Tijd zonder wijzers

dieper dan ze dacht te kunnen voelen
dan ze dacht te kunnen zijn
treft de mokerslag van het venijn
onverwachts verborgen doelen

plots is niets meer zeker
staan de uren even stil
is belofte een bacil en tijd
de belangrijkste spreker

waar een lach onschuldig klonk
huist nu enkel nog wat glim
alle kracht is voor de klim
en een sprankje van een vonk

Schrijver: Nina Laverona, 8 maart 2007

ninalaveronahotmail.com

ziekte

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 23 stemmen 1.395