen getooid, Als strooide een zak met parelgruisjes daar Een engel over 't uitgebloeid struweel. --------------------------------------- uit: Gedichten (1910)…

Drie zonnebloemen hangen dof en uitgebloeid aan hun stengels. Gedwee, berustend wenden ze zich langzaam af van het warme licht. Koele duisternis verwacht hen geheimzinnig, belooft nieuw leven.…

de eenvoud van het heuvelland is wat heimwee doet bespeuren waar mijn hart aan is verpand met z`n mooie natuurlijke kleuren hier voel ik geborgenheid in `t land waar ik ben opgegroeid mijn moedertaal wil ik niet kwijt tot de tijd dat ik ben uitgebloeid…

kleuren vloeien naar positie in dof lila lichaam uitgebloeid in juweel doodskreet aangesmeed aan hemel ogen van bliksem in het oneindige dorst in beproefde ogenblikken er is geen uitweg uren vallen dood neer staan nimmer meer op…

Misverstanden allerhande, zon en schaduw wereldwijd; rozen uitgebloeid of geurend tot de nieuwe morgen komt. Kinderogen stralend-helder heel verwonderd als de vogels die hun wijsjes fluiten gaan en die niet zoals zovelen op hun strepen staan.…

Vooreerst laat de wind zich horen hard suizend dan weer stil sluipend draaiend en spinnend om uitgebloeide vermoeide gewassen aan te sporen hoe het zou behoren verzet blijkt onuitvoerbaar de wind beslist nu zichtbaar nieuw en herboren.…

Ik voel de stilte in mijn lijf al bijna ben ik koud en stijf de levensboom is uitgebloeid Het sap haast opgedroogd rimpels wijzen op mijn oude dag Ik drink nog snel een laatste teug Mijn glas dat ik nog heffen mag Het is nu bijna leeg…

de bloemen raken maar niet uitgebloeid worden door de kou geboeid tot overleven kleine vruchten die niet in warmte rijpen verdrogen later zonder nageslacht om mee te prijken verstilde schoonheid met een triest verhaal de kille lente vertraagt het leven van ons allemaal…

De paardenbloem is uitgebloeid, tere takjes tekenen een aureool rondom de steel. Een lieveheersbeestje bekruipt het pluis, zijn pootjes haken in het zachte wit alsof het zeggen wil, je wordt gedragen door een krans gebeden die door de Wind verwaaien naar het Land van Licht.…

in een andere tijd op een andere plaats waren zij variaties op ons we zijn elkaars blauwdruk het ene kind is in een andere onvaste tijd hetzelfde kind: over het hoofd gezien door de eeuwen heen de ineenstorting van deze liefde synchroon met de uitgebloeide bloem of met de val van een imperium: langzaam maar zeker…