Netgedichten

netgedicht (nr. 14.823):

Eindoordeel

Op mijn stugge beukenhouten benen
Vervolg ik met moeite mijn rechte weg.
Eieren loop ik struis op mijn tenen;
alle kippen voor mij dus aan de leg.

Geen woorden van dank wanneer ik niets breek,
De tale God's is nog steeds niet verwoord.
Toen de gemeente naar de Herder keek
bleef Z’n boodschap vooralsnog ongehoord.

Hoe zal men mijn levenspad honoreren:
Tellen alle stappen tot aan het eind,
en zal men de loper daarna weren?

Ben ik ver van de weg afgeweken,
toen mijn levenspad krijtwit werd uitgelijnd,
goed en slecht met elkaar vergeleken?