inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 5.131):

Uitgebloeid

Met madeliefjes in je haar
die stralen in de zon.
Je handjes zwart,
van papa helpen,
in de bloementuin.
Je oogjes staan zo vragend.
Je hoofdje naar mij opgeheven:
'Mama, ben ik lief?'

Je handjes wroeten in het zand,
jij, papa's kleine hulp.
Je kijkt omhoog,
nee, niemand ziet het.
De roos is nu van jou.

Langzaam loop ik
door het mulle zand.
Mijn voeten slepend door de hitte
De roos ligt in mijn hand.

Langzaam leg ik de roos
op jouw koude steen.
Uitgebloeid.
Net als jij.

Schrijver: Mirthe, 3 juli 2004


Geplaatst in de categorie: overlijden

4.7 met 26 stemmen aantal keer bekeken 2.573

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

katty , 15 jaar geleden
Is heel pakkend....ontroerend.
Renate, 20 jaar geleden
Met tranen in de ogen, wat een geweldige uiting van gevoel: de herinnering die heel even plaats neemt in een inmens verdriet. Van mij krijgt dit gedicht een dikke tien.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)