Alle inzendingen over verankerd

Water kent haar grenzen niet krachtige en woeste golven dat de bemanning het schip verliet voor ze met storm werden bedolven Grootschalige redddingsactie een paar overlevenden ze leefden nog maar een fractie verankerd in al die regen In een moment van stilte stormgeruis in verandering de oceaan in luwe kilte tot haar wederopstanding…

Wat doe je als je vastzit Zo ontzettend vast Wanneer flexibiliteit en het leven heden Niet zo goed meer bij je past Wanneer je zo verzand bent Dat je het zelf In al je starheid Niet meer ziet Jezelf, zoals je nu bent Niet meer terug kent In een sleur leeft Iedere dag hetzelfde lied Wat doe je als je bent geworden Wat je nooit had willen…

in het kozijn zit het raam in het raam zit de zon stevig verankerd, maar je kunt 'm nog steeds open zetten. echt, geen probleem.-…

Door je diepste wens te verwoorden, je weet waarover ik het heb, heb je jezelf verankerd in het diepst van mijn hart. Maar wat er ook gebeuren gaat, het zal bij die wens blijven. Daarom koesteren we het gevoel als ware het ons eigen kind....…

heb de vogels zien vliegen op hun v-vormige vlucht strak in formatie profiterend van de thermiek in de lucht het doel is genetisch verankerd in standen van zon en de maan zij kennen de kusten en landen waarover hun trek ieder jaar weer zal gaan totdat de mens met bebouwing en jacht het natuurlijk patroon komt verstoren slechts…

Dag lieve mens in de spiegel ik houd van jou, heel de dag zal ik voor je zorgen en zo sterk mijn wensgedachten denken dat ze uit mijn handen groeien tot mijn leven, geworteld in lachende gezondheid zo’n honger heb ik naar zorgeloosheid mijn angsten verankerd in blakend bloed mijn lichaam verankerd…

Vluchten in de toekomst is niet meer Verleden is duister en onomkeerbaar Verankerd onder het schaambeen Huilen baby’s met grijzen haren…

De spiegel van jouw doodsbeeld verankerd op mijn netvlies.…

verslingerd aan je lippen - verslaafd - verslonden door je ogen - verorberd - verankerd in je hart - veroverd - vergroeid met je wezen - verbonden - verenigd voor eeuwig - versmolten -…

dweepten druppels regen met de beelden plassen verankerden ze stevig tot de wind erover streek leven uitgerafeld in de nacht verdween…

veranderd verankerd voor altijd in mijn leven en wij gaven geven namen nemen zonder reden bel je me even en vandaag is zoals toen vandaag was en ik belde…

Verankerd in donkere aarde Voorvaderlijk grillig vergroeid Veilig veinzend bladerpracht Verstrooit verneveld strelende stralen. Om stil bij te staan Tijdelijk geen woorden.…

Totdat ze veilig en verankerd, als vanzelfsprekend dierenrecht, in iedere menselijke grondwet staan.…

De scheepjes liggen er eenzaam Geen tuigage verankerd nog aan winter Wie bemint er niet het varen spelevaren? De golfjes bijna tot bedaren alleen geluid van water,wind en rillend zeil.…

Afdalend langs het pad der tranen Naar duistere krochten van mijn geest Sta ik weldra verankerd in sompige aarde Die eens voor mijn daden droog geweest Zoekend vind ik niet die reinheid Het smetteloze in mijn bestaan…

Een blik, Verankerd op mijn netvlies. Een beeld, De herkenning van het onbekende. Een aanraking, Vastgelegd in gedachten. Ongrijpbaar, Als een mimespeler pakkend in het niets. Onaantastbaar, Als het lot dat wederkeert. Onontkoombaar, Verlangend.…

jouw zweet bevochtigd haar nacht in mijn vroege morgen zachte adem ogenblikken later een innig drijven in elkaar springvloed over steile klippen jouw geur verankerd in mijn huid.…

stroomopwaarts zwemmen zalmen hun ondergang tegemoet levensdrang geldt het nageslacht te ankeren in het zoet stroomafwaarts drijft mijn boot de ondergang tegemoet erfgoed geldt het nageslacht verankerd in het bloed…

dit noemen we toeval een gebeurtenis of raakvlak het lijkt nog het meest op een feitelijke onderbreking ooit aangespoeld als eencellige en inmiddels verankerd met loodlijnen staand, turend langs de kromming van eindigheid…

In het archief van m'n ziel zoek ik naar antwoorden die ik niet meer wist maar nu zie ik de contouren in een helder profiel antwoorden gehuld in uitbundige pracht in m'n hart verankerd met verheffende kracht…

het verbleken van de dagen ligt niet aan de velden en wegen die zijn achtergebleven tijd heeft zich tegoed gedaan aan alles wat ooit verankerd leek in vaste waarde er vallen gaten in de muren van het bolwerk waaraan het uitgebeten heden klampt…

het verbleken van de dagen ligt niet aan de velden en wegen die zijn achtergebleven tijd heeft zich tegoed gedaan aan alles wat ooit verankerd leek in vaste waarde er vallen gaten in de muren van het bolwerk waaraan het uitgebeten heden klampt…

ik ben voor eeuwig denk je zo nu en dan misschien ik zie de knoestige omhelzingen van je imponerende armen hef het hoofd naar het alom van jouw kroon je vertakkende voeten verankerd in zwarte genereuze aarde ik adem ohhhhh zucht eens diep…

Verscheurde lijnen gebroken gedachten gegeven woorden gevoelens verkrachten Geroest op het vlies gesmeed vastgeklonken verankerd gebrand aan vurige vonken Verbroken lijnen getekende vlammen het oog overdonderd emoties verlammen…

toen het fundament voor twee geliefden niet verankerd bleek op een stevige basis van wederzijds respect kwamen er scheuren na de heldere uren kwamen donkere wolken waar was jij bij hagel en blikseminslag? strovuur doofde wat rest is geblakerd zijn…

Mastodonten doorklieven het kiel, marcheren als edele betonnen rosse wachtend voor de grachten van onze mooie ring vluchtend op pilotis verankerd in de aarde als stenen bossen opwaarts naar onze kathedraal zijn enige schoonheid zijn stenen hebbeding…

we naderen de brug van duizend dromen we houden zowel pas als adem in stalen pijlers diep in dromen en aarde verankerd een schakeling tussen het gedroomde leven en de loerende dood zijn we een samenloop van omstandigheden…

Woorden onvindbaar en tijd te kort om jou tot in detail uit te leggen hoe diep mijn liefde voor jou verankerd zit in mijn ziel. Keer op keer, probeer ik het neer te zetten op papier. Ik denk echter dat mijn lijf tegen het jouwe duidelijkere taal spreekt ...…

Ik was een vlieger hoog in de lucht en iets had het vliegertouw losgemaakt Zwevend soms hoog, soms weer lager en jij maakte dat het vast raakte Nu hebben velen het touw stevig vast, en blijf ik een vlieger voorlopig verzekerd, Door jou ooit verankerd…

Angstzweet voorgoed Verankerd in lokaal 13 Van het gebouw waar Een goed deel van Mijn leven ligt Najaar twee-en-negentig Als zo opeens het angstzweet Me uitbreekt bij het moeten Voorlezen van zo maar Een onschuldig dictee Voor hen die nog een Her moesten doen - En opeens waren er Suizingen die zowel Mijn oren als mijn…