Alle inzendingen over vanwaar

somernag in die kaap, êrens rus die wind teen ‘n eikeboom se blare waar in die reën mag ek haar naam weer vind? waar in haar gelaat sal sy my gesig weer roep tot kind?... êrens ritsel die blare.…

Duizenden mensen lieten we vertrekken, duizenden keren een mens lieten we hier verrekken. Koffers zinloze bagage weg zonder woorden, de laatste illusies voor het zielloos vermoorden Wij wisten het wisten het uit ons brein, we wisten het niet waren onwetend van de pijn. Wij konden ‘t niet helpen het zijn toch die anderen, kon ik er…

het vanwaar verlaten hebben ik rijg en wacht af…

Nu diepte zonder water is en hoogte zonder adem kraalt rond jouw dode ogen verlaten in de schemer dat liederlijke carnivoor wat elk kadaver vreten moet het bloed huivert zijn ondergang in een verzonnen hemel De Bijbel die de leugen dekt Het vromen van de handen Gewassen Maan van Golgotha Die rood ziet van de schaamte Ik zie dat…

O Novemberlicht dat mij gezonden werd vanwaar, vanwaar? o mild, weldadig novemberlicht hoe kon ik je haten..... Hoe kon ik haten de statige regelmaat van mijn dagen en nachten zonder kwaal, zonder last Moest ik eerst weten wat zou komen, wat zou kwellen ten einde toe?…

O Novemberlicht dat mij gezonden werd vanwaar, vanwaar? O mild, weldadig Novemberlicht hoe kon ik je haten Hoe kon ik haten de statige regelmaat van mijn dagen en nachten zonder kwaal, zonder last moest ik eerst weten wat zou komen en wat zou kwellen ten einde toe?…

Mijn onbevlekte vanwaar die zilveren straal aan uw naakte hand…

Voorzichtig proeven van de zoele voorjaarslucht: vanwaar komt de wind?…

Vanwaar zou dat toch zijn bij de banaan? Vertel het mij indien u weet waarom.…

Toen je eenmaal uit mijn gezichtsveld was ben ik gek geworden, vol ongeloof Ik kan het je wel vragen, -vanwaar kom je?-, maar je bent ook maar gestuurd Ik ben alleen maar blij dat je ogen terug zijn, bij mij.…

Vanwaar hij was gekomen weet ik tot op vandaag niet Ik zag enkel tranen stromen tranen, die hij biggelen liet Tranen boven zijn bierglas die hij uit eenzaamheid liet Zijn stem met versleten bas was gedrenkt in ’t verdriet Ruwe huid en kalende kop toonden het rauwe bestaan Handen als een kolenschop wreven timide door ’t traan Vanwaar…

Hoe zijn wij hier geland, waartoe... vanwaar...? ligt ergens aan het strand dat vreemde schip nog klaar? en als het anker is gelicht, naar waar... naar waar...? -------------------------------- uit: 'Voorbij de wegen', 1920.…

Ik proef de tranen, de boosheid, machteloosheid, vanwaar dit verdriet. Ik voel de pijn, eenzaam, alleen op de wereld, waarom kan ik het niet vinden... Ik heb gegraven in hoofd en hart gezocht wat het zou zijn... Ik weet het niet..…

en als hij dan weer wakker werd en ik hem vroeg vanwaar die gil zo hard zo ijzingwekkend schel dan keek hij weg - beslagen ogen star als glas alsof zijn droom te waar voor woorden was…

Ze wist niet wie ze was en hoe ze heette, niet waar ze heenging of vanwaar ze kwam. Volgens de vrouw van Willem-Alexander is zij daarmee een èchte Nederlander.…

Hij ligt in bed en denkt aan vele dingen dat is het als je oud geworden en vroeg wakker bent je hebt zoveel herinneringen zij neemt het stof af vanwaar dat alles komt zij denkt er niet veel bij dat zijn zo van die dingen…

vanwaar ik ben is leegte vergeten kijken ongeloof en om niet het weten cocon eigendraad -het nevelt zicht- ontpop mijn ziel zo zal het schijnen hulsel kom af voorwaar verweer ga met rottend blad beklijf niet meer…

