Alle inzendingen over uitgelijnde inspanni

tongen likken zilte lippen vol van het parelende zweet staat vocht op voorhoofden en strepen gebogen ruggen wat zullen we straks drinken zeven dagen kort of lang eerst nog de orders afvinken voor men zich volledig in het nachtleven stort…

Als jij voor mijn lens verschijnt De lucht immer te donker Het brandpunt exact uitgelijnd Dan flits ik En vang je…

bij wit dageraad wordt er onverhoeds een lijnenspel uitgezet de bandbreedte als spoorzoeker opdat we niet zullen verdwalen voetsporen worden overreden als de fietser zich 'n weg baant over een verborgen spiegel…

ik wilde weg uit grijs ben met wit begonnen maar verdwaalde in het licht heb wat schaduw genomen om de grote vlakken met structuren in te tomen met een handje zwart ben ik gaan contrasteren heb belangrijke accenten gezet scherp is nu de toekomst uitgelijnd tussen zwart en wit leeft heden langzaam grijzend tot verleden…

Jij, vlijmscherp uitgelijnd op giftig azuur, koppig en verstard vormenspel, amalgaam van molm, versteende stof en zilver, schenk mij van je vruchten de bitterste, opdat ik herinneren zou hoe de strijd gestreden werd, paarden waren er, weet ik nog, besmeurd met bloed en slijk.…

Twentse accent vertrouwd het timbre dat weliswaar verzwakt wordt opgevangen nog steeds rillingen veroorzaakt een sterk gevoel van verlangen magnetische krachten verzaakt je zingt hoewel ondermijnd een eigen wijs straalt uit wat vele idolen node missen sympathie niet uit te wissen kritisch oorstrelend geluid persoonlijkheid scherp uitgelijnd…

Een gematigd bestaan, netjes uitgelijnd op nummer zeven. (nummer 21 rijmde niet) De wijdse vlakten roepen mij, en tot die tijd zit ik op mijn veranda met mijn ogen dicht, te bedenken dat ik niet weet hoe je paard rijdt.…

nevel graast en rijmt op de verlaten velden omheiningen worden er ijzig uitgelijnd het gras schijnt als verzilverd takken en struiken lijken van kristal stil de witte huizen in de blauwe vrieskou de wind bijt rode neuzen overvalt de zuchtend adem behalve de kraaien die zichzelf weerspiegeld zien in de bevroren sloot lijkt het hier zo stil…

Geknield in urine wordt op het toiletdeksel een magisch ritueel uitgevoerd scheermes, spiegel, cocaïne en bankbiljet liggen zorgvuldig uitgestald er wordt gesneden en uitgelijnd het briefje van honderd opgerold en rondgereikt begerig, haastig, teugelloos wordt het zelfvertrouwen opgesnoven extatische vreugde, zwoele dansen, kleurrijke…

Ben ik ver van de weg afgeweken, toen mijn levenspad krijtwit werd uitgelijnd, goed en slecht met elkaar vergeleken?…

vandaag pers ik me in een korset met niet eerder gedichte veters het teveel aan kubieke centimeters trek ik blozend strak met binnenpret mijn boezem probeert te ontsnappen als ik naar adem snakkend buk maar kan niet ontkomen aan de druk van de reeds vastgesnoerde lappen toch ontstaan er enkele scheuren doordat mijn goed geconserveerde lijf…

Ze was een ééndimentionaal fort van schoonheid uitgelijnd tot in perfecte sferen de gearticuleerde wind uit haar mond echter wasemde een gruis van baksteen het uitbreken van de wandeugden construkties van vormloos lood die zwaar op het hart vielen of was ze slechts de poort boven een stinkende slotgracht Haar schitterend blinkende…

rouwstoet Het werkende volk weet dat het tot het einde der dagen werken moet Niemand weet dadelijk meer hoe het op je zestigste stoppen met werken heet Het pre-pensioen verdwijnt Werken tot je zeventigste jaar We zorgen ervoor dat je niet meer na je werk wegkwijnt Ook als je seniel bent zegt de arbo;"werken maar" Hoe krijg je geen toekomst uitgelijnd…

voelen wel’ Mijn dijen kletsen: ‘We zijn het niet’ Links: ‘Nog niet’ Rechts: ‘Ik ben er…’ Links: ‘…Nog niet’ Elke stap is dichterbij En elk stapje maakt weer beter, blij Besef ik meer wat ik wil worden Word ik goed in in wie ik ben En beter in het willen Af en toe sluit mijn pas En staan mijn benen naast elkaar Ergens erboven uitgelijnd…

innerlijke krachten Na een val op de been Dure lessen, onterecht gevoel van geluk De pracht in eenheid van gedachten Waar even een zonnetje op scheen Immer uitvoerig behoedzaam gebracht Soms misplaatst verdacht Dat door de jaren heen Op haar plaatsje viel Om dan te ontwaken met een ruk Het is nog niet af alleen ’N silhouet, nog maar net uitgelijnd…

hoofd is hun beeld van jou ontstaan Onherstelbaar in je ogen Krabbel je ooit weer op het drogen Tijdloos tegen zelfs je zelf gelogen In je spiegelbeeld vind je geen mededogen Je bent een rebel van begin tot eind Echter het geweten heeft je in zijn greep De lonkende wereld wordt in zijn geheel verkleind De plassen eens gerimpeld zachtjes uitgelijnd…