Die onbedaarlijke lach, die ik zo zelden zag, is terug vanwaar hij was, de onstopbare lach, die zeg maar - slappe lach, is terug in ons midden. Die glimlach, die zachte lach die lieve lach is tussen ons een stilzwijgende overeenkomst, want; Het zal ons een worst zijn! Wat jij!…

Zo bijzonder als hier de zoveelste variatie op zijn favoriete uitgekauwde thema (de 'Tijd') wordt geëtaleerd zijn de 'feiten' die hier als 'waarheden' worden gepresenteerd nou ook weer niet Vanwaar, zo vraag ik jullie, zijn adepten, vanwaar deze stilzwijgende slaafse admiratie voor jullie goeroe?…

Die kleine kus de laatste brug tussen ons, vanwaar ik vloog boven de stad samen met de duiven en de onbekenden Ik riep je naam door alle hemelen heen en voor het eerst in mijn leven zag ik mijn engel rondom mijn voeten, radeloos huppelen. Hij kon mij niet redden.…

Staand op het zand van een eenzaam ver strand zoek ik vergeefs naar de bron en die stip aan de horizon waarop ik kan navigeren om op het punt te arriveren vanwaar ik ooit ben vertrokken maar ik zie slechts in schittering de dag mij bloedend verlokken langzaam stervend in loutering…

Betalen met gelijke munt Vanwaar is de aftocht geblazen? De wereld hoorde toch aan de voeten Was niet elk schot raak? Had het anders gekund? Toch eens in de geschiedenis wroeten…

Ik heb de wind voelen komen vanwaar de zon ondergaat en waar de nacht begint. Hij heeft mij herinneringen ontnomen. Wat aan mijn voeten lag gekluwend met najaarsdraden verwaait, verstrooid, weggedragen naar onbereikbare oorden. Geen verleden, geen toekomst meer het heden onbepaald onbewust van tijd en eind .…

regen maakt het bos grijs en achter elke boom een andere boom vanwaar ze kwamen dat willen ze niet weten en het doel doet er niet toe want wat is toekomst nog wanneer je geen hand voor ogen meer kunt zien…

Dan voel ik het is God Het voelt vanwaar ik kwam en allang heb ik bekeken en gevonden.…

Laat me vrij Laat me gaan Het is tijd ’k Moet hier vandaan Zwevend Over Landen Weiden Stranden Oceanen Zeeën Meren Naar een onbekend gebied Vanwaar Ik kan observeren Zonder dat men mij Ook ziet In die rust Zal ik dan blijven Nooit Door wie of wat gestoord Misschien Dat ik dan kan begrijpen Waarom Mijn stem niet werd gehoord…

vroege jeugd in de rook van dagdroom als kort verblijf een woord dat rijmt op leven gebruikelijk in de gang van zaken voortgang als koekoeksklok niets vernietigt niets vanwaar deze pauze? een lichaam dat samenvalt met vallende regen daarna groeit het jonge gras ijlt een wolk ontastbaar na…

Ooit keren we allen terug, naar vanwaar we allen kwamen. Naar het kind dat ik destijds was. Terug tot de stof waaruit ik ontstond. Verbonden in de geest die we samen zijn. Daar blijf ik wie ik ben en altijd was. Een dier zoals alle dieren waren. Als toeval dat bedoeling werd. Als kind van ons heelal.…

Ovidius, jij duivels speels genie Vanwaar die spot in jouw Metamorfosen Ik heb jouw koosnaam Oofje niet gekozen Dat doen die Latinisten, classici Ik vond jouw bijnaam mooi als pseudoniem Uit eerbied bleef ik liever anoniem Speels en ironisch roeiend zonder riem…

zachte zinnen verbrokkeld tot kruimels woorden dwalend in lege rusteloze dagen het licht gedoofd in vroege jaren weer ontstoken het broze lichaam uitgewoond, zijn oude ziel verstild nog een schim van wie hij was op weg naar huis vanwaar hij kwam zijn doolhof al geruisloos verlaten…